Hoofd boven water (3)

 - Buitenlucht - 

Hehe eindelijk even de tijd om weer eens een stukje te plaatsen. Ik hoor allerlei verhalen over het 'overleven van de lockdown'. Na een hele heftige kerstvakantie (waarin onze pleegzoon absoluut niet lekker in zijn vel zat) zijn we nu in een rustiger vaarwater beland. En dat is zó fijn! Het schoolwerk gaat prima. En onze pleegzoon vind het heerlijk om iedere dag hetzelfde ritme te hebben. Het was even wennen. Maar ik hoop dat de rest van de lockdown het binnen ons gezin zo rustig blijft. Ik knap hier zo van op. Deze weken zijn namelijk vrij zeldzaam. 

Natuurlijk gaat alles niet vanzelf. Maar de 'trucendoos' werkt. En één van de beste trucs is: buitenlucht. Echt, dat werkt. Zelfs voor een gestresste moeder. Het weer werkt niet heel erg mee. Maar ik probeer regelmatig even met de boys naar buiten te gaan. Ze gaan graag mee naar buiten. Ook op zondag maken we standaard een wandeling als gezin. Dat hebben we echt met z'n alleen heel hard nodig. Weer of geen weer. En na zo'n hap frisse lucht is iedereen weer opgekikkerd. Gek wat buitenlucht met je kan doen.. 

Ik zag overigens dat er op internet leuke speurkaarten de ronde doen. Eens kijken of die hier ook werken. 

 

 

 - Hormonen - 

Ik weet niet hoe het met jullie zit...maar ik heb hele wispelturige hormonen. Van het één op het andere moment kan ik vrselijk kattig zijn. Of moet álles netjes opgeruimd worden. Ren ik met mijn stofdoek van hot naar her. Ik kan volledig om niks tranen met tuiten janken. En o ja, die bonbon hoort er ook bij. Liefst een hele doos. Rare beestjes die hormonen. 

 

Wat heb ik er veel mee getobt. Zeker toen we héél graag zwanger wilden raken. Dan kwam er náást de hormonen ook nog een andere spanning (of teleurstelling) erbij. En ik voelde me werkelijk iedere maand zwanger. Om vervolgens te eindigen in een dal van teleurstelling. Die spanning heb ik grotendeels niet meer. Die hormonen wél. En het is géén combinatie met kinderen. Het allerliefst wil ik gewoon een hutje op de hei met een doos bonbons en een dikke reep chocola. 

 

Goed, die luxe heb ik niet (zeker nú niet). Toch doe ik er wel wat mee, met al die hormonen. Ik heb halverwege mijn cyclus dus serieus last van die eisprong. En een paar dagen voordat ik ongesteld word vliegen ze ook door mijn bloed. 

 

Het eerste wat werkt is: O jaa...daar zijn die hormonsters weer. Keep calm, pak een bak thee, het gaat over. Ik zet het nog net niet in mijn agenda, maar weet wel precies wanneer ik ze kan verwachten. 

 

Het tweede wat helpt is vooraf mijn man in te lichten. Komende week wordt mogelijk lastig voor mij. Mocht ik je onterecht uitkafferen dan ben ik ontoerekeningsvatbaar. En ik zou het heel fijn vinden dat je me extra helpt met de kinderen. Of dat je me een extra knuffel geeft (of een reep chocola voor me koopt). Of zoiets he. 

 

Het derde is... lief zijn voor jezelf. Ik heb trouwens juist de neiging naar de andere kant. Heel streng zijn voor mezelf en juist mezelf meer de grond in boren. Dekentje, kop thee bonbon erbij. Of juist even je moment pakken om even alleen te wandelen, stofzuigen of wat dan ook. 

 

Juist in deze lockdown (gezellig met z'n allen bij elkaar) vind ik dit punt een uitdaging. Gelukkig hoef ik het niet alleen te doen. 

 

- Tijd alleen -

Iets wat ik écht regelmatig nodig heb is tijd alleen. En dat is soms lastig. Zeker overdag. Maar deze lockdown heb ik een deal gemaakt met mijn man. Als ik kook zorgt hij voor de jongens en ruimt de kamer met hen op. Voor mij werkt dit fijn. Onze oudste heeft het meestal erg nodig dat je 'm constant in de gaten houd. En ja bij een peuters werkt dat doorgaans ook zo eind van de middag. 

Mijn man is niet iedere dag rond die tijd thuis. En dat is dan maar even zo. Dan doe ik het alleen. 

Maar vandaag had ik geluk. En dat kon ik goed gebruiken. Sombere dagen vind ik soms heel lastig. Vandaag liep ik hoofdpijn op, ik geef de schuld aan de bloeiende hyacinten (die staan dus nu buiten). En we zitten komende twee weken in een heftig traject met onze pleegzoon. Ik merk dat ik er erg op reageer. We leggen de lat heel laag.

Hoofd boven water (2)

 - vroeg op -

Als moeder moet je soms (voor mijn voelt het altijd als 'meestal') hard peddelen om het boven water zo rustig mogelijk te laten zijn. Hoe houd ik de komende weken alle ballen in de lucht en mijn hoofd boven water? Daar heb ik afgelopen week best veel over nagedacht. Volgende week komt het schoolwerk van Sam erbij en Sam moet ook écht aan de bak (van 't voorjaar heb ik 't losgelaten, toen zat hij nog maar net op school). Niek heeft ook zijn aandacht nodig. Evenals de was. Een beetje schoon en opgeruimd huis vind ik ook fijn. En ik heb vooral ook rust in mijn eigen hoofd nodig. Wat mij helpt op dit moment is wat (lees: half uur) vroeger uit bed. De kids slapen een half uur langer dan normaal. Voordat ze uit bed komen heb ik al aardig wat kunnen doen. Dat geeft mij rust in mijn hoofd. Het gevoel alsof je een voorsprong maakt op de dag. Al hangen ze de rest van de dag aan mijn benen: die badkamer heb ik alvast schoon.  

 

 

- tijd voor samen -

Toen ik me aan het voorbereiden was op de kerstvakantie én de lockdown had ik telkens een vraag in m'n hoofd: hoe laad ik op? Hoe zorg ik dat mijn batterij vol blijft. Want ik het afgelopen jaar gemerkt dat de conditie van mijn batterij het hele gezin beïnvloed. Lange tijd heb ik dit moeilijk gevonden: tijd voor mij. 

Indirect heb ik daar al meer over geschreven in deze serie. Stille tijd, vroeger eruit (gek, maar dat half uur is dus ook tijd voor mij alleen) en die simpele kop thee. 

En wat ik ook heerlijk vind: tijd doorbrengen met Leon. Daar kan ik zo blij van worden. Onze kids liggen half 7 - 7 uur plat. Dus we hebben de avond samen. En nu in deze rustige tijd (qua uitjes en vergaderingen dan) kijken we iedere avond samen een aflevering of een film. Het abonnement aan New Faith Network is aan ons goed besteed. Momenteel bekijken we de serie The man from Snowy River. Daar genieten we beiden van. 

Samen in verbinding blijven is zo belangrijk. Al leef je in tijden van lockdown dicht bij elkaar toch loert het gevaar om uit elkaar te groeien. Samen iets doen helpt ons om ook samen te blijven. 

- huishouden - 

Geen idee hoe jij als huisvrouw bent... maar ik ben iemand die alles graag schoon heeft. En onder invloed van hormonen komt het dichtbij steriel. 

Met de kinderen de hele dag om me heen vind ik dat hele huishouden best lastig. Wat poets ik wel, wat stel ik uit? Normaliter zou ik na de vakantie weer even stevig doorpakken. Maar ik zet bij mezelf er bewust de rem op. Omdat ik weet dat het vooral stress opzal leveren bij mezelf. En dat schakelt automatisch over op mijn kinderen. 

Eind vorig jaar (klinkt lang geleden) heb ik een schoonmaakplanning gemaakt die mij rust geeft. Die planning had als doel: meer tijd voor andere dingen. Komt dat even goed uit. 

Wat ik heb geleerd is dit: een opgeruimd huis geeft meer rust dan een schoon maar rommelig huis. Dus komende weken de focus meer op opgeruimd dat op schoon. 

 

Hoofd boven water (1)

Wat een pittige tijd beleven we. Middenin de winter (wat voor sommige mensen sowieso al een pittige tijd is) en dan in lockdown. Er ontstond in mij een verlangen om anderen te helpen in deze periode. Maar ook voor mij is het een pittige periode. En ook ik moet mijn best doen om mijn hoofd boven water te houden. Daarom had ik het idee om mijn Instagram volgers mee te nemen in deze periode om te laten zien hoe ik deze periode door ga komen. Ik schrijf vooral vanuit mijzelf, omdat ik over dingen ga schrijven die voor mij helpen. Maar ik hoop dat ik je kan inspireren en bemoedigen. Ik ben geen coach of therapeut, maar ik schrijf meer vanuit levenservaring. Door al de jaren pleegzorg heb ik door schade en schande manier geleerd om mijn hoofd boven water te houden. En die manieren deel ik graag met je. 

Nu weet ik dat er mensen zijn die trouwe volger van mijn blog zijn en geen Instagramaccount hebben. Vandaar dat ik besloten heb om mijn schrijfsels van Instagram ook op mijn blog neer te zetten. 

- Stille tijd -

Stille tijd is voor mij met regelmaat een strijd. Het tijdstip, de concentratie en het perfect willen doen. En als ik me dan niet perfect genoeg voel dan heb ik de neiging om het maar over te slaan. Waar ik me vervolgens weer heel schuldig over voel. 

Maar nu in deze onrustige periode (op alle fronten) wil ik me hier heel stipt aan houden. En ik sta er versteld van hoe bemoedigend sommige teksten in deze periode zijn. 

Momenteel hou ik 's ochtends in alle stilte stille tijd. Ik ben bezig in het Bijbelboek Psalmen. Ik heb dit jaar 10 maanden meegedaan met de Moeskruidapp. Heel fijn! Tot ik laatst bijna tegen een burn out zat. Toen frustreerde het me enorm dat ik het niet kon. Ik ben toen voor mezelf op het gemakje in de Psalmen begonnen. Vind het ook heel fijn om notities erbij te maken. Dan blijft het beter hangen voor de rest van de dag. En heel leerzaam om later over te lezen. Ik lees nu in de Bijbel met uitleg. Maar ook hierin wissel ik wel eens. 

Soms lukt het om diverse redenen niet om stille tijd te houden. Dan zoek ik andere manieren zoals dagboekje, lezing of liederen. Ik vind het zelf ook inspirerend om te zien hoe anderen dit doen. 

Mijn stille tijd duurt ongeveer een kwartier. Mijn ervaring is dat kinderen zich een kwartier alleen kunnen vermaken. Zeker begin van de dag. Zodat ik me terug kan trekken voor stille tijd. 

 

 

- Thee -

 

Ik deel iets heul simpels met je. Maar het werkt. Het heeft 4 letters en het heet THEE. 

 

Als ik stille tijd hou begin ik al met een grote mok thee (hoe groter hoe beter). Als ik er even doorheen zit maak ik thee. Als het chaos is in mijn hoofd of in mijn huis is: thee. Als ik buik-, hoofd of wat-dan-ook-voor-pijn heb, helpt thee altijd. En ook: het helpt zo tegen de kou van binnen en van buiten. Daarom klem ik het liefst mijn biede handen om de mok en drink de thee zo warm mogelijk. 

 

De geur vind ik ook al zo lekker. In de zomer vaak een blaadje munt (jup, ik vind een takje te sterk) in mijn mok. En in de winter vind ik smaken als rooibos heerlijk. En als ik me nou echt heel vervelend voel of ik heb een dappere daad verricht: dan pak ik een zakje van mijn favoriete thee. Die bewaar ik voor speciale gelegenheden. Ik ben trouwens ook zo'n krent die net zo vaak met een zakje doet totdat ie geen geur of kleur meer afgeeft. 

 

Maar die mok thee zit hem volgens mij ook in het volgende: te midden van alle chaos en ellende doe ik een heel inimini iets voor mezelf. Ik zet een kop thee. Puur en helemaal alleen voor mezelf. Ik gun mezelf de kans om zowel van binnen als van buiten op te warmen. Het troost me. Het verteld me dat ik het kan zodra ik opgewarmd ben. Zodat ik met warme handen en een warm haart weer knuffels en liefde uit kan delen. 

 

Tot slot: even de rauwe werkelijkheid. Ik drink inderdaad regelmatig thee. En bovenstaande breng ik zeker in de praktijk. Maar soms heb ik het water gekookt en vervolgens vergeten er thee van te maken. Drink ik mijn thee vaker lauwe dan warm. En dat ligt niet alleen aan mijn omgeving maar soms ook aan mijn chaotische ik. En soms neem ik heerlijk de tijd voor die bak thee en laat ik mijn kinderen waeten dat ik hen over 5 minuten met al hun problemen help. 

 

Zo ik geloof dat ik nu thee nodig heb. Oké...na het verschonen van die luier. 

 

- Tijd voor mezelf - 

 

O poeh...het is hier behoorlijk heftig. Ik heb er eentje die de hele dag op mijn grenzen zit. En dat kost heel veel energie. 

 

Het is voor mij heel belangrijk om momenten op te zoeken om op te laden. Iedere dag na de lunch heb ik een oplaadmoment. Ongeacht hoe lang mijn to-do-list is. Niek slaapt en Sam vermaakt zichzelf. 

Na zo'n oplaadmoment krijg ik vanzelf weer de zin om aan de slag te gaan. 

 

Wat ik tijdens zo'n oplaadmoment doe?

- Social media bij lezen of kijken

- Creatief bezig zijn

- Lezen

- Muziek luisteren

- Gewoon dingen waar ik blij van word

En vooral rust heb ik dan echt behoefte aan. Sam moet dan niet te veel tegen me praten. 

 

Heb jij overdag een oplaadmoment?