Thuisblijfmoeder (1)

Graag wil ik een blogpost schrijven over het 'thuisblijfmoeder' zijn. Niet om te oordelen of te veroordelen, maar gewoonweg wil ik mijn ervaring delen. Ik vertel je heel eerlijk hoe ik het ervaar en je zult vanzelf ervaren dat het niet alleen rozengeur en maneschijn is. Ik schrijf het in twee delen, omdat het anders een mega lange lap tekst word. Vandaag de redenen waarom ik thuisblijfmoeder ben geworden. 

Toen Sam in ons huis en hart kwam heb ik besloten om thuisblijfmoeder te worden. Deze beslissing was toen echt spontaan en vol liefde gemaakt. Ik was zó blij om pleegmoeder te zijn en voor een kindje te mogen zorgen. Natuurlijk maakte ik deze keuze samen met Leon. Hieronder volgen de redenen waarom ik thuisblijfmoeder ben geworden:

1. Geborgenheid voor Sam
Sam is een kind met een verleden, een heftig verleden. Want zo jong gescheiden worden van je ouders is één van de heftigste ervaringen voor een kind. Sam had vooral geborgenheid nodig. Een vaste opvoeder is belangrijk. Al zijn er genoeg pleegouders die ernaast ook werken en pleegkind naar de opvang brengen, hebben wij besloten dat ik de vaste opvoeder van Sam zou zijn. Dit is tegelijk wel doorslaggevend geweest. 

2. Mogelijkheid tot opvang
Daarbij speelt ook mee dat wij niet de luxe hadden dat onze ouders stonden te popelen om op te passen, ook geen zus, schoonzus of vriendin. We wonen helaas voor de meeste familieleden en vrienden te ver weg. We hebben ook de optie overwogen dat Leon per week een 'papadag' zou nemen, maar dat is alleen maar een optie gebleven. Leon zag het niet zitten in combinatie met zijn werk. 

3. Salaris
Mijn wens was altijd al om thuisblijfmoeder te zijn, mochten er ooit kinderen komen. Daarom hebben we mijn salaris altijd als extraatje meegeteld, dus we leefden eigenlijk op het salaris van Leon. Een enorme luxe dat dit kan. 

4. Stress
Ik zal het maar eerlijk zeggen, ik kan een behoorlijke stresskip zijn. De reden weet ik ook: ik wil alles goed doen. Sam genoeg aandacht, een schoon en opgeruimd huis, gezellig tijd met Leon, tijd voor hobby, verzorgde tuin en lekkere maaltijden. En als ik daarnaast werk, wil ik op mijn werk ook nog goed doen. Stress in combinatie met opvoeden leek me geen goed idee. 

5. Genieten 
Ja, ik ben ook zo'n mama die alle kleine ontwikkelingssprongetjes wil zien en meemaken. Mijn kind loslaten is niet mijn sterkste kant. Dus misschien is het thuisblijven ook wel een stukje egoïsme van mij. Ik had het echt heel erg gevonden dat Sam zijn eerste stapje los bij de oppas had gedaan. 

Dus..ik werd thuisblijfmoeder. Een sprong in het diepe, want het was tenslotte iets wat ik nog nooit had gedaan. Binnenkort een blogpost over de ongezouten ervaring.