Zwangerschapsupdate: 30 weken

Deze blogpost kwam helaas een paar weken te vroeg online, omdat ik enigszins vooruit werk. Ik heb hem even op de juiste datum gezet :)

De tijd vliegt...alweer 30 weken zwanger. En ik kan het eigenlijk nog steeds niet bevatten. Die 30 weken zijn als een droom. 

Heerlijk is het om de kleine uk te voelen bewegen. Zo bijzonder dat zo'n klein mensje contact met je zoekt. Als ik mijn hand op mijn buik leg komt het heerlijk er tegen aan liggen. Nu al een sociaal wezentje, zo mooi gemaakt. 

Ik heb wat meer echo's dan normaal. En ik word er zo blij van. Want dan realiseer ik me dat ik écht zwanger ben en ik écht een kleintje in mijn buik heb. Ik kan me er zo over verwonderen. Een compleet hartje te zien op de echo. Het gezichtje al wat te kunnen zien. Mijn lijf wat zich steeds meer gaat voorbereiden op een bevalling en het leven daarna. 

Voor degene die het zich afvragen: we weten niet of er een jongetje of meisje in mijn buik groeit. En dat is oké. Het wordt zooooo enorm vaak gevraagd of ik weet wat het is. Maar we hebben keurig de andere kant op gekeken tijdens de 20-weken-echo. We zagen zelf niet zo het voordeel ervan om het nu al te weten. Het kamertje is lichtgrijs. Het geboortekaartje hebben we al gevonden. En de namen staan ook al een paar maanden vast. Ik heb zelf wel een voorgevoel, maar daar durf ik niet zo goed op te vertrouwen. Na de bevalling hebben we een extra verrassing :) Maar het verbaasde me wel hoeveel mensen het geslacht al weten voor de geboorte en daar ook vrijuit over praten. Pas waren we met 7 zwangeren bij elkaar en iedereen wist wat het werd en praatte daarover ook vrijuit, behalve ik. 

Bron: Pixabay

Natuurlijk gaat een zwangerschap niet helemaal vanzelf en horen klachten er ook gewoon bij. Mijn buik is aardig bol en zit in de weg. Bandenpijn ken ik, bekkenpijn eveneens. Slapen gaat niet altijd even goed, zeker niet als er bijna iedere nacht een peuter minimaal 1x z'n bed uitloopt. Mijn energiepeil is niet om jaloers op te zijn. Fietsen en wandelen gaat moeilijker. Maar dit hoort er allemaal bij. Straks ben ik er vanaf en heb ik in plaats daarvan een mooi kindje in mijn armen. Daar probeer ik me aan vast te houden. 

De 30 weken is voor mij wel het begin van een nieuwe fase. Vanaf nu ga ik me focussen op de komst van de baby. Heel lang heb ik dat voor me uitgeschoven, puur uit zelfbescherming (hierover schrijf ik later meer). Maar nu is de tijd gekomen dat de voorbereidingen echt gaan beginnen. Ik heb een lijstje met poetsklussen, klusjes voor de babykamer en spullen die ik nog moet aanschaffen. Ik hoop dat het voor mij allemaal wat meer werkelijkheid word. En dat ik er echt van kan genieten. De laatste 10 weken probeer ik ook wat meer mijn gemak te gaan houden en vooral te genieten van het zwanger zijn.