Je hebt mijn hart!

Dit gedichtje kwam voorbij op een forum voor pleegouders. Ik vond het zo mooi, te mooi om niet met jullie te delen. Heb hem een klein beetje aangepast. 

Lieve Sam,

Je hebt dan misschien niet mijn ogen

niet mijn krullen, niet mijn lach

Maar vanaf de eerste keer dat ik je zag,

heb je wél mijn hart.

Bron: Pixabay

Het is precies zoals ik het voel. Ik zie niets van mezelf in Sam. Sam heeft niet onze genen, maar wel ons hart. En dát is waar het om gaat. Dat maakt ook dat ik altijd voor onze pleegzoon zal blijven knokken en vechten. Want hij heeft mijn hart. 

En zo horen alle kinderen een plekje te hebben in iemands hart. Want dat is een voorwaarde om te groeien en bloeien op de plek waar God je zet.