Zwanger zijn: droom en werkelijkheid

Terwijl ik dit blogartikel weg tik op mijn laptop voel ik in mijn buik iemand telkens de koprol maken. Althans zo voelt het. Zo bijzonder...en dat blijft het!

De zwangerschap verloopt goed en ben nu 20 weken zwanger. Met mij gaat het goed en met de kleine uk in mijn buik ook. Het lijkt tot nu toe volgens het boekje te gaan en daar zijn we erg blij mee. 

Zoals je weet...het duurde bij ons lang voordat ik zwanger raakte. Ik had er volop ideeën en fantasieën over. Nu weet ik hoe het écht is om zwanger te zijn. Vandaag puntsgewijs een terugblik op 'mijn fantasieën' en hoe ik dit nu werkelijk beleef. 

1. Buikpijn
Nooit gedacht dat buikpijn bij zwangerschap hoorde. Ja dus, zeker de eerste weken had ik regelmatig buikpijn. Het schijnt zelfs gezond te zijn omdat het een teken is dat je baarmoeder groeit. Ik vond het maar moeilijk om me daar aan toe te geven, heb heel wat keertjes heen en weer gelopen naar de wc om te controleren of de menstruatie toch niet doorgebroken was. 

2. Eten
Eten is écht een ding in mijn zwangerschap, terwijl ik voorheen heerlijk kon eten. En volgens mij heeft bijna iedere zwangere daar last van. De dingen die ik in mijn eerste weken gegeten heb en waarvan ik daarna misselijk raakte eet ik nu nog met grote tegenzin. Terwijl het overigens best lekker smaakt! Heb geen 'cravings' (zoals ze dat noemen), ik lust gewoon alles graag :). Wel vind ik vlees minder lekker. 

3. Baby voelen
Hierover kun je heel moeilijk fantaseren, dat moet je echt zelf voelen. Ik las een opmerking op internet: 'alsof er iemand de binnenkant van je buik aan het schilderen is'. Dat beschrijft het ongeveer. Ik vind het nu heel fijn om te voelen, misschien aan het eind van de zwangerschap wat minder. 

4. Blij en dankbaar
Ik had van mezelf een beeld dat ik mijn hele zwangerschap blij en dankbaar zou zijn. En eerlijk, ik voel me ook blij en dankbaar. Maar dat gevoel is er niet alle dagen even sterk. En daar heb ik me best schuldig over gevoeld. Maar ik besef ook dat het een onrealistische verwachting is. Niemand kan 9 maanden alleen maar blijdschap en dankbaarheid voelen. Ik vind het vaak nog heel erg onwerkelijk dat ik zwanger ben. Misschien durf ik zelfs op de helft van mijn zwangerschap het gevoel nog niet helemaal toe te laten. 

5. Spulletjes
Het leek me heerlijk om naar van die echte babywinkels te gaan. Maar de werkelijkheid is dat ik, op één rompertje na, nog niks gekocht heb voor de baby. Dat rompertje kocht ik als 'cadeautje' voor Leon.

En dan vragen mensen aan mij: 'Heb je al wat gekocht voor de baby?' Uh..nee...moet dat dan al? Ik heb al een grote doos met babyspullen gekregen van familie. De wieg lenen we ook van familie. Commode staat nog bij Sam op zijn kamer. En écht mn hoofd staat er gewoon nog niet naar. De eerste weken, net na de positieve test, was ik veel romantischer in mijn hoofd. 

6. Tijdschriften over zwangerschap
Het leek me leuk om die tijdschriften te lezen als ik zwanger zou zijn. In werkelijkheid lees ik ze zo af en toe om ze daarna weer snel weg te leggen. De meest dramatische bevallingsverhalen lees je daarin. Of de meest bijzondere meningen of opvoedingstijlen. Na een paar bladzijdes heb ik er alweer genoeg van. 

7. Buikfoto's
In mijn fantasie zou ik een paar mooie buikfoto's hebben als herinnering aan die prachtige zwangerschap. De realiteit is dat ik iedere week met mijn mobiel een buikfoto maak. Mijn buik is momenteel van mooi formaat, hij zit nog niet in de weg maar je ziet wel goed dat het een 'zwangerbuikje' is. 

8. Bevalling
Dit is natuurlijk nog steeds 'fantasie'. Ik sta er over het algemeen nuchter in. Ik probeer me er niet te druk over te maken. Maar soms heb ik toch vlagen van onzekerheid. Dit komt vooral door de ervaringsverhalen die ik hoor of lees. Maar hoe je het went of keert: een bevalling is geen keuze meer. Die komt er gewoon. Dus ik laat het gewoon over me heen komen. Miljoenen vrouwen baren kinderen, dus ik kan het vast ook. En het zal vast ongelooflijk veel pijn doen, maar ook dat gaat weer over en er komt iets veel mooiers voor in de plaats. En daar doe ik het voor!

Waarschijnlijk komt het ook allemaal omdat ik het in mijn hoofd allemaal nog niet toe durf te laten. Na al die jaren is het zover en ben ik zwanger, maar iets in mijn hoofd blokkeert het. Ik zie mijn buik per week groeien, ik voel de uk sporten in mijn buik en toch is het voor mij zo onwerkelijk. Ik merk dat ik heel blij word van echo's. Daardoor voelt het voor mij echter. Gelukkig heb ik er nog minstens één tegoed in mijn zwangerschap! En hebben we ongeveer nog 20 weken om toe te leven naar hét moment dat ik mijn kleine uk in handen mag houden.