Hoofd boven water (3)

 - Buitenlucht - 

Hehe eindelijk even de tijd om weer eens een stukje te plaatsen. Ik hoor allerlei verhalen over het 'overleven van de lockdown'. Na een hele heftige kerstvakantie (waarin onze pleegzoon absoluut niet lekker in zijn vel zat) zijn we nu in een rustiger vaarwater beland. En dat is zó fijn! Het schoolwerk gaat prima. En onze pleegzoon vind het heerlijk om iedere dag hetzelfde ritme te hebben. Het was even wennen. Maar ik hoop dat de rest van de lockdown het binnen ons gezin zo rustig blijft. Ik knap hier zo van op. Deze weken zijn namelijk vrij zeldzaam. 

Natuurlijk gaat alles niet vanzelf. Maar de 'trucendoos' werkt. En één van de beste trucs is: buitenlucht. Echt, dat werkt. Zelfs voor een gestresste moeder. Het weer werkt niet heel erg mee. Maar ik probeer regelmatig even met de boys naar buiten te gaan. Ze gaan graag mee naar buiten. Ook op zondag maken we standaard een wandeling als gezin. Dat hebben we echt met z'n alleen heel hard nodig. Weer of geen weer. En na zo'n hap frisse lucht is iedereen weer opgekikkerd. Gek wat buitenlucht met je kan doen.. 

Ik zag overigens dat er op internet leuke speurkaarten de ronde doen. Eens kijken of die hier ook werken. 

 

 

 - Hormonen - 

Ik weet niet hoe het met jullie zit...maar ik heb hele wispelturige hormonen. Van het één op het andere moment kan ik vrselijk kattig zijn. Of moet álles netjes opgeruimd worden. Ren ik met mijn stofdoek van hot naar her. Ik kan volledig om niks tranen met tuiten janken. En o ja, die bonbon hoort er ook bij. Liefst een hele doos. Rare beestjes die hormonen. 

 

Wat heb ik er veel mee getobt. Zeker toen we héél graag zwanger wilden raken. Dan kwam er náást de hormonen ook nog een andere spanning (of teleurstelling) erbij. En ik voelde me werkelijk iedere maand zwanger. Om vervolgens te eindigen in een dal van teleurstelling. Die spanning heb ik grotendeels niet meer. Die hormonen wél. En het is géén combinatie met kinderen. Het allerliefst wil ik gewoon een hutje op de hei met een doos bonbons en een dikke reep chocola. 

 

Goed, die luxe heb ik niet (zeker nú niet). Toch doe ik er wel wat mee, met al die hormonen. Ik heb halverwege mijn cyclus dus serieus last van die eisprong. En een paar dagen voordat ik ongesteld word vliegen ze ook door mijn bloed. 

 

Het eerste wat werkt is: O jaa...daar zijn die hormonsters weer. Keep calm, pak een bak thee, het gaat over. Ik zet het nog net niet in mijn agenda, maar weet wel precies wanneer ik ze kan verwachten. 

 

Het tweede wat helpt is vooraf mijn man in te lichten. Komende week wordt mogelijk lastig voor mij. Mocht ik je onterecht uitkafferen dan ben ik ontoerekeningsvatbaar. En ik zou het heel fijn vinden dat je me extra helpt met de kinderen. Of dat je me een extra knuffel geeft (of een reep chocola voor me koopt). Of zoiets he. 

 

Het derde is... lief zijn voor jezelf. Ik heb trouwens juist de neiging naar de andere kant. Heel streng zijn voor mezelf en juist mezelf meer de grond in boren. Dekentje, kop thee bonbon erbij. Of juist even je moment pakken om even alleen te wandelen, stofzuigen of wat dan ook. 

 

Juist in deze lockdown (gezellig met z'n allen bij elkaar) vind ik dit punt een uitdaging. Gelukkig hoef ik het niet alleen te doen. 

 

- Tijd alleen -

Iets wat ik écht regelmatig nodig heb is tijd alleen. En dat is soms lastig. Zeker overdag. Maar deze lockdown heb ik een deal gemaakt met mijn man. Als ik kook zorgt hij voor de jongens en ruimt de kamer met hen op. Voor mij werkt dit fijn. Onze oudste heeft het meestal erg nodig dat je 'm constant in de gaten houd. En ja bij een peuters werkt dat doorgaans ook zo eind van de middag. 

Mijn man is niet iedere dag rond die tijd thuis. En dat is dan maar even zo. Dan doe ik het alleen. 

Maar vandaag had ik geluk. En dat kon ik goed gebruiken. Sombere dagen vind ik soms heel lastig. Vandaag liep ik hoofdpijn op, ik geef de schuld aan de bloeiende hyacinten (die staan dus nu buiten). En we zitten komende twee weken in een heftig traject met onze pleegzoon. Ik merk dat ik er erg op reageer. We leggen de lat heel laag.