Er zijn gebeurtenissen in je leven waardoor alles veranderd. In plaats van een komma, staat er opeens een punt. Je hebt een leven voor de punt, en een leven na de punt. Afgelopen jaar kwam ik zo'n punt geheel onverwachts tegen. Mijn leven stond op z'n kop en daarna was ik mezelf een beetje kwijt. Mijn kijk op de wereld veranderde. En ik had ontzettend het gevoel dat ik er iets mee moest. Ik voelde me er heel onrustig door. Dus ik ben op zoek gegaan naar dingen die mij een handvat konden geven om verder te gaan als mezelf.
Eén van die handvatten was dit boek. Het stond al langer op mijn lijstje van boeken die ik ooit nog eens wilde lezen. En ik bedacht dat dit een goed moment was. Het boek is geschreven door Marianne Grandia. Een hele fijne en inspirerende schrijfster, haar romans had ik allemaal in mum van tijd uit. Haar romans hebben me geraakt, maar toen ik dit boek las leek het alsof ze in mijn hart kon kijken.
Zomaar één van de zinnen die mij raakte:
'..Ik (God) zie een vrouw, mooi en volmaakt. Een vrouw die Ik met zorg heb geschapen...'
Of wat denk je van deze:
'Niet de zonde houdt je uit de hemel, maar het afwijzen van vergeving (Iona Lyster)'Boek is klein van formaat (dus makkelijk mee te nemen). Hoewel er geen plaatjes in het boek staan, staan er wel hele mooie bladzijdes tussen. Wat vind je bijvoorbeeld van deze twee:
Het boek leest ontzettend fijn. Ik had het boek binnen een week uit. Het is niet heel dik, maar heb het bewust in kleine stukjes gelezen zodat ik het kon laten bezinken en er over na kon denken. En toen ik het uit had...heb ik het nog een keer gelezen.
Het boek heeft me getroost, bemoedigd en gesterkt. En ik wens het jou ook toe!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten