Over het algemeen typ en praat ik vooral positief over pleegzorg. Maar de realiteit is ook dat pleegzorg heel zwaar kan zijn. Vandaag typ ik daar open en eerlijk iets over uit onze eigen ervaring.
Wij hebben momenteel een periode achter de rug dat we ons voor het eerst open en eerlijk aan hebben gekeken en hebben gezegd: kunnen wij voor Sam blijven zorgen? Zijn wij de geschikte personen hiervoor? Kunnen wij Sam bieden wat hij nodig heeft?
Ik merkte namelijk aan mezelf dat ik enorm op mijn tenen ging lopen. Halve nachtrust en overdag een peuter vol woede. Ik voelde mezelf een boksbal. En ik vroeg mezelf vaak af: hoelang houd ik dit vol? Met een pittige peuter heb je een goede nachtrust nodig, maar daar kwamen we niet aan toe. En daarboven op hebben we niet alleen een leven met Sam, maar zijn er nog veel meer factoren (waaronder een zwangerschap).
Omdat ik Sam zijn vaste opvoeder ben, ben ik ook degene bij wie hij zichzelf is. Dus bij wie hij zich uit en de afgelopen tijd was dat vooral woede. Het advies van pleegzorg is rustig blijven, reageren zonder emotie. Maar na de zoveelste gebroken nacht en woede-aanval kon deze pleegmoeder het niet meer opbrengen rustig te reageren.
En alles bij elkaar zorgde ervoor dat er minder genietmomentjes waren. Maar ook dat ik mezelf ging focussen op dingen die op dit moment niet goed gingen. Ik vergat te kijken naar wat we al bereikt hadden.
Die periode realiseerde ik me ook echt voor het eerst: we hebben een zorgenkind. Een beschadigd kind, een kind wat een andere behandeling nodig heeft. Daarbij maakte ik mij ook zorgen voor zijn toekomst.
Toch hebben we samen besloten dat we voor Sam willen blijven zorgen. De liefde voor hem is groot. Voor alle partijen is het beter dat Sam bij ons blijft. We willen samen investeren in zijn toekomst. En we weten ook dat het fases zijn waarin Sam moeilijk gedrag laat zien. Vaak is dit het gevolg van een ontwikkelingssprong of lichamelijke groei.
Daarnaast zien we Sam, ondanks de moeilijke fases, ook de goede kant op ontwikkelen. Heeft hij al heel veel geleerd in de tijd dat hij bij ons was. En dat geeft ook een drive om verder te gaan.
Wel hebben we besloten om in die periodes hulp in te roepen van anderen, zodat Sam bijvoorbeeld een dagje ergens gaat spelen en ik bij kan gaan tanken.
Deze stap is best groot voor ons. Toegeven dat het soms te zwaar is. Om hulp vragen. Toch weet ik dat er ook een kracht in ligt. Want op die manier kunnen we het volhouden. Daarom waarderen we het ook zo dat er mensen om ons heen staan die ons willen helpen.
En opnieuw heb ik door deze periode weer ontzettend veel geleerd. Een pleegkind zorgt er in ieder geval voor dat je je persoonlijk blijft ontwikkelen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten