Terugblik: van wond naar litteken

Januari is voor mij altijd een bijzondere maand. Zo'n 3 jaar geleden kreeg ik in die maand een geweldige dreun te verwerken. De kans op spontane zwangerschap is minimaal! Over die tijd heb ik hier uitgebreid geschreven. Het is het beste om het te vergelijken met een wond. In het begin erg pijnlijk, later steeds minder en uiteindelijk is het een litteken. Zo'n litteken is nog te zien en soms ook nog te voelen.

Pijn
In het begin kon ik alleen maar pijn voelen. Als ik 's ochtends wakker werd voelde ik de last weer op mijn schouders neerkomen. De toekomst overzag ik nauwelijks. Ik raakte al in paniek als ik er aan dacht dat ik de rest van mijn leven 'deze pijn' zou voelen. Mijn leven, mijn toekomst zag er zo anders uit dan dat ik mijn hele leven al gedacht had. Mijn grote wens was om een kinderrijke moeder te zijn. Hoe overleef ik deze pijn?

Praten
Deze gebeurtenis is een kritiek punt geweest in ons huwelijk. Een punt waarop het volledig mis zou kunnen gaan. Wat zijn we dankbaar dat dit kruis en deze pijn ons alleen maar hechter heeft gemaakt. Wat enorm belangrijk is, is praten, praten, praten. Ook al beleef je het beiden totaal anders. Uit je zoals je bent, vertel hoe je je voelt. Ook als je het gevoel hebt dat je stikt in alle emoties van verdriet, frustratie en boosheid.
Wat mij ook hielp is om met iemand te praten die in dezelfde situatie zit. Aan een half woord genoeg. Herkenning kan helend werken. Voelen dat je niet de enige bent die dit kruis draagt.

De dagen leven
Ooit las ik deze uitdrukking in een roman en hij is blijven hangen. Soms heb je van die tijden dat je het liefst in bed blijft liggen. Maar het beste kun je je dag leven. Doe wat je altijd doet, dan leer je vanzelf de lichtpuntjes weer zien. Dit werkte bij mij erg goed. De dagelijkse routine en m'n werk ben ik erg dankbaar.

Geef het de tijd
'De tijd geneest alle wonden'. En dat is zo, al blijft er een litteken over. Wij zijn vrij snel verder gaan denken, vooral ik. Maar dat is niet de manier om het te verwerken, dat is een oplossing zoeken voor je probleem. Op een gegeven moment was ik op het punt dat ik kon zeggen: 'Het is goed zo'. En dat geeft je zoveel rust. En jawel, het litteken zit er nog en dat schrijnt soms nog.

Bidden
Wat hebben we gebeden om een kindje. Maar helaas is dat gebed tot op heden niet verhoord. Op een gegeven moment durfde ik er niet meer goed om te bidden. Maar bad ik vooral of ik er vrede in mocht vinden als Gods weg anders zou gaan.

Omzetten naar iets positiefs
Als je op het punt bent dat je dit kruis kunt accepteren (voor zover dat lukt) is het goed om het om te zetten naar iets positiefs. Jorien heeft het bijvoorbeeld op deze manier gedaan. Voor ons is dit pleegzorg geweest. Zet je in voor iets (en dat hoeft niet zo groot te zijn). Maar mede door Sam is mijn wond verder genezen. Ik heb leren inzien dat mijn pijn niet voor niets was, het heeft ons Sam gebracht. Gods wegen zijn ondoorgrondelijk. En soms kan het me zo klein maken.

Schrijven
Uiteindelijk heb ik heel onze reis naar pleegzorg opgeschreven. Het is geschreven vanuit mijn hart. En je kunt het hier nalezen. Het schrijven heeft mij erg geholpen om het te verwerken, een plekje te geven en af te sluiten. Voor mij heeft schrijven geholpen, maar ieder doet het op zijn eigen manier. Belangrijk is het om het te verwerken en een plekje te geven, op welke manier dan ook.

En nu....
Ik ben niet altijd 'pijnvrij'. Als ik een spontaan bericht krijgt als er weer iemand in mijn omgeving zwanger is kan ik nog een stukje pijn voelen. En met periodes is er een enorm verlangen naar een biologisch kindje. Ik noem dat altijd gekscherend 'mijn instinct'. Ik voel soms dat mijn lichaam een kindje wil dragen. Tegelijkertijd ben ik in de afgelopen jaren als persoon gegroeid. Ik ben anders gaan leven en het leven anders gaan zien. Ons huwelijk is sterker geworden. Iedereen krijgt te maken met tegenslagen in z'n leven. De één krijgt er wat meer van dan de ander. Ons leven is goed zo.

Dit stukje is er eentje regelrecht uit mijn hart. Het valt niet mee om het in de juiste woorden op te schrijven. Mocht je in dezelfde situatie zitten als Leon en ik, dan hoop ik dat deze woorden je mogen bemoedigen. Ik sta open voor mailcontact met je.(uitliefde.rianne (at) gmail.com)