DIY Merci!

 Echt, ik kan ervan genieten om een cadeautje voor iemand te maken. Het liefst zo origineel mogelijk. Ik hou ervan. Ooit zag ik op Pinterest een idee om een doosje Merci wat origneler te maken. Ik heb het al een aantal keer gemaakt. 

Merci...oftewel bedankt! Soms zijn er heel veel redenen om iemand te bedanken. Zo ook bij een juf. Ik waardeer het enorm wat ze allemaal voor onze Sam doet. Voor haar maakte ik een persoonlijk cadeautje. Het is alweer een tijdje terug dat ik dit aan de tuintafel zat te knutselen. Omdat het te warm was en de chocola begon te smelten ben ik naar binnen gegaan. Haha...ongelooflijk. Ik zou best nog een dagje zulk weer willen hebben!

Wat heb je nodig?

 

 

- Doosje Merci- (gekleurd) papier van 'gewone' dikte

- schaar

- plakband 

- pen

- lineaal 

Hoe ga je het doen?

1. Knip van het papier 20 strookjes van 6 x 3.5 cm. 

 

2. Vouw een strookje om een reepje heen en strijk even met je vingers over de hoeken heen, zodat je weet waar je de tekst straks gaat schrijven. 

 

3. Schrijf op waarvoor je degene wil bedanken. 

4. Vouw het strookje papier weer een keer om het reepje en plak aan de achterkant een stukje plakband, zodat het vast blijft zitten. 

5. Zo doe je alle 20 reepjes. Plak daarna het doosjes met Merci-reepjes weer dicht met een plakbandje (het heeft de neiging om open te blijven staan). 

 

 

6. Nu kun je eventueel de voorkant nog versieren. Ik heb het zelf vrij eenvoudig gehouden. 

Over draagkracht en draaglast

 Bovenop de tafel zitten, een klap tegen de lamp geven, verboden woorden zeggen, een knuffelbeer leeghalen,  gooien met spullen en tot slot nog een brutale mond als ik er iets van zeg. Ik heb Sam een dag thuis. En hij lapt alle mogelijke regels aan zijn laars en gehoorzamen komt vandaag niet voor in zijn woordenboek.

Sam is een schat en ik hou onnoemelijk veel van hem. Maar bovenstaand gedrag kan me enorm uitputten. Soms borrelt en bruist het bij mij van binnen. Ik wil heel graag boven zijn gedrag staan en van daaruit reageren. Maar dit gedrag triggert mijn boosheid enorm. 'Sinds wanneer zitten we hier op de tafel?' Het geeft me soms het gevoel dat alle energie die ik in de opvoeding van Sam heb gestopt totaal niet zijn geland bij hem. Dat frustreert enorm. 

Maar goed, aan alle nadelen plakt ook een voordeel. En zo heeft Sam me wat dat betreft al zoveel levenslessen geleerd. Vandaag wil ik gewoon een levensles die ik van hem heb geleerd met jullie delen. Een valkuil waar mensen 'onbewust' in (dreigen te) lopen. 

Ieder mens heeft een bepaalde draagkracht. Dus de power die je in je hebt om dingen aan te kunnen. Maar soms kom je in je leven ook dingen tegen die eigenlijk te zwaar zijn om te dragen, dat noem je een te zware draaglast. Hierdoor kun je afwijkend gedrag gaan vertonen. Je begrijpt wel dat dit per mens verschillend is, de één kan meer dragen dan de ander. Vergelijk het met het tillen van iets. Hoe zwaarder, hoe vaker je zal moeten rusten om het langer vol te houden. Wordt de last om te tillen te zwaar dan val je om, struikel je vlugger enzovoorts.

En nu even de praktijk hier in huis. Het zorgen voor Sam vergt heel veel energie van mij, al hou ik nog zoveel van hem. Ik merk wel verschil per dag. Sam heeft goede dagen en slechte periodes. In combinatie met alle andere factoren in mijn leven (man, nog een kind, mijn andere verantwoordelijkheden) is het soms te zwaar voor mij. En dat feit vond ik erg moeilijk om onder ogen te zien. Ik heb het overigens wel jaren volgehouden. Maar ik merk dat, als er iets bij komt, het voor mij behoorlijk zwaar is. En ik kan dat merken aan dingen zoals snaaien (geen appels, maar vooral chocola), korter lontje, minder flexibel kunnen denken of Social Media-verslaving. En zo kan ik dat lijstje trouwens nog verder aanvullen. 

Door dat ik dit heb ontdekt ben ik in actie gekomen. Want mijn energie-voorraad was aan het opgaan. Pittige ontdekking trouwens. Doordat ik veel draaglast heb (die ik overigens met alle liefde draag) moet ik zorgen dat ik voldoende draagkracht heb. Of met andere woorden dat ik voldoende bijtank. En bijtanken doe je eigenlijk door uit te rusten (goede nachtrust) maar ook door leuke dingen te doen. 

Mijn acties zijn concreet geworden. Ik ben bezig met het huishouden op een makkelijker manier te gaan doen zodat ik daar minder tijd aan kwijt ben (maybe later een blogartikel hierover) en wat meer tijd over te houden voor dingen die ik echt leuk vind. Dat laatste vond ik echt weer even moeilijk. Want ik liet mijn tijdsbesteding vaak leiden door de dingen die 'moeten' en daarvan had ik nogal een heel lijstje wat eigenlijk zelden leeg was. 

Nu draagkracht en draaglast weer wat meer in balans zijn voel ik me steeds beter. Ik herken de signalen die me laten weten dat ik weer even op moet laden. En ik kan onbeschaamd genieten van het opladen terwijl er nog heel veel dingen op mijn to-do-list staan.

Een dag zoals vandaag is moeilijk. Sam vraagt onmogelijk veel energie van mij. Heel bewust tank ik dan bij. Als zijn gedrag voor mij heel heftig wordt en ik merk dat ik 'leeg' ben, dan neem ik even afstand. Ik leg hem dat ook uit: ik word heel druk in mijn hoofd van jouw gedrag, ik voel me er ook boos over worden, dat wil ik liever niet. Daarom ga ik even naar boven en blijf jij beneden. Ik moet weer even rustig worden.' Ik ben 10 minuten even boven geweest. Even weer tot mezelf komen. Het grappige hiervan is trouwens dat Sam dit over is gaan nemen. Als het in zijn hoofd even botst neemt hij soms de beslissing om zich even terug te trekken. Hij heeft hiervoor zijn eigen plekjes verzonnen. OOk heb ik Sam aan tafel laten kleien (doet hij erg graag), pakt Niek zijn middagslaapje en neem ik tijd voor mezelf. En dit keer wel een uur lang. 

En weet je...deze dag wordt geen topdag, het wordt geen 10 vandaag. En ook dat is prima. (Hé dat was ook een levensles die ik ooit heb geleerd).

Mijn agenda voor 2021

 Misschien een beetje vroeg, maar ik ben er zo enthousiast over (en ik heb hem al een tijdje in huis). Ik heb een prachtige agenda voor moeders gekocht. 

 

Iedere week lees ik een artikel op de site en op een gegeven moment kwam de melding kwam dat er een agenda in de maak was. Toen ik er uiteindelijk meer informatie over las kwam ik erachter dat het niet zomaar een agenda was. Maar een agenda die wel eens heel goed bij mij, als moeder, zou kunnen passen

 

De opmaak van de voorkant vind je door heel de agenda terug. Iedere week past op twee bladzijdes. En persoonlijk vind het ik heel fijn dat de week op zondag begint. Bij iedere week vind je rechtsonderaan de bladzijde een tekst. Ooit had ik een agenda waar ik dat ook had. Ik heb toen ervaren dat die teksten er niet voor niets stonden, ze hebben me bemoedigd, op z'n tijd terecht gewezen en de juiste focus gegeven.

De agenda werkt heel duidelijk met doelen. Misschien herkenbaar. Maar mijn doelen ben ik eind januari meestal al weer uit het oog verloren. Door de hectiek van iedere dag of het missen van zelfdiscipline. Komende tijd wil ik zelf na gaan denken over doelen voor 2021. Welk stukje levenswijsheid van 2020 wil ik meenemen 2021 in. Of welke valkuil wil ik aan gaan pakken? Ik wil het vooral niet te groot maken. En dit keer wil ik niet gaan afvallen :)

 

Per maand is er een vooruitblik, maar ook een terugblik. Ik denk dat dit voor mij ook heel goed is. Ik vlieg vaak de ene maand in en de andere maand uit en zo zijn we al in november beland. Bewuster leven. Minder stress, minder moeten (van mezelf) en meer genieten. 

  

Per maand is er een maandoverzicht. Met handige lijstjes ernaast. 

 

En van deze bladzijde met de planning voor de tuin gaat mijn 'groene hart' sneller kloppen. Wat gaaf dat het nu in mijn agenda past! 

En dan gewoon van die bladzijdes met van die mooie spreuken. Ik hou daar zo van. Sommige kunnen zo in je hoofd blijven zitten. Ik vind deze al zo mooi:

Achter in de agenda staan van schema's, voor degene die dat makkelijk vind. Ik weet niet of ik ze allemaal ga gebruiken. Maar dit is bijvoorbeeld het huishoudschema:

De agenda kun je hier kopen. 

En binnenkort ga ik op 't gemakje mijn agenda voor komend jaar eens invullen.

Pleegmoeder of supermoeder?

 Het is, net als ieder jaar, de week van pleegzorg. Als je mij op Instagram volgt dan heb je al een aantal berichten van mij hierover kunnen lezen. Daarom vandaag ook een blog over pleegzorg. 

 

 

Ik kom het heel vaak tegen dat mensen een pleegmoeder en een supermoeder onder één noemer laten vallen. Want als je pleegmoeder bent, dan moet je toch wel een supermoeder zijn? Waarschijnlijk val ik voor zulke mensen vandaag van mijn voetstuk. Ik voel me namelijk alles behalve een supermoeder. 

Sam heeft mij moeder gemaakt. Gewoon een moeder met alle gebreken vandien. Een moeder die wel eens ongeduldig is. Een moeder die wel eens te hard en te boos praat tegen haar kind. Een moeder die soms op haar wenkbrauwen loopt van vermoeidheid. Gewoon een moeder zoals er heel veel zijn. 

Bij pleegzorg krijg je wel wat extra's op je bord. Je krijgt een familie erbij, met bijbehorend bezoek en verjaardagen. Je krijgt te maken met een voogd, een pleegzorgwerker en momenteel hebben wij ook een therapeut. En Sam zit op school die af en toe ook een gesprek met mij willen hebben. 

We hebben een kind met gedragsproblematiek in huis. Een kind die net wat minder vertrouwen in de mensheid heeft, wat heel logisch is. Een kind wat z'n hoofd voor de helft vol heeft met trauma en dat kun je merken. Zijn opvoeding gaat niet van het leien dakje. 

Maar lieve moeders...als jouw kind wat meer aandacht, professionals en energie nodig had. Dan gaf jij die toch ook? Moeder liefde kan heel veel aan. Of zoals onze therapeut het zegt: ik weet niet wat het is met moeders, maar zij hebben een bepaalde kracht waardoor ze heel veel voor een kind kunnen doen. 

Pleegmoeders zijn net als andere moeders. Je hebt geen speciale gaven nodig. Je hebt wel extra liefde, tijd, plek en energie nodig. Je gaat een keertje vaker onderuit en moet een keertje vaker opstaan. Je hoeft het zeker niet alleen te doen, want zoals je al gelezen hebt, heb je heel veel professionals om je heen staan. 

En we hebben het nog niet over salaris gehad. Wereldsbeste beloning! Als ik zie dat mijn pleegzoon lekker in zijn vel zit is dat voor mij al zo'n cadeau! Of wat denk je van zo'n lekker kroelkind die iedere dag nog even lekker op schoot wil knuffelen. Of als hij 's avonds voor het slapengaan nog even tegen me aankruipt en me al zijn zorgen verteld, dan voel ik mijn pleegmoederhart warm worden. En als ik hem zie groeien en ontwikkelen tot een mooi persoon voel ik me gelukkig. Geloof me, een stap vooruit met een pleegkind geeft je dubbele vreugde, want je hebt er ook dubbel hard aan moeten werken. 

Wat ook bij het pleegmoederschap inbegrepen is, is werken aan je zelf, je huwelijk en gezin. Je ontdekt je valkuilen en je sterke kanten. Je leert afhankelijk te zijn van de Schepper. We leerden wat het gedrag van Sam ons verteld en hoe we hem het beste konden helpen. We kwamen er ook achter hoe we het beste samen konden werken, ook al zijn we heel verschillend. We proberen een manier te vinden waarop beide jongens goed in hun vel zitten binnen ons gezin, zonder dat ze elkaar in de weg zitten. Ouders krijgen gratis levenswijsheid, pleegouders krijgen waarschijnlijk net een portie meer.

Ik voel me geen supermoeder. Ik voel me een gewone pleegmoeder, die iedere dag kracht nodig heeft. Die valt en weer opstaat. Net als alle andere moeders...

Instagram

 Sinds van de week kun je me volgen op Instagram. En lieve mensen...ik was het eigenlijk niet van plan, dat Instagram. Vandaag een eerlijke blog van mij waarom ik toch voor Instagram koos. 

 

 Waarom niet

De reden waarom ik geen Instagram wou was dat ik niet constant wou wisselen van Social Media. Weet je wel van Hyves (ooit) naar Facebook naar Instagram. Ik hou er niet zo van om maar mee te doen omdat iedereen dat doet. 

Een andere reden waarom ik geen Instagram-account wou aanmaken is omdat ik ervaren heb dat Social Media tijdslurpers zijn. En hoewel ik echt wel kan genieten van een kop thee en dan ondertussen Social Media bij te lezen, moet ik er erg voor oppassen dat het niet verslavend word. 

En verder, ik ben echt een kluns qua technologie, internet en zulk soort dingen. Het kost me echt tijd en energie om me erin te verdiepen. 

Waarom wel

Veel mensen gingen van Facebook naar Instagram. Ook veel bloggers zijn veel actiever op Instagram. Ik kreeg het idee dat ik dingen ging missen. Volgens mensen om me heen zou Instagram veel minder tijd opslurpen dan Facebook. Maar goed, dat zijn allemaal veronderstellingen. Maar het maakte me al langere tijd nieuwsgierig. 

Verder ben ik laatste tijd echt aan het nadenken wat ik wil met mijn blog. Niek wordt ouder, Sam zit op school en ik merk dat ik vooral in het najaar wat tijd en energie over ga krijgen. Ik wil heel graag andere vrouwen/moeders inspireren. Soms lees ik een mooi boek en dan wil ik dan iedereen wel aanbevelen. Natuurlijk zou ik er een blogartikel over kunnen schrijven, maar vaak ben ik daar wel tijdje zoet mee. Via Instagram deel je vlugger dingen.

De knoop doorgehakt

Dus hakte ik de knoop door: voor privé gebruik heb ik Facebook, voor mijn blog heb ik Instagram. En de afgelopen dagen is het me prima bevallen.  (Ooit had ik trouwens voor mijn blog ook Facebook, maar voor mij werkte dat niet. )

Waarvoor ik Instagram wel ga gebruiken:

Een paar keer per week (ik streef naar 5x) wil ik een foto van een lied, activiteit, maaltijd, boek, film of iets dergelijks delen. Puur ter bemoediging, inspiratie of herkenning. Eigenlijk wat ik op mijn blog deel, maar dan in het klein. Het zou mooi zijn als ik heel wat vrouwen/moeders hiermee zou bereiken. Verder hoop ik ook, zoals voorheen, iedere vrijdag een blogartikel te schrijven, als mijn huishouden het toelaat (iets met prioriteiten).

 Waarvoor ik Instagram niet ga gebruiken:

Het laten zien van de perfecte plaatjes van mijn perfecte leven. Even voor de duidelijkheid: mijn leven is voor de maatschappelijke maatstaven niet perfect, evenals mijn huis, mijn kledingkast en interieur. Op de plaatjes zul je nooit mijzelf, mijn man of mijn kinderen zien. Dit is een wel overwogen beslissing. Persoonlijk geniet ik wel van persoonlijke plaatjes van anderen, maar om privacy-redenen kan ik dit niet doen.

Ook hoef ik met mijn blog en Instagram geen geld te verdienen. Ik haal er voldoening uit en dat is voor mij voldoende. Hoewel de voldoening wel groeit met het aantal volgers, want ik wil graag délen.  

Dus heb jij wel een Instagram-account en zou je mij willen volgen? Je kunt me vinden als: uitliefde.rianne. Heel graag zie ik je ook op Instagram en deel gerust met andere moeders/vrouwen om je heen!

(Ik wil nog graag een button hier rechts maken, waar je op kunt klikken om me via Instagram te volgen. Maar zoals je hierboven al las: daar ben ik een kluns in. Ooit komt 'ie er ;))

Bokkenpootjesijs

Vandaag deel ik met jullie een super simpel recept! Weet niet eens of je het een recept mag noemen. Ik heb het idee ooit op Pinterest gevonden. 

Je hebt maar twee ingrediënten nodig:

 

 - Bak vanilleijs (1 liter)

 - Pak bokkenpootjes 

Vaak beginnen mijn voorbereidingen in de winkel al. Ik koop het ijs en als ik thuis kom laat ik het op het aanrecht staan. Je kunt aan de slag als je het ijs door kunt roeren, maar het hoeft zeker niet helemaal ontdooid te zijn. 

Snij de bokkenpootjes in schijfjes, zoals je een banaan in schijfjes snijdt. 

Meng in een grote schaal het ijs met de stukjes bokkenpootjes. En roer het geheel door elkaar.

Schep het bokkenpootjes-ijs-in-wording weer terug in de ijsbak, en verwonder je: dit past precies!

Zet terug in de vriezer. Ik zou het daar minstens een nacht over laten staan. Dit toetje eten wij zo nu en dan op zondag en dan maak ik hem al halverwege de week. Manlief kwakt er het liefst nog wat advocaat bovenop. 

Geniet ervan!

PS: persoonlijk was ik heel bang dat het ijs zou kristalliseren, maar dit gebeurd niet. 

Herfstkrans maken

 De hortensia's en hemelsleutel leken wel te schreeuwen naar me dat ik iets moois met deze bloemen moest maken. En toen vorig week de zon zo prachtig scheen knipte ik wat bloemen af en heb ik heerlijk een paar uur aan de tuintafel zitten freubelen. Dat was pas lang geleden. 

Ik wil je graag vertellen hoe ik het heb aangepakt zodat je zelf ook aan de slag kunt. Ik ben geen bloemist, maar pruts lekker op mijn eigen manier. En daar kan ik erg van genieten! Om aan de slag te gaan heb je maar 5 dingen nodig:

Ik gebruikte een oasekrans van 25 cm (die er al 5 jaar lag, gezien de kleur) en liet die een tijdje vol zuigen met water. 

Verder gebruikte ik ijzerdraad, ooit gekocht bij een hobbyzaak en al voor allerlei doeleinden gebruikt. Ijzerdraad moet wel makkelijk te buigen zijn. 

Om het ijzerdraad af te knippen zocht ik een tangetje op. 

Een goede snoeischaar is onmisbaar om de stelen scherp af te snijden. 

Als bloemen knipte ik wat hortensia af (twee hele grote bollen) en wat hemelsleutel. Wat hortensia betreft koos ik een soort die mooi indroogt.

Ik verdeelde de oasekrans in 4 stukken. Ik vulde 2 stukken met hemelsleutel en 2 met hortensia. 

Voor de hemelsleutel knipte ik de bloem in kleine stukjes. Ik pak het 'plukje' van boven vast en steek die in de oasekrans. Deze bloem valt ook goed te scheuren, maar dan is de steel minder stevig om hem in de oase te steken. Zorg dat je de 'plukjes' dicht naast elkaar steekt zodat je oasekrans straks niet meer te zien is. 

De hortensia knipte ik ook in kleine 'plukjes', met telkens een paar bloemetjes bij elkaar. Deze bloem heeft een minder stevige stengel, waardoor je hem niet makkelijk zo de oase in kan steken. Ik buig daarom vlak onder de bloemetjes een stukje ijzerdraad om en om de steel. Zo zitten de bloemetjes mooi dicht bij elkaar en heb je een stevig steeltje om in de oase te steken. Ik had ongeveer stukjes van 3 cm ijzerdraad nodig. Buig het ijzerdraad om het steeltje en niet het steeltje om het ijzerdraad, want daarmee verniel je de bloemetjes. Steek ook deze bloemen dicht tegen elkaar in de oase zodat je straks de oase niet meer kunt zien. 

Als laatste leg ik de krans op een bord, want er kan nog wat water uitlopen. Ook kun je hem zo makkelijk verplaatsten zonder te beschadigen. 

Al met al ben ik denk ik 2 uur bezig geweest met deze krans. Maar dat is het meer dan waard, hij pronkt nu mooi op mijn salontafel. Hij ziet er nog 'als nieuw' uit. Alleen de hemelsleutel geeft laat zo nu en dan wat troep achter. Ik verwacht er nog een hele tijd plezier van te hebben (als mijn twee jongens 'm niet slopen), want deze twee soorten bloemen kunnen prachtig indrogen. 

Er word gewerkt...

 Je zit nog steeds op de juiste blog :)

Maar zojuist heb ik besloten om mijn blog eens vanonder het stof te halen. 

Ik wil een aantal dingen gaan aanpassen:

Bij een nieuw begin hoort een nieuwe lay-out. Daar ben ik meteen maar mee begonnen. Ik heb gekozen voor een rustige lay-out die fijn leest. 

Verder liep ik er zelf tegenaan dat ik het terugzoeken op mijn blog niet meevalt. Zelf wil ik ook nog wel eens wat opzoeken, maar ik vind dat ik daar nog wel wat in kan verbeteren. Ik wil een zoekmachine aan de rechterkant plaatsen. Verder kun je nu ook dingen terugvinden in het blogarchief (ook hier rechts) en met labels. Ik wil de labels ook gaan aanpassen, maar dat is nog best een klus. 

Dit blog is ooit begonnen op de blog van Julia, gezinsleven.com. Maar helaas is zij gestopt met bloggen en heeft ze ook haar site opgezegd. Hiermee is ook het begin van mijn blog, waar ik nogal eens naar verwees, weg. Het verhaal over de eerste jaren van ons huwelijk, toen we er achter kwamen dat we maar moeizaam zwanger konden worden, maar ook het traject naar pleegzorg toe. En juist dat vond ik een waardevol verhaal om te delen met de wereld, zodat ik anderen hiermee zou kunnen helpen. Zelf zit ik er aan te denken om deze verhalen in een serie op mijn eigen blog te plaatsen. Maar ik denk hier nog even over na. 

Nu de avonden koud en donker zijn heb ik meer tijd om te bloggen in plaats van te tuinieren. Ook merk ik dat er in mijn hoofd veel meer ruimte voor komt. Sam zit op school en ook onze Niek is niet zo heel klein meer. Dus probeer ik het bloggen weer wat trouwer op te gaan pakken. Mijn streven is weer iedere vrijdag een blogartikel online. 

Voor zover mijn plannen voor deze winter. Laat me weten wat je ervan vind!

Zomaar 'n dag (7)

Dit blogbericht typte ik bijna 2 weken terug, toen het nog zonnig weer was. Maar mijn laptop crashte (again, 2e keer dit jaar) voordat ik het af blogbericht af had. Maar ik ga er vanuit dat jullie het als nog leuk vinden om te lezen. 

Vandaag neem ik jullie weer een dagje mee! 

Mijn eerste klus vandaag is koekjes bakken! Ik mag vandaag namelijk voor het natje en droogje zorgen voor het personeel van Leon. Het koekjesdeeg ligt als een rol in de vriezer. Ik snij het bevroren in plakjes en schuif het zo de oven in. Het huis begint meteen lekker te ruiken. Het zijn trouwens chocolate chips cookies, het recept vind je hier. 

                                    

Terwijl de koekjes in de oven aan het bakken zijn neem ik stille tijd. Tegenwoordig zijn mijn nachten minder gebroken zodat het me lukt om wat eerder op te staan. En vind ik het een hele verfrissend begin van de dag. Ik doe nog steeds mee met de Moeskruid- Bijbelstudies zoals ik er hier al overschreef. 

Om 7.15 uur maak ik de boys wakker. Leon houdt meestal een eigen tempo aan en eet zelden met ons mee. Om 7.30 zit ik met onze jongens aan tafel. We zitten weer heerlijk in een strak ritme en dat werkt voor iedereen fijn. Ontbijten, Bijbeltijd voor de jongens en daarna pak ik de tas in van onze kleuter. Hij heeft er weer zin in vandaag. Zo fijn dat hij graag naar school gaat. Pak van m'n hart, het is namelijk heel wat minder gegaan (lees hier). 

Het is echt even racen. Want voordat ik wegga moet ik zorgen dat de koffie met koek klaarstaat en voer ik de dieren. Maar ik red het. De reis naar school is altijd een hele trip. En dit keer hebben we te maken met wegwerkzaamheden. Drama! Het kost me per dag minstens 20 minuten bovenop de gewone reistijd reken ik uit. Het is niet anders, deal ermee. 

Thuis vat ik de koe bij de horens en poets ik badkamer en wc. Zuig en dweil ik de hele benedenverdieping. 

 

Herkennen jullie dit? Die vieze vingerafdrukken op onder andere de WC deur. Het irriteert me soms enorm. Sam rondt zijn toiletbezoek het liefst zo snel mogelijk af met dit als resultaat. Waarschijnlijk ziet het er na zijn thuiskomst weer zo uit. Deprimerend...ooit zal hij het vast leren. 

Ik was overigens niet vandaag. Leon heeft een stoffige klus buiten, dus schuif ik mijn was een dagje door zodat het morgen fijn buiten kan drogen. 

Ik smeer boterhammen voor heel veel mensen. Broodtrommels, kannen koffie, fruit. 

Niek en ik gaan samen lunchen. Zo genieten, die één op één aandacht met hem. Hij is al een hele stoere peuter, een heel eigen persoontje, waar ik erg van geniet. Voor Niek maak ik een bordje met van alles en nog wat klaar, werkt hier altijd. We hebben ook nog schaaltje yoghurt met wat framboosjes uit eigen tuin. 

Niek gaat zijn middagslaapje doen. Leon is buiten bezig. En ik ga de boodschappen voor van de week halen. Vanavond wil ik stamppot andijvie maken. Maar helaas..ik moet de plannen omgooien. De enige andijvie die ik hier op't dorp kan vinden is andijvie uit Spanje. Ik voel me lichtelijk gestresst...wat nu. Ik bedenk dat ik thuis nog wat rode bieten heb liggen die ik straks wel gaar kan koken. 

De rode bieten laten zich niet zomaar gaar koken. Balen. Maar ik moet nu echt Niek uit bed halen en daarna Sam uit school. Het kost me bijna een uur van de dag, zo balen die wegwerkzaamheden. 

 

Thuis duik ik nog even de tuin in. Het geeft me een heel dankbaar gevoel. Maar hoe meer het etenstijd nadert hoe hoger het stressniveau. Ik voel me altijd erg gestrest en onzeker als er mensen mee-eten. Ik hou van koken en bakken, maar dan voor mijn eigen gezin. Met de jongens eet ik alvast vooruit. En gek genoeg smaakt de rode bietenstamppot me erg lekker. 

Na het eten ruim ik alles op, jongens in bad en in bed. Ondertussen eten de mannen ook. Na het eten voel ik me bekaf. Ik kom die avond niet verder dan een filmpje kijken en op tijd naar bed.

Liederen om de dag mee te starten

Persoonlijk vind ik het fijn om de dag te starten met muziek. Vaak zoek ik een nummer op via YouTube. 

Vandaag deel ik vijf liederen die mooi zijn om de dag mee te starten:

 

 'Ik kan niet zonder U , nummer van Christian Verwoerd. Ik vind zijn liederen ontzettend mooi.

'Gebed voor de werkdag' van Sela: 

Twee liederen van Sounds like Reign. Ik luister graag naar hun muziek.

Just a closer walk with Thee:

I need Thee every hour:

En tot slot 'Tienduizend redenen'

Bramencake (koemelkvrij)

De keuken is mijn favoriete plek in huis. Want van koken en bakken krijg ik de broodnodige nieuwe energie. En dat ik af en toe een nieuw recept creëer is een heerlijke bijzaak. Ik hou ervan om mijn successen te delen met anderen. Hopelijk vinden jullie dit niet erg.

Deze cake is luchtig, simpel en snel gemaakt én koemelkvrij. Ik maakte hem met bramen, maar natuurlijk kun je hem ook maken met ander (diepvries)fruit, zoals frambozen of aardbeien. Je kunt er fijn van delen, ik haal er 16-20 stukken uit. 

 

 

 

 

Ingrediënten:

200 gram margarine

150 gram suiker

4 eieren

200 gram bloem 

7 gram bakpoeder

150 gram bramen (of andere vruchten)

poedersuiker 

Werkwijze:

1. Verwarm de oven op 160 graden (hetelucht) en bekleed een vierkant bakblik (ongev.20x20cm) met bakpapier. (Een springvorm van 20 cm doorsnee kan ook)

2. Margarine en suiker in een kom mixen tot een luchtig geheel (en dat duurt niet lang).

3. Voeg al mixend één voor één de eieren toe.

4. Zeef boven de kom de bloem en bakpoeder en spatel dit door het boter-suikermengsel heen. 

5. Verdeel het mengsel in de bakvorm en daarover de bramen. Druk de bramen iets in het beslag. 

6. Zet voor 30 minuten in de oven 

7. Als de cake afgekoeld is snij je hem in 16 of 20 stukjes en bestrooi met poedersuiker.

 

Eet smakelijk! Ik hoop dat je net zo geniet van deze cake als mijn gezin dat doet!

Vakantiestrubbels

 We hebben hier nu bijna 6 weken van de zomervakantie achter de rug. Toen we ervoor stonden had ik er erg veel zin in. Ik besloot er zelf ook van te nemen. Ik poets het nodige, per dag draai ik een was en ik zorg voor een gezonde maaltijd. Ik ging lekker genieten van mijn kinderen.

 De eerste week was ook echt genieten. Fijn om niet zo met de klok te hoeven leven. Heerlijk rustig 's ochtends op te starten. En van de simpele uitjes genoten we alle drie. Maar na 4 weken kwam ik op een moment dat ik de conclusie trok dat deze vakantie weer lang genoeg geduurd had. Onze pleegzoon heeft in de tweede vakantieweek een behoorlijke terugval gehad. En pas later zag ik dat dit een terugval was (en geen vervelend weekje zoals ieder kind dit wel eens heeft) en nog later bedacht ik wat de oorzaak was. En jongste zoon krijgt hoektanden. En ik kan je verzekeren: ook daar wordt een kind niet gezelliger op. Dus ik mocht gaan genieten van twee kinderen die beiden niet lekker in hun vel zaten.

Gister kwamen we terug van vakantie. En ik voelde me volledig uitgeput. Vandaag kwam er nauwelijks iets uit mijn handen. Hoe kon ik zo uitgeput van vakantie terugkomen? Wat ging er mis?

 Ten eerste heb ik door hitte, muggen en kinderen die aan het nachtspoken waren veel te weinig slaap gehad. En dat breekt op. Ik was van plan om op vakantie fijn bij te slapen. En dat werd het tegenovergestelde. Nog minder slaap.

Wat ik verder altijd pittig vind is om 24/7 mensen om je heen te hebben. Wat dat betreft ben ik een introvert type. En op vakantie ben ik altijd omringt geweest door anderen. Ben ik te veel alleen maar 'mama' en te weinig 'Rianne' geweest. En mijn jongens zitten allebei niet zo lekker in hun vel wat betekent dat ze mama heel veel nodig hebben en soms letterlijk aan me plakken. Een balans hierin vinden is lastig. Toen Sam naar school ging had ik een balans te pakken, maar in de vakantie blijkt dat lastiger te zijn. Moe en futloos voelen is voor mij meestal een teken dat ik tijd alleen nodig heb.

Persoonlijk vind ik 'vakantie' als moeder erg lastig. Het is me niet gelukt om iedere dag van mijn zegeningen te genieten. Het is me niet gelukt om rustig en kalm te blijven.Genieten van kinderen die niet lekker in hun vel zitten is lastig. Bij iedere stap die ik zet een kind aan m'n been voelen voelt beklemmend. En de honderden keren dat ze me roepen is vermoeiend. En voor de zoveelste keer vraag ik me af: hoe doen andere moeders dit? 

Ik ben niet toe aan vakantie. Ik ben toe aan het schoolritme en vooral rust...

Moestuin update

Dit blogartikel staat al heel lang op de planning, maar het komt er telkens niet van. En dat heeft twee redenen:

1. Er zitten maar 24 uren in een dag en ik ben zo'n persoon die er 48 nodig heeft ;) Oftewel te veel plannen en te weinig tijd. Prioriteiten stellen dus...

2. De moestuin is niet het succes geworden wat ik voor ogen had. Ik heb zelfs 2x op het punt gestaan om maar te stoppen met mijn moestuin.

Maar hier is het artikel dan en dit is een (gedeeltelijk) kijkje in mijn moestuin:

Het moestuinseizoen begon voor mij vroeg. In februari zaaide ik tomaten al uit. Het voorjaar begon, na een hele natte periode, uitzonderlijk droog. De grond was bikkelhard, we zitten hier namelijk op hele zware kleigrond. Pas na die lang verwachte regenbui kreeg ik 'm aardig fijn. Dus het zaaien begon vrij laat (begin mei). En eigenlijk merk ik nu nog steeds dat de grondstructuur te wensen over laat. Zaad kwam aardig op (ik heb het flink nat gehouden), maar de bovenlaag van de grond is al snel heel hard.En eigenlijk zou ik regelmatig alles water moeten geven.  O wat verlang is soms naar wat betere soort grond. Wieden is hier bijvoorbeeld ook fysiek behoorlijk zwaar.

Sam ging naar school en ik merkte dat ik aanzienlijk wat energie en tijd over had. Vandaar mijn idee om wat meer tijd en energie in mijn moestuin te steken. In de winter begint dat altijd aardig te kriebelen, dus had echt al een plaatje in mijn hoofd over hoe het moest worden. En tegen de tijd dat ik de tuin kon inzaaien kwam corona om de hoek. En in plaats van extra tijd en energie had ik eerder te kort. Het romantische beeld van samen met je kind de moestuin in zaaien duurde hier 5 minuten. En in de avond was ik te moe. Uiteindelijk heb ik samen met Leon op een zaterdagavond de moestuin ingezaaid.

We hebben frambozen- en aardbeienplanten, maar die plantte ik al eerder uit. De aardbeien hebben we met smaak opgegeten en van de frambozen smullen we zo nu en dan. De opbrengst is niet geweldig, maar ze staan voor het eerste jaar.

Knoflook oogstte ik 4 bolletjes, dat hadden er minstens 4x meer kunnen zijn, helaas. 

Ik zaaide 2 soorten bonen in verschillende fases, we kunnen er al van oogsten. Ook groeien er 2 soorten rode bieten, popcornmais en ijsbergsla. De erwtenoogst hebben we ondertussen al gehad, evenals snijsla. Ik plantte nog wat kool, preiplantjes en een komkommerplant. Helaas smikkelen er ook een heleboel rupsen mee van mijn kool. De vraag is of ik nog wat te oogsten heb straks. 

In potten heb ik tomaten-, paprika- en peperplanten staan. De eerste tomaten hebben we al geoogst. De paprika's beginnen te kleuren.

Op dit moment beregen ik mijn tuin regelmatig om toch opbrengst te hebben. En ook onkruid wieden komt iedere week terug.

 

Op deze foto zie je één van de beste rode bieten. Hij begint aardig te bollen, maar eigenlijk had hij al verder moeten zijn. En zo zie je meteen ook met welke grond ik te stoeien heb ;)

De combinatie van moestuinieren en kleine kinderen valt me behoorlijk tegen. Als ze om me heen lopen, lopen ze over alle groentes heen. En in de avonduren heb ik niet altijd tijd of energie.

Verder valt de opbrengst dit jaar tegen, andere jaren had ik meer. En de combinatie van deze twee dingen heeft me een aantal keer wanhopig doen zeggen dat ik ermee stop. Maar ergens vind ik het toch leuk om te blijven doen, dus bestaat mijn moestuintje nog steeds. 

 

Luistertip 1 Huwelijksconferentie

En toen ging mijn laptop kapot en moest ik al mijn 'blogartikelen' in mijn hoofd opslaan.

Uiteindelijk is mijn laptop weer gemaakt en kan ik mijn artikelen uit gaan typen.

In mijn vorig blogartikel gaf ik al aan dat ik het fijn vind om met dopjes in mijn oren te werken. Ik heb het vooral tijdens de corona-crisis heel veel gedaan. Het was toen mijn manier om op te laden. Ik merk dat ik er minder behoefte aan heb als Sam naar school gaat. Als Niek op bed ligt heb ik even heerlijk tijd voor mezelf om op te laden. En dat probeer ik heel bewust te doen. Ik heb mijn lesje geleerd.

Ik ga proberen de komende tijd wat luistertips te geven. Misschien werkt dit ook voor jou. Ik verwacht dat ik in deze vakantie ook vaker de dopjes erbij ga pakken. Vandaag geef ik een luistertip die voor mij heel waardevol is geweest.

Tijdens de corona-crisis is de huwelijksconferentie van 'Hart voor het gezin' op een andere manier doorgegaan dan gepland. Ze hebben dit live via YouTube gedaan en het mooie daarvan is dat er veel meer mensen aan mee konden doen. En het allermooist is dat je deze conferentie nog steeds kunt terugluisteren.

Het zijn 3 lezingen:

Er is tijdens deze conferentie nog meer gezegd, dit kun je terugvinden in andere filmpjes op hun kanaal.

Veel luisterplezier!

Mocht jij nou ook regelmatig dopjes in je oren stoppen, waar luister jij dan naar? Ik zie graag je reactie hieronder!

Tot slot: Blogger heeft het één en ander veranderd waardoor ik momenteel bijv. niet het juiste lettertype kan gebruiken. Ook zie ik dat de ingevoegde filmpjes niet op ieder scherm te zien zijn (zoek YouTube, hart voor het gezin huwelijksconferentie 2020). Excuses.

Balans vinden

De kinderen thuis, geen bezoek ontvangen of op bezoek gaan, geen rust vinden tijdens de kerkdienst en als enige uitje de wekelijkse boodschappen bij de supermarkt. Voor mij was het echt een hele uitdaging om een bepaalde balans te vinden. Ik ben een echte huismus, dus al die afspraken en uitjes miste ik niet. Maar ik had wel heel erg de neiging om te gillen omdat ik mezelf niet op kon laden. Ik gaf alles en tankte veel te weinig bij. 
Nu we onze energie niet uit konden/moesten geven aan sociale uitjes vond ik dat ik voor mezelf eens een bepaalde balans moest gaan zoeken in deze periode. En omdat ik er al eerder over schreef (bijvoorbeeld het artikel 'Uit balans') dacht ik dat het goed was om hier verder over te schrijven. Met name omdat ik heel veel lieve reacties van jullie heb gekregen. En ik vast niet de enige vrouw ben met dit probleem.  

Bron: Pexels

Om te beginnen is onze gezinssituatie pittig, mede door Sam. Sam is een enorme lieverd, maar ook een kind met een problematiek. En daar zijn we eigenlijk dit jaar pas écht achtergekomen. En ik ben geen voorstander voor het plakken van etiketjes, maar nu we weten wat Sam heeft is het voor ons echt een soort van opluchting. Het ligt in ieder geval niet aan onze liefde, thuissituatie of opvoeding. En we hebben nu veel meer inzicht in Sam zijn 'gedachtenkronkels'. Zijn gedrag van afgelopen jaar heeft me heel erg uitgeput. Ik probeerde sterk te staan en was ook echt de spil van het gezin. Ik kon en mocht van mezelf niet omvallen, want anders viel heel mijn gezin om. Dus raapte ik mezelf iedere keer bij elkaar en stond weer op. We kwamen als gezin in een negatief spiraal terecht. En dat overkomt je, onverwacht door hele kleine dingen. Dit jaar proberen we als gezin weer sterker te gaan staan. We hebben meer inzicht in Sam zijn gedrag. Maar krijgen ook meer inzicht in ons gezinsleven. We zijn, na God, onze therapeut ook erg dankbaar voor alle hulp hierin. 

De therapie is vooral op Sam gericht, maar al snel benoemde de therapeut dat ze vond dat ik te veel op mijn schouders had. Eigenlijk ben ik al bijna 4 jaar erg alert, omdat ik weet dat ik ieder moment (dag of nacht) klaar moet staan voor Sam. Ongemerkt heb ik deze rol op me genomen. Ik ben ook zijn 'hechtingspersoon' wat betekent dat hij zich het meest aan mij heeft gehecht, hij kan mij heel erg claimen. De therapeut gaf mij de tip om wat meer 'gewoon Rianne' zijn. En daar ben ik in de afgelopen maanden mee aan de slag gegaan. En dat was hoog tijd. 

Dus toen stond ik voor de vraag: wat heb ik nodig om op te laden? En als ik dat ontdekt heb, hoe ga ik dat concreet invullen? En hoe zorg ik dat ik dit vol ga houden zonder weer in mijn 'oude' rol te vallen?

Ik ben er achter gekomen dat ik het heel fijn vind om zo nu en dan alleen te zijn. Op dit moment is Sam op school en ligt Niek op bed. En ik voel me gewoon opladen. Maar het kan nog simpeler: alleen eten koken met een muziekje vind ik al heel fijn.  Het even 'uit' staan, even niet alert te zijn. 

De volgende dingen helpen mij om op te laden:

- Stille tijd
Tijd met je Schepper. Ik heb het heel erg moeten leren. Maar dit jaar heb ik een manier gevonden die ik goed kan volhouden. Ik heb nog geen vast tijdstip. Persoonlijk vind ik het fijn om 's ochtends als eerste op te staan zodat ik uit de Bijbel kan lezen. Maar met de gebroken nachten erbij lukte het me niet dit vol te houden. Dus wissel ik nu nog wel eens met de tijdstippen. 

- Gastgezin
We hebben voor Sam een gastgezin gevonden waar hij met regelmaat een dagje mag gaan spelen. Hij gaat er graag naar toe. Zelf doe ik op zo'n dag niet zo heel veel bijzonders. Maar maak ik speciaal tijd voor Niek, lees ik een extra hoofdstuk uit mijn leesboek, neem langer 'stille tijd' of typ een blog. En geniet vooral van de rust en van het niet-constant-alert-zijn. 

- Meer papa-tijd
Leon neemt, indien mogelijk, de kinderen wat vaker onder zijn hoede. Vaak een kwartiertje na het avondeten (stoeien met papa), maar ook wel eens overdag tijdens zijn werk. En sinds kort ook op zondag een uur. Sinds we ontdekt hebben dat ik hierdoor heel fijn op kan laden doen we dit vaker. En we merken dat Sam nu ook veel meer naar Leon trekt. 

- Avond in de week weg
Hier heb ik heel erg lang naar gezocht. Ik kon niet echt iets vinden. Maar heel onverwachts kwam het op mijn pad. En nog twijfelde ik, maar Leon duwde me over het laatste stukje heen. Ik ga nu een vaste avond in de week weg. En dat is fijn!

- Samen weg
We proberen regelmatig samen een avondje erop uit te gaan. En toen kwam de Corona-crisis roet in het eten gooien. Onze ervaring is dat het niet altijd meevalt, mede door het werk van Leon is het heel lastig plannen. Maar die avonden zijn echt goed om weer even Leon en Rianne te zijn, in plaats van papa en mama. Ik probeer hier binnenkort meer over te schrijven!

- Dopjes
En tegenwoordig loop ik vaker met dopjes in mijn oren. Dan luister ik naar een preek, luisterboek of gewoon muziek. Ik hoop je in de toekomst wat 'luistertips' te geven.  Maar het werkt voor mij heel fijn. Het stuurt je gedachten zodat je aan iets anders kan denken. Als de kinderen om me heen lopen hebben zij eerste prioriteit, als ze me nodig hebben berg ik de dopjes weer op of klik de muziek weg. 

Denk nu niet dat ik het wiel heb uitgevonden. Misschien is het zelfs wel belachelijk dat ik dit pas na 4 jaar moederschap heb uit moeten vinden. Ik was te trots en dacht dat ik het allemaal zelf wel zou redden. Totdat het bijna te laat was...

Als laatste wil ik nog iets doorgeven wat voor mij echt een eye-opener was. Het feit dat ik altijd doorga en blijf werken aan mijn oneindige to-do-list is niet uit de lucht komen vallen. Ik ben zo opgevoed, zo zag het er bij mij thuis ook uit. En de situatie waar ik nu in zit maakt dat mijn to-do-list nooit klaar is en ik een kind heb die heel veel aandacht en zorg vraagt. Als ik niet op de rem stap, doet niemand het voor mij. En juist doordat ik nu meer voor mezelf zorg laat ik aan mijn kinderen zien dat je eigen persoon er toe doet. Als ik als moeder mezelf altijd maar wegcijfer is er kans dat mijn kinderen dit later ook gaan doen. Maar als ik goed voor mezelf zorg ben ik een leukere versie van mezelf, een lievere vrouw voor Leon en een geduldiger moeder voor de kinderen. 

Als laatst wil ik afsluiten met dit lied..

Een stroom van zegen

Vorig week zag ik op Facebook een mooi boek langskomen: 'Een stroom van zegen'. 

Dit boek is een broertje van 'De boom van Isaï'. Het helpt je om met je kinderen (4-10 jaar) stil te staan rond de tijd van Hemelvaart naar Pinksteren en dan ook met de link naar de Wederkomst. 

'De boom van Isaï' kende ik al. En ik weet dat er rond de Lijdenstijd ook een boek is: 'De weg naar Golgotha'. En nu is er dus dit jaar 'Een stroom van zegen' uitgekomen. 

In een opwelling heb ik 'm meteen besteld en de volgende dag had ik 'm al binnen. Met Kerst hebben we 'De boom van Isai' al twee jaar gebruikt. We vinden het een hele fijne manier om als gezin rondom de heilsgeschiedenis bezig te zijn. Vanuit mezelf vind ik het best lastig om iets te verzinnen en op poten te zetten. Dus ik ben erg blij met zulke boekjes. 

'De boom van Isaï' heb ik met zachte kaft én met poster en plaatjes er apart bij. Dit deel is met harde kaft, maar zonder aparte poster en plaatjes. 

Dit deel begint aanstaande zondag (de zondag voor Hemelvaart) met het eerste stukje.
Per dag lees je een stukje uit de Bijbel, een stukje uit dit boek en mag je weer een plaatje opplakken, dit keer in de vorm van een druppel die je onder de wolk hangt. In totaal doe je 21 dagen over dit boekje. 

We zijn er nog niet in begonnen, maar nu ik het doorbladerde zag ik wel dat het niveau best wel hoog is. Het Kerstverhaal spreekt natuurlijk ook meer tot verbeelding bij kinderen, evenals het Lijdensevangelie. Rondom Hemelvaart, Pinksteren en ook de Wederkomst zijn heel begrippen moeilijk uit te leggen aan kinderen. 
Onderaan ieder te lezen stukje staan ook drie vragen. De eerste vraag is een weet-vraag, waarbij je het antwoord in de tekst hebt kunnen lezen/beluisteren. De andere vragen zullen vrij moeilijk zijn voor Sam, dus die bewaren we voor komende jaren DV.