Het is, net als ieder jaar, de week van pleegzorg. Als je mij op Instagram volgt dan heb je al een aantal berichten van mij hierover kunnen lezen. Daarom vandaag ook een blog over pleegzorg.
Ik kom het heel vaak tegen dat mensen een pleegmoeder en een supermoeder onder één noemer laten vallen. Want als je pleegmoeder bent, dan moet je toch wel een supermoeder zijn? Waarschijnlijk val ik voor zulke mensen vandaag van mijn voetstuk. Ik voel me namelijk alles behalve een supermoeder.
Sam heeft mij moeder gemaakt. Gewoon een moeder met alle gebreken vandien. Een moeder die wel eens ongeduldig is. Een moeder die wel eens te hard en te boos praat tegen haar kind. Een moeder die soms op haar wenkbrauwen loopt van vermoeidheid. Gewoon een moeder zoals er heel veel zijn.
Bij pleegzorg krijg je wel wat extra's op je bord. Je krijgt een familie erbij, met bijbehorend bezoek en verjaardagen. Je krijgt te maken met een voogd, een pleegzorgwerker en momenteel hebben wij ook een therapeut. En Sam zit op school die af en toe ook een gesprek met mij willen hebben.
We hebben een kind met gedragsproblematiek in huis. Een kind die net wat minder vertrouwen in de mensheid heeft, wat heel logisch is. Een kind wat z'n hoofd voor de helft vol heeft met trauma en dat kun je merken. Zijn opvoeding gaat niet van het leien dakje.
Maar lieve moeders...als jouw kind wat meer aandacht, professionals en energie nodig had. Dan gaf jij die toch ook? Moeder liefde kan heel veel aan. Of zoals onze therapeut het zegt: ik weet niet wat het is met moeders, maar zij hebben een bepaalde kracht waardoor ze heel veel voor een kind kunnen doen.
Pleegmoeders zijn net als andere moeders. Je hebt geen speciale gaven nodig. Je hebt wel extra liefde, tijd, plek en energie nodig. Je gaat een keertje vaker onderuit en moet een keertje vaker opstaan. Je hoeft het zeker niet alleen te doen, want zoals je al gelezen hebt, heb je heel veel professionals om je heen staan.
En we hebben het nog niet over salaris gehad. Wereldsbeste beloning! Als ik zie dat mijn pleegzoon lekker in zijn vel zit is dat voor mij al zo'n cadeau! Of wat denk je van zo'n lekker kroelkind die iedere dag nog even lekker op schoot wil knuffelen. Of als hij 's avonds voor het slapengaan nog even tegen me aankruipt en me al zijn zorgen verteld, dan voel ik mijn pleegmoederhart warm worden. En als ik hem zie groeien en ontwikkelen tot een mooi persoon voel ik me gelukkig. Geloof me, een stap vooruit met een pleegkind geeft je dubbele vreugde, want je hebt er ook dubbel hard aan moeten werken.
Wat ook bij het pleegmoederschap inbegrepen is, is werken aan je zelf, je huwelijk en gezin. Je ontdekt je valkuilen en je sterke kanten. Je leert afhankelijk te zijn van de Schepper. We leerden wat het gedrag van Sam ons verteld en hoe we hem het beste konden helpen. We kwamen er ook achter hoe we het beste samen konden werken, ook al zijn we heel verschillend. We proberen een manier te vinden waarop beide jongens goed in hun vel zitten binnen ons gezin, zonder dat ze elkaar in de weg zitten. Ouders krijgen gratis levenswijsheid, pleegouders krijgen waarschijnlijk net een portie meer.
Ik voel me geen supermoeder. Ik voel me een gewone pleegmoeder, die iedere dag kracht nodig heeft. Die valt en weer opstaat. Net als alle andere moeders...
