VIB? Jup. VIB staat voor Video Interactie Begeleiding. En vandaag vertel ik over onze ervaringen met VIB.
Als je een pleegkind in huis hebt, heb je meestal ook zorgen. Althans wij wel.
Is hij goed gehecht?
In hoeverre in hij beschadigd?
Hoe kunnen we hem het beste helpen?
Waarom laat hij dit gedrag zien?
En zo stapelden voor ons de vragen zich op. Deze hebben wij ook besproken met onze pleegzorgbegeleider. Zij stelde voor om een VIB-traject in te gaan en dan vooral gericht op hechting.
VIB is erop gericht om inzicht te krijgen in het gedrag van het kind. Er wordt (in ons geval) 3 x 10 minuten gefilmd. Dit kan bijvoorbeeld tijdens de maaltijd zijn of een speelmoment. Omdat ze bij ons de relatie tussen pleegouders en kind in beeld wilden brengen stonden wij er ook mooi op. Na een aantal dagen volgt de bespreking van zeker een uur.
In de eerste instantie waren we daar erg blij mee. We zagen het als helpende hand. Maar er zat een tijdje tussen voordat we echt aan het traject konden beginnen. En toen sloegen de twijfels toe. Wil ik dit wel? Toch besloten om door te pakken. We wilden er ons voordeel mee doen, al was het best wel een drempel. Je stelt jezelf als opvoeder behoorlijk kwetsbaar op. Maar we deden het vooral voor Sam en dat was toch de reden om door te zetten.
Tijdens de eerste keer filmen gedroeg Sam zich voorbeeldig. De bespreking daarna was ontzettend leerzaam. Er wordt ingezoomd op details. Wat zegt hij? Wat doe jij? Waar kijkt hij naar? We kregen ook daadwerkelijk complimentjes over hoe we Sam opvoeden. En dat deed mij erg goed, het is tenslotte op het moment mijn 'levenswerk'.
Het tweede filmmoment was Sam aardig zichzelf, waar ik eigenlijk heel blij mee was. Want wij wilden graag geholpen worden in het opvoeden van Sam. De bespreking die daarop volgde vonden we best confronterend. Er werd vooral gekeken naar hechting. Dit kunnen ze overigens zien in details van de dingen die Sam verbaal of non-verbaal laat zien. Hieruit werd de conclusie getrokken dat Sam waarschijnlijk de eerste maanden van zijn leven niet alles heeft gekregen wat hij nodig had qua hechting. En dat doet mij heel veel. Wat had ik dat graag willen voorkomen. We leven nu met beschadigingen. Gelukkig kan het herstelt worden, maar dat kost heel veel energie en geduld van onze kant.
Het derde filmmoment was een samenspel met papa, mama en Sam. Erg leuk om terug te zien. Jezelf gefilmd zien is altijd een beetje confronterend, maar het went. Wij hebben het echt als een leermoment gezien.
Ik zal VIB altijd aanbevelen aan ouders die meer inzicht willen hebben in het gedrag van hun kind. VIB wordt overigens op velerlei manieren ingezet, ook op school. Je leert vanaf een afstandje naar het gedrag van je kind (en jezelf) te kijken. Confronterend, maar leerzaam. Voor ons was het vooral écht een leermoment.
Sam heeft er niet zo heel veel van meegekregen. Hij weet dat er een mevrouw hem kwam filmen, soms merkte je dat het hij het een beetje spannend vond of een beetje benieuwd was. Maar vooral in de tweede en derde sessie was hij echt zichzelf.
Voor mij zat er ook een nadeel aan. En dat was dat ik er te veel bij na ging denken. Bij alles wat Sam deed ging ik dat helemaal analyseren. Tot ik er moe van werd. Enerzijds is Sam een kind wat beschadigd is, anderzijds is het ook echt een gewone peuter. Na de VIB moest ik voor mezelf weer even een goed beeld over opvoeding krijgen. Het had me een beetje in de war gemaakt. Ondertussen heb ik de balans weer aardig gevonden.
We hebben wel een aantal tips opgevolgd die we hebben gekregen. Tot nu toe heeft dat positief uitgepakt en daar zijn we erg blij mee. We willen graag dat Sam zijn verleden repareert zodat hij een stevig basis heeft waarop hij verder kan bouwen. En we willen, net als alle andere ouders, dat ons kind lekker in z'n vel zit en een stabiele persoonlijkheid opbouwt waarmee hij straks de maatschappij in kan.
Maar of we nu een pleegkind opvoeden of een biologisch kind...opvoeden is een zoektocht en blijft een zoektocht...
Het tweede filmmoment was Sam aardig zichzelf, waar ik eigenlijk heel blij mee was. Want wij wilden graag geholpen worden in het opvoeden van Sam. De bespreking die daarop volgde vonden we best confronterend. Er werd vooral gekeken naar hechting. Dit kunnen ze overigens zien in details van de dingen die Sam verbaal of non-verbaal laat zien. Hieruit werd de conclusie getrokken dat Sam waarschijnlijk de eerste maanden van zijn leven niet alles heeft gekregen wat hij nodig had qua hechting. En dat doet mij heel veel. Wat had ik dat graag willen voorkomen. We leven nu met beschadigingen. Gelukkig kan het herstelt worden, maar dat kost heel veel energie en geduld van onze kant.
 |
| Hechting = Geborgenheid Bron: Pixabay |
Ik zal VIB altijd aanbevelen aan ouders die meer inzicht willen hebben in het gedrag van hun kind. VIB wordt overigens op velerlei manieren ingezet, ook op school. Je leert vanaf een afstandje naar het gedrag van je kind (en jezelf) te kijken. Confronterend, maar leerzaam. Voor ons was het vooral écht een leermoment.
Sam heeft er niet zo heel veel van meegekregen. Hij weet dat er een mevrouw hem kwam filmen, soms merkte je dat het hij het een beetje spannend vond of een beetje benieuwd was. Maar vooral in de tweede en derde sessie was hij echt zichzelf.
Voor mij zat er ook een nadeel aan. En dat was dat ik er te veel bij na ging denken. Bij alles wat Sam deed ging ik dat helemaal analyseren. Tot ik er moe van werd. Enerzijds is Sam een kind wat beschadigd is, anderzijds is het ook echt een gewone peuter. Na de VIB moest ik voor mezelf weer even een goed beeld over opvoeding krijgen. Het had me een beetje in de war gemaakt. Ondertussen heb ik de balans weer aardig gevonden.
We hebben wel een aantal tips opgevolgd die we hebben gekregen. Tot nu toe heeft dat positief uitgepakt en daar zijn we erg blij mee. We willen graag dat Sam zijn verleden repareert zodat hij een stevig basis heeft waarop hij verder kan bouwen. En we willen, net als alle andere ouders, dat ons kind lekker in z'n vel zit en een stabiele persoonlijkheid opbouwt waarmee hij straks de maatschappij in kan.
Maar of we nu een pleegkind opvoeden of een biologisch kind...opvoeden is een zoektocht en blijft een zoektocht...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten