Wow...ik blog alweer een jaar! Tijd voor een terugblik en een blik vooruit.
 |
| Bron: pixabay |
Hier lees je mijn eerste blogpost. Een stukje waarin ik mezelf voorstel. Wat is er alweer veel veranderd. Ik ben niet alleen jaar ouder mogen worden, maar ik ben ook zwanger geraakt. Boven alle verwachtingen uit, schiep God leven in mijn buik. Soli Deo Gloria!
Ik ben gaan bloggen om mezelf uit te dagen. Als thuisblijfmoeder had ik soms het gevoel dat ik wat daalde in niveau en was ik toe aan een nieuwe uitdaging. Met veel plezier heb ik bijna 100 blogartikelen geschreven.
Ik realiseer me dat mijn blog niet vreselijk bekend en populair is, maar dat is ook mijn doel niet om te bloggen. In de eerste plaats doe ik het voor mijn eigen ontspanning en uitdaging. Daarnaast hoop ik anderen te motiveren en inspireren. Ik heb totaal geen ambities om er iets zakelijks van te maken. Wel vind ik het ontzettend leuk dat er steeds meer reacties achtergelaten worden op mijn blog.
Momenteel is mijn privé leven wel aardig vol en hectisch. Eigenlijk dit hele jaar al, maar daar hebben jullie waarschijnlijk weinig van gemerkt. Naast ziekte (lees: heel veel ziekenhuisbezoeken) en zwangerschap lopen er nog een aantal dingen die we in 2018 allemaal op ons pad kregen. Bloggen is dan een leuke manier van ontspanning maar ik merk ook dat ik rust nodig heb om artikelen te schrijven en de juiste inspiratie te krijgen.
Daarom heb ik besloten een soort van zwangerschapsverlof te nemen. Ik wil het bloggen niet loslaten, maar wel op een lager pitje zetten. Komende maanden zal er iedere vrijdag een blogartikel van mij online komen. Daarna kijk ik hoe het gaat en of ik genoeg tijd en inspiratie heb om vaker te bloggen. Het zal er ook aan liggen hoeveel de baby mij nodig zal hebben. Hoe Sam gaat reageren op de hele situatie. En hoe ik mezelf ga voelen.
Bedankt voor jullie reacties en meeleven. En natuurlijk hou ik jullie op de hoogte...
Stel dat je enthousiast geworden bent over pleegzorg...
Stel dat je graag meer wil weten over pleegzorg...
Stel dat je graag een andere wending wil in je leven...
Stel dat je graag écht iets voor een ander wilt betekenen...
Stel dat je...
Dan heb ik voor jou hier een heleboel sites, boeken en blogs over pleegzorg voor je op een rij gezet. En er zullen er vast nog veel meer zijn!
Zelf weet ik nog goed dat ik echt een informatie-slurper was op het gebied van pleegzorg. Ik las er alles over wat ik kon vinden. Maar vond het tegelijkertijd best tegenvallen wat ik erover kon vinden. Vandaar dit blogartikel.
Boeken:
Ze horen bij ons?!
Is een informatief boek, gemaakt vanuit de christelijke jeugdhulpverlening. Heel informatief, maar wel geschreven vanuit de ervaring. Mooi boek om te lezen als je inhoudelijk meer over pleegzorg wilt weten.
Wij hebben trouwens niet gekozen voor de christelijke pleegzorg, maar ook dan is dit boek fijn om te lezen.
Een (h)echte uitdaging
Dit boek is nog niet zo lang uit. Ik heb het nog niet gelezen, maar staat wel op mijn lijstje. De recensies zijn lovend.
Boeken voor kinderen:
Je hoeft niet te kiezen
Sam is nog te klein voor dit boek, het is bedoeld voor kinderen van 4-7 jaar. Heeft de vorm van een informatief prentenboek. Vooral loyaliteit komt aan bod. Boek is heel mooi en duidelijk geschreven voor kinderen. De biologische moeder wordt daar bijvoorbeeld 'buikmama' genoemd en krijgt een eigenlijk plekje in het leven van kinderen.
Hier woon ik
Boek voor (pleeg)kinderen vanaf 7 jaar. Het is de bedoeling om dit boek samen met een opvoeder of ouder te lezen en erover door te praten. Boek geeft voor pleegkinderen vooral veel herkenning. Ik ben het ook zeker van plan om ooit samen met Sam te gaan lezen.
Sites
Dé pleegzorgsite van Nederland. Je vind er eigenlijk alle informatie.
Nederlandse Vereniging voor Pleeggezinnen heeft ook een site. Eerlijk gezegd heb ik niks met NVP. Maar het geeft je bijvoorbeeld kans om andere pleeggezinnen te ontmoeten.
Blogs
Nieske Selles - ten Brinke, is pleegmoeder en schrijft graag over pleegzorg en geloofsopvoeding. Ze heeft een heel mooi blog met herkenbare verhalen.
Pleegmama Kloek, actieve en enthousiaste pleegmoeder en blogger. Ze schrijft echt iedere week. Ze is pleegmoeder van 2 pleegkinderen die langdurig bij haar wonen. Haar blogartikelen geven een eerlijke kijk op het leven van een pleegmoeder.
Pleeghart, dit is een pleegmoeder die via Facebook schrijft. Geeft een heel duidelijk beeld hoe intensief (maar ook mooi) pleegzorg kan zijn. Heel veel respect voor deze pleegmoeder!
Inge van der Weege schrijft een heel mooi blog. Ik ontdekte het blog pas. Zij is de auteur van het boek 'Een (h)echte uitdaging'.
Tante Pleeg is iemand met heel veel ervaring met pleegzorg. Ze blogt al een tijdje niet meer, maar haar blog bevat een schat aan informatie.
Jenny, moeder van veel, runt samen met haar man een gezinshuis met veel pleegkinderen. Ze schrijft over haar leven als pleegouder.
Forum
Ik ben niet zo heel erg van fora. Maar deze, via Facebook, vind ik fijn. Regelmatig vraag ik advies. Want het allerliefst heb ik tips van mensen met ervaring. En soms is het ook fijn om te lezen dat je niet de enige bent die met de handen in het haar zit.
Hij is overigens een gesloten forum en je komt er ook niet zomaar op. Alleen pleegouders mogen hier lid van worden.
Verder...
Mocht je echt serieus overwegen om pleegouders te worden dan raad ik je vooral aan om in contact te komen met andere pleegouders. Wij zijn, bij een wildvreemd pleeggezin, een keer op bezoek geweest. Zij zaten in dezelfde situatie dan wij, dat wil zeggen, zonder biologische kinderen een pleeggezin vormen. We hebben nog steeds contact met deze mensen. En zeker als je net een plaatsing hebt is het fijn om ervaren pleegouders in de buurt te hebben om mee te sparren. Wij vinden contact met andere pleegouders heel waardevol.
Natuurlijk mag je me ook mailen: uitliefde.rianne (at) gmail.com
Reclame, dat is iets waar ik me enorm aan kan storen. Ze geven me het gevoel dat ik bepaalde producten écht nodig hebt. De hele commercie is zo enorm slinks dat ik echt moet oppassen dat ik er niet in trap. Vooral rond deze tijd van het jaar word er door de commerciële wereld enorm aan je getrokken.
Ondertussen hebben we al jaren twee manieren waarop we veel minder reclames het huis binnen krijgen.
1. De nee-nee sticker
Daar ben ik zo blij mee! Toen we verhuisden hebben we er een tijdje geen gehad, maar we wisten niet hoe snel we om zo'n sticker moesten. Wat krijg je dan een enorme bult papier! En juist door al die folders door te bladeren ga je het gevoel krijgen dat je iets mist. Of dat iets wel handig is om te hebben. Of dat het 'dom' is dat je een bepaald product nu niet aanschaft omdat het zo goedkoop is. Misschien maakte het me ondankbaar.
Ik zou niet meer graag zonder nee-nee sticker willen. Het geeft me een hoop rust in mijn hoofd en in de papiercontainer. En ik denk dat het me ook een hoop spullen scheelt in huis.
Wij konden de nee-nee sticker gratis in het gemeentehuis ophalen.
2. AdBlock
Ooit ben ik dit eens tegen gekomen, geen idee meer waar of hoe. Maar AdBlock is ideaal om op je computer of laptop te installeren. Het beschermt je tegen allerlei reclames van het web. Ik heb nu een mail zonder reclame, ik kijk afleveringen zonder reclames, YouTube zonder reclames. Hoe fijn is dat! Een heel enkele keer kom je een site tegen die daar moeilijk over doet (logisch, het heeft te maken met broodwinst). En dan moet je bijvoorbeeld een aflevering in zwart-wit kijken in plaats van kleur.
Op de tablet en telefoon kunnen we hem helaas niet installeren. Maar vind het al heel fijn dat ik op mijn laptop kan internetten zonder reclames.
AdBlock is trouwens gratis, al mag je vrijwillig een gift over maken. En hier lees je hoe je het installeert.
Ja hoor, ik heb hem weer in huis! De agenda voor 2019.
Best wel op tijd, maar ik merk dat er steeds meer afspraken achterin m'n agenda komen te staan voor 2019. Dit jaar had ik de agenda van Puur!. Ik vond het een fijne agenda om in te werken. Halverwege het jaar zat er ergens een foutje in de datum. De bijbelteksten onderaan de pagina vond ik fijn. Ze kwamen soms zomaar op het juiste moment...
Het doet me altijd wat, zo'n blanco agenda. Zeker na het afgelopen jaar, waarin heel veel onverwachte dingen op ons pad kwamen, kijk ik nu nog meer met ontzag naar een lege agenda. We kijken heel erg uit naar de komst van ons tweede kindje. Maar de zorgen omtrent mijn gezondheid zijn nog niet helemaal weg, wat zijn we daar afgelopen jaar flink van geschrokken. Ook het leven met een pleegkind kan heel roerig en pittig zijn. Verder zal het werk van mijn Leon er ook anders uit gaan zien wat behoorlijk impact heeft op het gezin.
Dit jaar koos ik voor de agenda van Max Lucado. Pas ben ik behoorlijk geraakt door het boek van hem: 'Leven met God als middelpunt'. Hij kan dingen op een treffende manier zeggen. Een paar jaar terug had ik ook een agenda van Max Lucado. Nu ik hem weer zag liggen, heb ik 'm weer meegenomen.
Hij ziet er heerlijk fleurig uit:
Toen ik thuis kwam, viel het me opeens op dat de weekplanning op de linkerbladzijde staat. Geen idee of dat (rechts)handig schrijft met een ringband in het midden. Voor linkshandigen is het waarschijnlijk fijn.
Rechterkant staat een spreuk en ruimte voor notities.
Een paar keer staat er een stukje tekst met een prachtige foto ernaast. Ik heb lang nog niet alles gelezen, dat hoop ik dus in de loop van 2019 te doen.
Ik hou van spreuken of nadenkertjes!
Ruimte om je zegeningen te tellen:
De verjaardagen schrijf ik er altijd als eerste in. De rest vult zich vanzelf.
Gister heb ik de laatste kratjes weer klaar gezet om opgehaald te worden. Dat is een teken dat ik alweer 16 weken zwanger ben. Tien weken lang heb ik mijn urine opgevangen voor het goede doel.
Moeders voor Moeders
Eén van mijn wensen: als ik ooit zwanger raak wil ik meedoen met Moeders voor Moeders. Moeders voor Moeders is een organisatie die urine inzamelt van zwangere vrouwen. Als je zwanger bent is je urine namelijk bijzonderder...er zit hormoon HcG in. Of ook wel zwangerschapshormoon genoemd. Uit je urine wordt het HcG-hormoon gefilterd en daar worden weer middelen voor gemaakt. Wat sommige vrouwen hebben dit nodig om zwanger te raken. En dat is wat ik het allerliefste wil: dat ook een ander zwanger zou raken. Want zo'n prachtig wondertje, dat gun ik iedereen.
Opgeven
Toen ik zwanger was heb ik me opgegeven bij Moeders voor moeders. Daarna werd er een afspraak gemaakt en kwam er iemand langs om me in te schrijven en informatie te geven. En...niet onbelangrijk: er word getest of je écht zwanger bent. Dat vond ik stiekem heel spannend, want ik wist zelf nog maar goed een week dat ik zwanger was en stel je voor dat het tóch een droom was. Maar nee hoor, een prachtige streep! Ik kreeg meteen een kratje met 4 flessen. Vanaf 6 tot 16 weken mag je meedoen.
Aan het werk...
Ook kreeg ik er 2 kannetjes bij om de urine op te vangen. Plassen wordt nu iets ingewikkelder, je hebt wat extra handelingen te doen. Maar ik wilde het zo graag doen, dat het me niks uitmaakte. Per week krijg je 2 kratjes en dat zijn 8 flessen. Ik heb ze, geloof ik, alle keren vol ingeleverd. Dit word helemaal niet verplicht, je wordt vrijgelaten in wat je fijn vind. Maar ik wilde het goed doen. Ben vaak genoeg met een volle blaas thuis gekomen om meteen de wc in te duiken. Verder was ik ook wel weken misselijk en rook ik alles. Dan is het een minder aangenaam klusje. Maar juist die blauwe flessen herinnerden me er weer aan wat een voorrecht het was dát ik een kannetje mocht plassen.
Ophalen
Ieder week komen ze de kratjes ophalen. Ze komen met een busje zonder logo. En je kunt de kratjes verdekt opstellen, de chauffeur haalt ze op zonder aan te bellen. Wij hadden opeens een container bij de voordeur staan. Maar het kan ook achter een grote bloembak of in een schuurtje. Omdat je nog maar pril zwanger bent en het eigenlijk aan niemand hebt verteld is het niet leuk dat de buurvrouw het ontdekt omdat je blauwe kratjes bij de voordeur zet. Mijn buren hebben niks door gehad, maar het zijn ook geen types die achter de geraniums zitten ;)
Dat was het...
En nu zijn de 10 weken van 'in-een-kannetje-plassen' voorbij. Aan de ene kant vind ik het fijn om weer gewoon te kunnen plassen. (Oké, beetje eigen schuld, ik had de lat ook minder hoog kunnen leggen) En aan de andere kant is er weer een periode voorbij. Het geeft een weemoedig gevoel.
Maar ik hoop met heel mijn hart dat er door al die gevulde blauwe flessen (ongeveer 80 stuks!) toch straks iemand ook een positieve test in handen mag houden!
PS: Wil je ook meedoen met Moeders voor Moeders? Op de site kun je alle informatie vinden en uiteraard mag je ook je vragen in een reactie aan mij stellen. Verder is er momenteel iets minder HcG-hormoon nodig waardoor er nu per zwangere moeder maar één kratje (dus 4 flessen) per week word afgegeven.
Terwijl ik dit schrijf ben ik 16 weken zwanger. Tijd om even bij te kletsen over mijn zwangerschap. Eerder schreef ik er al een bericht over.
De eerste weken
De eerste weken waren een mengeling van emoties en het verwerken wat ons was overkomen. Al is het prachtig nieuws, ook dat moest ik een plekje geven. En rond de 6 weken begon ik me ook echt beroerd te voelen. Misselijk, moe en gewoon niet lekker. Later werd ik er ook nog duizelig bij. Maar anderzijds viel het ook allemaal wel mee. Ik heb gewoon voor Sam kunnen zorgen, alle maaltijden kunnen koken en het huishouden globaal bij kunnen houden. En beroerd zijn is niet zo erg als je weet dat je het voor een mini-mensje in je buik doet!
 |
| Bron Pixabay |
De echo
Met 6 weken zwangerschap hebben we een knipperend erwtje kunnen zien op de echo. Ik was dus écht, écht zwanger! Pas toen durfde ik het nieuws ook een soort binnen te laten in mijn leven. Het bewijs had ik zwart op wit (printje) staan.
Rond de 12 weken de termijnecho. Daar werden we stil van. Het knipperend erwtje was uitgegroeid tot een heel mooi mensje. Armpjes, beentjes,hoofd,romp... en het bewoog en lag haast niet stil. Dat dát in je buik groeit en ontwikkeld. Niet gek dat ik de laatste tijd zo moe was, dat kleintje groeit van mijn energie.
Buikje
Zo langzamerhand groeit er ook een buikje. In het begin leek het erop dat ik een grotere vetrol kreeg, maar nu is het echt een babybuik. De eerste weken waren het voornamelijk opgezette darmen, maar nu is het vooral baby. Ik ben al snel mijn positiekleding ingestapt, vind het veel lekkerder zitten. Sommige jurkjes draag ik door, die zijn wijd of oud.
Bewegen
Met ongeveer 15 weken voelde ik het kriebelen onderin mijn buik. Na een paar dagen kwam ik erachter dat het toch wel de baby moest zijn. Nu ik weet hoe het voelt, voel ik het ook wel vaker. Heerlijk zo'n teken van leven! Vind het wel jammer dat ik het Leon niet kan laten zien of voelen.
Sam vindt het nog steeds geweldig, maar je merkt dat hij er minder mee bezig is. Ik verheug me erop hoe hij straks zal reageren op zijn broertje of zusje.
Super leuk om reacties van jullie te lezen! Naar aanleiding van het blogartikel 'Oplaadmomentjes' kreeg ik de vraag welke luistercd's Sam luistert. Goede vraag...was voor mij ook een zoektocht. Vandaar dat ik besloot er een blogartikel aan te wijden.
Voornamelijk ben ik begonnen met cd's te lenen uit de bibliotheek. Zodoende kwam ik erachter wat Sam leuk vond en wat ik vond passen. Taalgebruik is een punt. We willen geen cd's met vloeken in huis. Ook het overdragen van principes vinden we belangrijk (zoals hoe gaan mensen in het verhaal met elkaar om). Maar dat is zowel met boeken als luistercd's best lastig.
Ik stapte vlak voordat we op vakantie gingen een boekhandel binnen met de vraag naar luistercd's. 'Nou mevrouw, die hebben we niet. De markt hierin is verpest.' Ik besefte later eigenlijk dat de meeste kinderen nu wel naar een schermpje zouden kijken in plaats van op de bankhangend een luistercd luisteren. Ik ging vol goede moed naar de Bruna, maar ook daar hadden we voor de leeftijd van Sam geen luistercd's. Voor luistercd's kun je eigenlijk het beste naar een christelijke boekhandel gaan, die heeft ze vaak nog wel. Maar ook op Marktplaats kun je soms nog wel iets leuks scoren.
Sam is ondertussen 3 jaar geworden. Hij is gek op boekjes lezen en muziek luisteren. En een logisch gevolg is dat hij luistercd's ook ontzettend leuk vind. Ik kan me voorstellen dat niet ieder kind even dol is op het luisteren van cd's. Het vergt namelijk wel concentratie.
Een groot voordeel van luistercd's is dat de woordenschat enorm omhoog vliegt. Sam kent nieuwe woorden en ook zijn zinsopbouw is verbeterd.
Jip en Janneke
De cd's van Jip en Janneke vind Sam erg leuk. De verhaaltjes zijn simpel en heel herkenbaar. Soms wat ouderwets, maar Sam lijkt het niet erg te vinden. Hij vraagt vaak om verduidelijking van woorden of 'waarom' iemand iets doet. Hij heeft een set van 6 cd's. En de cd's worden grijs gedraaid. Door de cd's vaak te herhalen gaat hij verhaallijnen herkennen en daarover vragen stellen. Wij hebben de versie cd's die voorgelezen zijn door Flip van Duijn, er is ook een serie die door Annie M.G. Schmidt zelf zijn voorgelezen. De eerste versie vind ik persoonlijk fijner om naar te luisteren.
Serie: Peter
Laatst hebben we een cd aangeschaft over Peter. Dit verhaal is geschreven en voorgelezen door Evert Kuijt. Niveau vind ik voor een 3-jarige best hoog. Ook de manier van voorlezen spreekt Sam minder aan. Hij houdt het niet vol om de hele cd mee te luisteren.
Verder vind ik dat er vaak het woord 'dom' of 'domoor' gebruikt word. Het verhaal zelf is wel leuk om naar te luisteren.
Kijk en Luister
Van de serie kinderbijbels zijn ook luistercd's. Deze wil ik nog graag een keertje voor Sam aanschaffen. Kinderen kunnen zo zelfstandig de kinderbijbel 'doorlezen'. Er wordt iedere keer aangegeven wanneer er een bladzijde omgeslagen moet worden.
Dikkie Dik
Laatst kocht ik via Marktplaats een exemplaar van luistercd's van Dikkie Dik. Maar deze ligt nog in de kast te wachten totdat ik Sam een keer wil verrassen. De boeken van Dikkie Dik vind Sam erg leuk, dus ik verwacht dat dit ook wel een succes gaat worden.
Kikker
Ook van Kikker zijn er luistercd's. Sam is fan van Kikker. Het sterke aan deze verhalen vind ik dat ze allemaal gaan om sociaal emotionele thema's, zoals verdriet, omgaan met verlies, vriendschap, elkaar helpen, geduldig zijn. Ik merkte echt dat Sam anders op dingen ging reageren. Of dingen uit zijn dagelijks leventje ging herkennen door de verhalen van Kikker. Hij vroeg me bijvoorbeeld opeens: 'Hoe gaat het met je?' (exact op dezelfde toon :)) Of als hij zijn dag niet heeft zegt hij heel bijdehand: 'Ik voel me vandaag niet zo lekker'. Cd's zijn heel muzikaal omlijst met allerlei geluiden die bij het verhaal passen.
Dit waren tot nu toe mijn bevindingen op dit gebied. Vul gerust aan in de reacties zodat we elkaar kunnen helpen.
Over het algemeen typ en praat ik vooral positief over pleegzorg. Maar de realiteit is ook dat pleegzorg heel zwaar kan zijn. Vandaag typ ik daar open en eerlijk iets over uit onze eigen ervaring.
Wij hebben momenteel een periode achter de rug dat we ons voor het eerst open en eerlijk aan hebben gekeken en hebben gezegd: kunnen wij voor Sam blijven zorgen? Zijn wij de geschikte personen hiervoor? Kunnen wij Sam bieden wat hij nodig heeft?
Ik merkte namelijk aan mezelf dat ik enorm op mijn tenen ging lopen. Halve nachtrust en overdag een peuter vol woede. Ik voelde mezelf een boksbal. En ik vroeg mezelf vaak af: hoelang houd ik dit vol? Met een pittige peuter heb je een goede nachtrust nodig, maar daar kwamen we niet aan toe. En daarboven op hebben we niet alleen een leven met Sam, maar zijn er nog veel meer factoren (waaronder een zwangerschap).
Omdat ik Sam zijn vaste opvoeder ben, ben ik ook degene bij wie hij zichzelf is. Dus bij wie hij zich uit en de afgelopen tijd was dat vooral woede. Het advies van pleegzorg is rustig blijven, reageren zonder emotie. Maar na de zoveelste gebroken nacht en woede-aanval kon deze pleegmoeder het niet meer opbrengen rustig te reageren.
En alles bij elkaar zorgde ervoor dat er minder genietmomentjes waren. Maar ook dat ik mezelf ging focussen op dingen die op dit moment niet goed gingen. Ik vergat te kijken naar wat we al bereikt hadden.
Die periode realiseerde ik me ook echt voor het eerst: we hebben een zorgenkind. Een beschadigd kind, een kind wat een andere behandeling nodig heeft. Daarbij maakte ik mij ook zorgen voor zijn toekomst.
Toch hebben we samen besloten dat we voor Sam willen blijven zorgen. De liefde voor hem is groot. Voor alle partijen is het beter dat Sam bij ons blijft. We willen samen investeren in zijn toekomst. En we weten ook dat het fases zijn waarin Sam moeilijk gedrag laat zien. Vaak is dit het gevolg van een ontwikkelingssprong of lichamelijke groei.
Daarnaast zien we Sam, ondanks de moeilijke fases, ook de goede kant op ontwikkelen. Heeft hij al heel veel geleerd in de tijd dat hij bij ons was. En dat geeft ook een drive om verder te gaan.
Wel hebben we besloten om in die periodes hulp in te roepen van anderen, zodat Sam bijvoorbeeld een dagje ergens gaat spelen en ik bij kan gaan tanken.
Deze stap is best groot voor ons. Toegeven dat het soms te zwaar is. Om hulp vragen. Toch weet ik dat er ook een kracht in ligt. Want op die manier kunnen we het volhouden. Daarom waarderen we het ook zo dat er mensen om ons heen staan die ons willen helpen.
En opnieuw heb ik door deze periode weer ontzettend veel geleerd. Een pleegkind zorgt er in ieder geval voor dat je je persoonlijk blijft ontwikkelen.
Deze mama is geen mama die altijd in topvorm is. Sommige weken geniet ik volop van het moederschap, andere weken vind ik het loodzwaar. De weken waarin ik het loodzwaar vind probeer ik wat meer oplaadmomentjes te vinden, al ben ik daar geen ster in. Maar ik weet ondertussen wel dat, als ik het niet volhoud, mijn hele gezinnetje daar onder lijdt.
Ik ben geen type die af en toe een dag voor zichzelf gaat shoppen. Ik heb niet de luxe om Sam zomaar 'n dag weg te brengen. Leon is druk met twee banen. Dus ik probeer mijn oplaadmomentjes in het leven van iedere dag te plannen.
Naar Sam kijken als hij speelt
Dat kan ongelooflijk relativeren. Zo heerlijk om een kind de wereld zien te ontdekken. Als hij in bad speelt en schuim op z'n handen bestudeert. Of als hij iets nieuws proeft wat hij nog nooit heeft gegeten. En hoe heerlijk is het om hem te zien genieten in z'n spel. Misschien geniet ik wel dubbel omdat de afgelopen jaren voor ons best pittig waren. Waarin Sam veel boos en gefrustreerd was, of weken waarin hij niet tot spel kwam.
Misschien herkenbaar, maar voorheen pakte ik sneller even een sopje als ik merkte dat Sam ging spelen om gebruik van het moment te maken en eens even lekker mijn huishouden op orde te brengen. Maar eventjes 5 minuten naar mijn pleegzoon kijken die zo lekker speelt, daar laad ik van op!
Lekker kop thee met een stuk chocola
Ooit kreeg ik via mijn werk een pakketje cadeau met soorten thee. En daar zat één soort thee in die ik ongelooflijk lekker vond. Deze thee gebruik ik niet dagelijks, maar ik bewaar het 'als extraatje'. Dus als we op vakantie zijn koop ik zo'n pakje thee. En als ik nu een kop van die thee drink komen er sowieso vakantieherinneringen boven.
En chocola..heeft dat nog uitleg nodig? Ik ben er dol op!
Tijd voor mezelf
Als ik merk dat ik er doorheen zit plan ik tijd voor mezelf. En zoals ik al zei: dat is eigenlijk geen dag weg. Maar denk meer aan een ochtendje dat Sam op de peuterspeelzaal zit of een avondje. Ik probeer dan dat to-do-lijstje wat altijd in mijn hoofd of op papier staat te negeren en mezelf de vraag te stellen: waar heb ik nu zin in? Pas ben ik om 9 uur 's morgens weer terug in bed gekropen toen ik Sam had weggebracht naar de peuterspeelzaal. Dronk ik daarna een kop thee en las een boek. Soms heb ik zin om te tuinieren. Soms om creatief bezig te zijn. Zo'n ochtendje of avondje voelt als een cadeautje aan mezelf.
Tijd met z'n tweetjes
Een gepland avondje met Leon is echt heerlijk. Dan kook ik voor z'n tweetjes terwijl Leon Sam naar bed brengt. Sam eet vooraf vaak een kliekje of in ieder geval iets wat hij lekker vind. We eten uitgebreid en ik geniet alleen al van een ononderbroken gesprek tijdens het eten. Onverdeelde aandacht voor ons twee. Vaak kruipen we daarna op de bank met wat lekkers en een film. Heerlijk zo'n avond!
Buitenlucht!
Vandaag merkte ik het ook weer. Totaal mijn dag niet, kun je hebben tijdens je zwangerschap :), toch even naar buiten en daar knapte ik gigantisch van op. Ik kwam vol energie weer terug. Ook Sam mist het buiten spelen. Vooral omdat mama nu niet op een tuinstoel naast de zandbak komt zitten.
Dit zijn zomaar 5 oplaadmomentjes voor mezelf. Ik kan je daarbij vertellen dat ik tijdens mijn zwangerschap vaak moe ben en dus overdag soms in bed kruip of op de bank lig. Dit heb ik getraind met Sam. Hij vond het in het begin helemaal niks. Maar ik heb hem uitgelegd waarom ik moe ben en dat ik straks, na mijn slaapje, tijd voor hem heb. Zodra ik nu op de bank ligt komt hij even controleren wat ik aan het doen ben en dan kan hij zichzelf ongeveer een kwartier lang vermaken. Bewust probeer ik er geen filmpje aan te koppelen, omdat ik daar niet zo'n fan van ben. Dit hou ik achter de hand in noodgevallen, dus als ik mijn rust écht heel hard nodig heb. Maar vaak zet ik een luistercd aan en wikkel ik hem lekker in een dekentje in een stoel. Na 10 minuten slaap ben ik weer opgeknapt. En maken we samen een puzzel of lezen een boekje.
