Monkey platters

Monkey platters...daar had écht nog nooit van gehoord! Ik las het voor het eerst op deze site. Maar vandaag een blog erover. 

In het kort gaat het hierom: je maakt een bord voor je kleintje klaar waar je allerlei soorten (gezond) etenswaar legt. Groente, (gedroogd)fruit, noten, dipsausjes, brood etc. Je biedt dit bord een aantal keer per dag aan. Op dit manier bepaald je kind zelf wat hij in zijn mond stopt, hoeveel en wanneer. Het schijnt dus dat de kinderen naar de voedingsstoffen pakken die ze op dat moment het hardst nodig hebben. 

Ik ben er zelf mee aan de slag gegaan met Sam. Puur omdat ik het interessant vond. Kan er zo van genieten als ik zie hoe een dreumes de wereld (in dit geval: eten) ontdekt. Hij was ruim een jaar toen ik ermee begon. Ik bewaarde restjes van het avondeten in koelkast en kocht wat dingen als gedroogd fruit. Het voelde als 'de ideale pleegmoeder' als ik dat bordje vol gezonds voor Sam neerzette. Sam proefde alles onbevangen, maar had al snel een hele duidelijke voorkeur. Op een gegeven moment komt er natuurlijk de klad erin. Want het kost veel tijd en dat heb je niet altijd. Zeker als je het als tussendoortjes én maaltijden op die manier gaat doen. O ja en de motivatie zakt ook als het resultaat binnen no time onder de kinderstoel ligt. 

Toch...doe ik het nog steeds. Maar lekker op mijn eigen manier! Ik heb er namelijk een groot voordeel van ontdekt. Voor de lunch maak ik nog steeds een bordje eten voor mijn pleegzoon klaar. Terwijl Sam zijn bordje leeg eet, eet ik op mijn gemak mijn bammetjes op. Onze pleegzoon is een goede eter, dus eet al genietend zijn hele bord leeg. De volgorde bepaald hij zelf. Vaak gaat eerst de kaas op en dan de rest door elkaar heen.  

Ander voordeel is dat hij redelijk gevarieerd eet. Maar het is niet zo dat hij alles lust. Rauwkost lust hij bijvoorbeeld écht niet. Dus dat leg ik ook zelden meer op zijn bord. Als ik het eet en hij vraagt erom dan krijgt hij natuurlijk. Slechte eters worden niet opeens goede eters. Sam heeft duidelijk voorkeur gekregen. Ik kan me daar tegen verzetten en ik kan het ook laten. 

Sommige dingen liggen er standaard op, als dat er niet op ligt krijg ik namelijk commentaar van hem. Hij eet altijd minimaal één boterham. Die snij ik in stukken. 

Hij wil standaard hetzelfde beleg erop. Verder is hij verzot op kaas, dus dat ligt er ook altijd op. 

Sam zit in een groeispurt: dit keer 2 boterhammen, gedroogde pruimen,
worst, kaas en stukjes banaan

Boterham met gebakken ei/spek en een hele kiwi

Boterhammetje, gehalveerde druiven, halve soepstengel en kaas

Boterham, kaas, ananas, gehalveerde druiven,
halve cracker met chocopasta

Boterham, kaas, druifjes, dadels en halve rijstwafel

Ik probeer altijd beetje aan te passen naar de eetlust van Sam. Eén boterham gaat er altijd wel in, maar soms zit hij in een groeispurt en moeten het opeens twee boterhammen zijn. Of helpt hij nog even mee mijn bord leeg te eten. 

Wat kun je op een monkey platter leggen? Wat inspiratie kun je hieronder vinden. 

Dit zijn de dingen die ik er ooit opgelegd heb (dikgedrukt zijn de dingen die Sam graag eet). Maar bekijk vooral je eigen (koel)kast. 

Groenten: erwten, wortels, paprika, komkommer, tomaatjes

Fruit: banaan, appel, peer, kiwi, druiven, ananas, mango, kersen, granaatappelpitjes, rozijnen, gedroogd fruit (pruimen, appel, nectarine, abrikozen, dadel ect)

Granen: cracker, soepstengel,rijst- of maiswafel, (koude)pasta, boterham

Vlees: koude kipfilet, vleeswaren, stukjes gehaktbal, knakworst

Vetten: noten (walnoten, cashewnoten) of notenpasta's, kaas

Overig: pure chocolade (70% of meer cacao), aardappel, rijst

Voordat je enthousiast een monkey platter gaat maken wil ik je nog één ding vertellen. Het kan een enorme bende worden onder de stoel van je kleintje. Ik nam dat voor lief en nu zijn het ondertussen alleen nog maar wat kruimels. Voorheen belandde alles wat hij niet beliefde onder zijn stoel. 

Heb jij ervaring met monkey platters?

10 tips voor dipdagen

Als vrouwen lijken we gevoeliger te zijn om depressief te raken. Soms lijkt het leven je te overspoelen. Zijn er dagen waarop de kleuren veranderd zijn in zwart en grijs. Mis je de vreugde tijdens het uitvoeren van je taken. Soms komt het door de situatie waar je in zit, maar ook hormonen kunnen depressieve gevoelens veroorzaken.

Helaas ken ik deze dagen ook. Ben ik zelfs een periode depressief geweest. Achteraf was die periode één van mijn leerzaamste tijden in mijn leven. Ik vocht om eruit te komen. En ik ben er gelukkig uit gekomen. Ik ben persoonlijk ook sterker geworden. Ik voel het wanneer ik het te zwaar heb, voorheen negeerde ik dit. Heb geleerd om ‘liever’ voor mezelf te zijn.

Graag wil ik je helpen tijdens moeilijke dagen. Mocht je je echt al een tijd depressief voelen, dan raad ik je aan om een psycholoog op te zoeken. (Tip: therapie volgen kan ook via internet) Maar voor dipdagen kunnen deze 10 tips je helpen.

1. Accepteer dat je een dipdag hebt. Accepteer dat je je depri voelt. Het is niet fijn, maar iedereen heeft een dag waarop het niet lukt om vrolijk en blijmoedig door het leven te gaan. Vandaag lukt het niet, hopelijk morgen weer een dag waarop het wel lukt om blij te zijn.

2. Wees lief voor jezelf. Ik heb vandaag mijn dag niet, maar dat is geen reden om boos te worden op mezelf. Ik had namelijk de neiging om die dag constant boos te zijn op mezelf. Boos omdat ik niet vrolijk en zingend mijn werk kon doen. Boos omdat alles zo langzaam ging. Ik had het gevoel dat ik de hele lange dag aan mezelf moest trekken. Doe de klusjes die nodig zijn. Maar ga er (als straf) geen extra taken bij doen.

3. Wat wel helpt: ga iets leuks doen! Zoek afleiding. Pas nam ik Sam mee naar de Hema om daar iets lekkers te eten en te drinken. Ik doe dat echt nooit! Maar het was zo’n grijze dag buiten en daar voel ik me spontaan depressief van worden. Een leuke activiteit pept mij op zo’n dag weer op. Het hoeft natuurlijk niet persé de Hema te zijn. Maak een feestmaaltijd klaar, ga pepernoten bakken, ga samen een spelletje doen of knutselen. Geniet van iets…

4. Kruip geen hele dag in bed of op de bank! Al zegt alles in je hoofd en lijf dat je naar bed moet. Tenzij dat je slaapgebrek hebt. Maar hou zoveel mogelijk een natuurlijk slaapritme aan. Overdag slapen en ’s nachts niet kunnen slapen, daar wordt niemand vrolijk van. Depressiviteit kan er voor zorgen dat je je enorm moe voelt, maar dat is moe in je hoofd, dat los je vaak niet op door te gaan slapen of op de bank te hangen.

5. Ga naar buiten! Buitenlucht doet je echt goed. Zeker als buiten de zon nog wil schijnen. Sam is een kereltje die ook iedere dag even naar buiten moet om zijn energie kwijt te kunnen. En zelfs op een regenachtige dag gaan we er even op uit. We smelten niet en komen vrolijk weer terug.

6. Ga je niet vol eten met ongezonde dingen. Tijdens een dipdag schreeuwt alles in mij om chocola en cola. Maar de ervaring is dat je er alleen maar meer moe en depri van wordt. Niet doen dus. Maar maak een lekkere fruitsalade voor jezelf. Verwen jezelf met iets gezonds. Of als het dan toch chocola moet worden; 70% cacao chocolade is veel gezonder. En van een kop thee wordt je lekker warm van binnen.

7. Als je echt weken lang depressief bent helpt het om een dagschema te maken. Dit heeft mij heel veel geholpen. Plan de dag voor morgen. Realistisch. Zodat je morgen ook daadwerkelijk aan de slag gaat. Zorg voor rustmomenten, zorg voor genietmomenten. Dat voorkomt dat je de dag bankhangend doorbrengt. Een dagschema kan ook helpen als je tegen de dag op ziet, dat je het overzicht mist. Zo’n schema kan je meer zelfvertrouwen geven om de dag aan te kunnen.

8. Hou een vast ritme aan. Qua eten, qua werken, qua ontspanning, qua slapen.

9. Muziek. Speel je favoriete muziek af. Maak muziek als je dat kunt. Muziek maakt je rustig en helpt je om je emoties op een rijtje te krijgen.

10. Ga geen film of televisie kijken. Op de één of andere manier ben ik er tijdens een depressieve periode nog nooit van opgeknapt. Een boek lezen daarentegen helpt wel. Betekent trouwens niet dat je helemaal niks mag kijken, maar ik ben zo iemand die op youtube het ene filmpje na het andere ga afspelen.

Heb jij nog tips voor dipdagen? Plaats ze hieronder in de reacties! 

Van de boekenplank (2): Dichterbij

Dit is één van onze favoriete boeken: Dichterbij. Geschreven door Maarten en Mariska Dijkstra. 

 Vorig jaar heb ik het 'ons' cadeau gedaan. Een boek om elkaar nog beter te leren kennen. Wat een mooie gesprekken hebben we al naar aanleiding van dit boek gehad. En ook ken je elkaar al 10 jaar, toch zijn sommige antwoorden nog zo verrassend. O ja, en we hebben ook de meest felle discussies gehad...

In dit boek staat voor iedere dag een vraag om elkaar beter te leren kennen, daaronder kun je afzonderlijk van elkaar een antwoord schrijven. De vragen zijn er in 7 categorieën en er achter heb ik een voorbeeldvraag uit die categorie neergezet:

• Kerk en geloof (Hoe getuigend ben je in je leven?)
• Lichaam en geest (Hoe zou je het liefst wakker worden gemaakt?)
• Relaties en opvoeding (Met welke vriend of vriendin van de ander heb je moeite?)
• Vrije tijd en ontspanning (Hoe vier je het liefst je verjaardag?)
• Verleden en toekomst (Waarvoor ben je je ouders dankbaar?)
• Huis en werk (Hoe goed ben je in opruimen?)
• Jij en de maatschappij (Welke verslavingen heb je?)

Dit boek pakken we er regelmatig bij als we 's avonds op de bank nog even wat drinken. Heel vaak in het weekend. Eerlijk gezegd: we hebben dit boek een jaar, maar we zijn nog niet eens op de helft van het boek. Het lijkt me trouwens ook leuk om iedere dag onder het avondeten een vraag te behandelen. Maar aangezien we nu pleegouders zijn gaat er veel aandacht naar onze uk. Trouwens, we hebben dit boek ook wel eens samen met vrienden erbij gepakt. Dan heb je ook eens gesprekken die niet gaan over onze opvoeding of werk. 

Boek is trouwens erg geschikt om als cadeau te geven aan bijvoorbeeld een kersvers bruidspaar. Of doe hem net als wij: een cadeautje voor onszelf :)

UPDATE:
Een foto van de binnenkant:

Kibbeling

Weet je dat je heel makkelijk ook zelf kibbeling kunt maken? En bovendien is het nog veel lekkerder! Waarschijnlijk heb je de meeste ingrediënten gewoon in de kast staan. 

Het grote nadeel is dat je frituurpan er vies van word. Daarom doe ik het meestal tegen de tijd dat ik de frituurpan een schoonmaakbeurtje wil geven. 

Ingrediënten:
- 500 gram kabeljauwfilet
- zout
- 100 gram zelfrijzend bakmeel
- 150 ml koud water

Werkwijze:
1. Verwarm de frituurpan op 175 graden. 
2. Snijd de kabeljauwfilet in stukken. (ongeveer 12 stukken of meer)
3. Maak de stukken vis droog en bestrooi ze met zout.
3. Maak in een kom een beslagje van 150 ml koud water, 100 gram zelfrijzend bakmeel en een halve theelepel zout. 
4. Doop de vis in het beslag en laat ze meteen in de frituurpan glijden. Het is beter om het mandje uit de frituurpan te halen, want de kibbeling blijft daar aan vastplakken. 
5. Na 3 a 4 minuten zijn ze gaar. 

Dit is de simpelste manier om kibbeling te maken. Ik denk dat het ook leuk is om wat met kruiden te experimenteren, maar daar heb ik me nog niet aan gewaagd. 

Eet smakelijk!

Terugblik: van wond naar litteken

Januari is voor mij altijd een bijzondere maand. Zo'n 3 jaar geleden kreeg ik in die maand een geweldige dreun te verwerken. De kans op spontane zwangerschap is minimaal! Over die tijd heb ik hier uitgebreid geschreven. Het is het beste om het te vergelijken met een wond. In het begin erg pijnlijk, later steeds minder en uiteindelijk is het een litteken. Zo'n litteken is nog te zien en soms ook nog te voelen.

Pijn
In het begin kon ik alleen maar pijn voelen. Als ik 's ochtends wakker werd voelde ik de last weer op mijn schouders neerkomen. De toekomst overzag ik nauwelijks. Ik raakte al in paniek als ik er aan dacht dat ik de rest van mijn leven 'deze pijn' zou voelen. Mijn leven, mijn toekomst zag er zo anders uit dan dat ik mijn hele leven al gedacht had. Mijn grote wens was om een kinderrijke moeder te zijn. Hoe overleef ik deze pijn?

Praten
Deze gebeurtenis is een kritiek punt geweest in ons huwelijk. Een punt waarop het volledig mis zou kunnen gaan. Wat zijn we dankbaar dat dit kruis en deze pijn ons alleen maar hechter heeft gemaakt. Wat enorm belangrijk is, is praten, praten, praten. Ook al beleef je het beiden totaal anders. Uit je zoals je bent, vertel hoe je je voelt. Ook als je het gevoel hebt dat je stikt in alle emoties van verdriet, frustratie en boosheid.
Wat mij ook hielp is om met iemand te praten die in dezelfde situatie zit. Aan een half woord genoeg. Herkenning kan helend werken. Voelen dat je niet de enige bent die dit kruis draagt.

De dagen leven
Ooit las ik deze uitdrukking in een roman en hij is blijven hangen. Soms heb je van die tijden dat je het liefst in bed blijft liggen. Maar het beste kun je je dag leven. Doe wat je altijd doet, dan leer je vanzelf de lichtpuntjes weer zien. Dit werkte bij mij erg goed. De dagelijkse routine en m'n werk ben ik erg dankbaar.

Geef het de tijd
'De tijd geneest alle wonden'. En dat is zo, al blijft er een litteken over. Wij zijn vrij snel verder gaan denken, vooral ik. Maar dat is niet de manier om het te verwerken, dat is een oplossing zoeken voor je probleem. Op een gegeven moment was ik op het punt dat ik kon zeggen: 'Het is goed zo'. En dat geeft je zoveel rust. En jawel, het litteken zit er nog en dat schrijnt soms nog.

Bidden
Wat hebben we gebeden om een kindje. Maar helaas is dat gebed tot op heden niet verhoord. Op een gegeven moment durfde ik er niet meer goed om te bidden. Maar bad ik vooral of ik er vrede in mocht vinden als Gods weg anders zou gaan.

Omzetten naar iets positiefs
Als je op het punt bent dat je dit kruis kunt accepteren (voor zover dat lukt) is het goed om het om te zetten naar iets positiefs. Jorien heeft het bijvoorbeeld op deze manier gedaan. Voor ons is dit pleegzorg geweest. Zet je in voor iets (en dat hoeft niet zo groot te zijn). Maar mede door Sam is mijn wond verder genezen. Ik heb leren inzien dat mijn pijn niet voor niets was, het heeft ons Sam gebracht. Gods wegen zijn ondoorgrondelijk. En soms kan het me zo klein maken.

Schrijven
Uiteindelijk heb ik heel onze reis naar pleegzorg opgeschreven. Het is geschreven vanuit mijn hart. En je kunt het hier nalezen. Het schrijven heeft mij erg geholpen om het te verwerken, een plekje te geven en af te sluiten. Voor mij heeft schrijven geholpen, maar ieder doet het op zijn eigen manier. Belangrijk is het om het te verwerken en een plekje te geven, op welke manier dan ook.

En nu....
Ik ben niet altijd 'pijnvrij'. Als ik een spontaan bericht krijgt als er weer iemand in mijn omgeving zwanger is kan ik nog een stukje pijn voelen. En met periodes is er een enorm verlangen naar een biologisch kindje. Ik noem dat altijd gekscherend 'mijn instinct'. Ik voel soms dat mijn lichaam een kindje wil dragen. Tegelijkertijd ben ik in de afgelopen jaren als persoon gegroeid. Ik ben anders gaan leven en het leven anders gaan zien. Ons huwelijk is sterker geworden. Iedereen krijgt te maken met tegenslagen in z'n leven. De één krijgt er wat meer van dan de ander. Ons leven is goed zo.

Dit stukje is er eentje regelrecht uit mijn hart. Het valt niet mee om het in de juiste woorden op te schrijven. Mocht je in dezelfde situatie zitten als Leon en ik, dan hoop ik dat deze woorden je mogen bemoedigen. Ik sta open voor mailcontact met je.(uitliefde.rianne (at) gmail.com)

Zomaar 'n dag (2)

Vandaag is het woensdag. Ik ga tegelijk met Leon uit bed en samen ontbijten we. Sam slaapt nog. Als Leon weg is, hou ik stille tijd. Ik hou van de ochtenden die zo verlopen. Dat is rustig opstarten met een heldere focus voor die dag. Even later hoor ik Sam wakker worden, dan begint mijn werkdag echt.

Sam uit bed gehaald en terwijl hij zit te ontbijten in de keuken maak ik de koelkast schoon. Na het ontbijt doe ik vaak ‘Bijbeltijd’ met hem. Hij helpt mij met het opruimen van de ontbijttafel en gaat daarna de box in. Terwijl hij in de box speelt ga ik boven de was opruimen. Wat een stapel weer zeg! Na een uur ben ik weer beneden.

Sam en ik gaan fruit eten. Daarna gaan we naar de markt. Ik hou van de markt. Het is echt ons wekelijks uitje. Toen ik werkte kon ik nooit naar de markt, daarom geniet ik er nu extra van denk ik. Ik koop kilo’s fruit en een voorraad vlees. Kom bepakt en bezakt thuis. Maar een gevulde voorraadkast, koelkast en vriezer geeft een dankbaar gevoel.

Leon komt gezellig thuis lunchen. Feestje! Gebeurd niet heel vaak. Deze middag is hij vrij en gaat hij met ons mee. We brengen een bezoek aan de biologische familie van Sam. Dit keer hebben we afgesproken in een binnenspeeltuin. Fijn om Sam zo te zien genieten met zijn broers. Ondertussen praat ik wat bij met andere pleegouders, biologische familie en de gezinsvoogd. We zijn de hele middag weg en komen pas om 5 uur thuis.

Ik raap al mijn moed en energie bij elkaar en begin aan de maaltijd. Op de één of andere manier voel ik me na zo’n middag zo uitgeteld dat ik geen zin meer heb in koken. Leon houdt Sam bezig die net zo uitgeteld is als ik. Ondertussen zet ik ook mijn mixer aan het werk, want ik moet nog een taart maken. Half uur later staat er een mooi biscuittaartje gaar te worden in de oven en een pan hutspot op tafel.

Na het eten is het stoeien, knuffelen, douchen en naar bed voor Sam. Deze mama ruimt een stukje mailbox op. Was 6 jaar terug…dus hard nodig! Alsof ik terug was in de tijd.

Daarna kijk ik nog een vlog onder het genot van een kop thee en een stuk chocola. Helaas slaapt Sam nog niet. Hij heeft op de terugweg in de auto een half uur zijn ogen dicht gehad en dan is het ’s avonds feest. En tel daarbij alle indrukken van deze dag erbij op. Het geeft je helaas wel het gevoel dat je werkdag nog even doorgaat en dat je nog niet helemaal kunt ontspannen. Om half 10 besluit hij toch te gaan slapen en lees ik nog even wat bladzijdes in mijn leesboek. Daarna knijp ik mijn ogen ook dicht. Tot morgen!

                

10 tips om het huishouden leuker te maken

Poetsen, voor de één een hobby en voor de ander totaal niet. Maar het moet toch gebeuren. Hier een aantal tips die je misschien kunnen helpen om het iets leuker te maken voor jezelf. 

1. Zet niet te veel spulletjes en prulletjes neer. Het kost je tijd om dat iedere keer af te stoffen. Ik heb hier niet veel staan op de kasten en vensterbanken, maar wat er staat vind ik ook de moeite waard om af te stoffen.

2. Draai je favoriete muziek onder het poetsen of wat ik regelmatig doe is een preek of lezing luisteren. (Bijvoorbeeld hier of hier)

3. De klus die je het vervelendste vind doe je als eerst of op een vast moment. Mijn ervaring is dat ik het anders uit ga stellen en iedere keer voor mezelf een smoes verzin om het niet te doen.

4. Zet een wekker. Het motiveert mij om in een uur zoveel mogelijk te doen. Ik kwam er achter dat ik bijvoorbeeld onze slaapkamer binnen een kwartier afgestoft heb. Wat is nou een kwartiertje?

5. Benut je tijd als je kind bijvoorbeeld een middagslaapje doet. Vaak splits ik die tijd op in relaxen en huishouden. Mijn ervaring is dat het schoonmaken een keer zo snel gaat zonder Sam erbij.  

6. Werk met een huishoudschema of lijstjes. Ik vind het fijn werken. 

7. Houd je huishouden bij! Iets wat je hebt laten versloffen kost zoveel moeite om het weer bij te werken. Mijn afzuigkap is er getuige van.

8. Ruim de dingen meteen op! Ik heb ooit eens les gehad in time-management. Iets wat je in een minuut kan doen, doe je meteen. Oké als moeder lukt dat niet altijd en zeker niet als je 101 dingen tegelijk moet doen. Maar ik betrapte mezelf erop dat ik een peer schilde en dan het mesje op het aanrecht achterliet. Waarom niet meteen in de vaatwasser? En waarom leg ik de post eerst op tafel, dan op de kast en vervolgens in de kast? En waarom leg ik mijn laptop na gebruik niet meteen in de la? Meteen opruimen geeft een opgeruimder huis en dus rust in je hoofd.

9. Als moeder vind ik het fijn om mijn maaltijd van te voren klaar te maken. Ovenschotels zijn favoriet! Die maak ik klaar als Sam zijn middagdutje nog doet en als hij het eind van de middag helemaal aan het eind van zijn latijn is schuif ik even snel die ovenschotel in de oven. Ook aardappels schillen en groente in de pan klaarzetten kan stressbesparend zijn.

10. Als je aan een gigantische opruim- of schoonmaakklus ga beginnen kan het motiverend zijn om een 'voor' en een 'na' foto te maken. Mocht je een stok achter de deur willen hebben, dan stuur je die foto naar iemand (bijv. je man) toe. Wedden dat je er een goed gevoel over hebt als de klus achter de rug is?!

Welke tips heb jij? Zet ze hieronder in een reactie!

Peuterspeelzaal: ja of nee?

Toen Sam bij ons kwam wonen ben ik direct gestopt met mijn werk. (Hier kun je er meer over lezen) Heb het na een paar maanden nog wel eventjes voor af en toe een paar uurtjes per dag proberen op te pakken. Maar al snel kwamen we er achter dat het voor Sam het beste zou zijn dat ik volledig bij hem thuis zou zijn.

Ik leerde Sam steeds beter kennen. En iedere dag was ik samen met Sam. Toen hij 1,5 jaar oud was, liet iemand het woord peuterspeelzaal vallen. Mijn eerste reactie was meteen: nee, dat doen we niet, ik ben er toch gewoon voor hem thuis?! Leon zag wel wat in die peuterspeelzaal en de pleegzorgbegeleider vond het ook beter voor onze pleegzoon. 

Leon en ik zijn er samen over na gaan denken. Ondertussen ontwikkelde Sam natuurlijk ook door. Hij doet het wat vlotter zijn gemiddelde leeftijdsgenoten. Dus kwam er pluspunt 1: uitdaging. Thuis is in principe de allerveiligste plek voor Sam, maar wij kunnen hem op sociaal gebied niet alles geven. Momenteel zijn er geen broertjes of zusjes waar hij mee kan gaan spelen. Dat is dus pluspunt 2: sociaal aspect (oa spelen met leeftijdsgenoten). Wat verder natuurlijk ook positief is, is de voorbereiding op de kleuterschool. Al hoeft dat natuurlijk (in mijn ogen) niet meteen vanaf 2-jarige leeftijd. En het 4^e pluspunt is het loslaten van mij. Leren om wat zelfstandiger te worden. En leren om te vertrouwen dat ik altijd weer terug kom. 

De pleegzorgbegeleider vind het belangrijk dat zijn ontwikkeling ook door de ogen van een professioneel iemand bekeken word. En dat ik wat meer ontlast wordt. Sam is een schat van een kind, maar vraagt veel energie. En omdat hij ’s middags ook niet meer slaapt heb ik hem de hele dag om me heen.

Het allergrootste probleem over de peuterspeelzaal was eigenlijk; ikzelf. Ik vind het lastig om hem los te laten. Ik vind het lastig om een nieuwe fase in te gaan. Toch moet ik die stap nemen, zeker als pleegouder. Ik moet hem kunnen loslaten, en dat weet ik heel goed met m’n verstand, alleen mijn gevoel schreeuwt er recht tegen in.

Sam gaat er genieten. Hij gaat met andere kinderen spelen. Hij kan van andere kinderen leren. Hij kan van de juf leren. Hij zal met grote verhalen thuis komen. Hij krijgt de uitdaging die hij nodig heeft. Voor hem zal de overstap naar de basisschool minder groot zijn. 

We, Sam en ik, gaan het gewoon doen!

En wat hebben jullie besloten voor jullie peuter?

Toeleven naar Kerst met 'n peuter (evaluatie)

De Kerstdagen liggen alweer achter ons. En het is alweer 2018. Samen met onze peuter hebben we ernaar toegeleefd. Hier kun je lezen wat ons plan was. Vandaag een bericht hoe dat is gegaan en hoe ik het de volgend jaar weer anders zou doen. 

Het leuke met kleintjes is dat ze ieder jaar wat meer kunnen. Dus wat dit jaar niet werkte, kan volgend jaar aanslaan. 


Zingen
Ik had het plan om de 4 coupletten van 'In Bethlehems stal' aan te leren. Later kwam ik erachter dat er verschillende versies van dit lied zijn. Zo zijn er versies van 3 coupletten, maar ook van 4 coupletten. De versie van 4 coupletten vonden wij mooier en dichterbij de Bijbel. Hij staat in: 'Ook uit de mond der kinderen'.  Sam kent ondertussen de 4 coupletten. Hij wil iedere dag 'fan de kribbe' zingen.  Trouwens, is het je al eens opgevallen dat bijna alle kinderen 'in doeken gehuild' zingen? Sam was meteen vertederd: Kindje huilen? Deze pleegmoeder heeft d'r best gedaan. Moeilijk hoor die ouderwetse woorden. 

Bijbellezen
We hebben alle Kerstverhalen wel meerdere keren gelezen. Herhaling is de beste leermeester. We hopen en bidden dat Sam de verhalen onthoudt, maar vooral ook de diepe betekenis ervan. 

Tekst
De tekst heb ik niet meer opgeschreven, aangezien Sam het niet kan lezen. Ik heb iedere morgen het Bijbelgedeelte uit de Bijbel gelezen. Uiteindelijk kon Sam het alleen opzeggen. Al realiseer ik me wel dat dit waarschijnlijk niet voor iedere peuter haalbaar is. 

Knutselen
We begonnen vrolijk met de kleurplaat van de herders. Die hangt boven de tafel te pronken. Vervolgens was het silhouet aan de beurt. Ik moest zwart vel papier en het vloeipapier nog aanschaffen. En dat was moeilijker dan ik dacht...niet gevonden. Knippen is voor onze peuter nog erg moeilijk. Ik had wel heel erg leuk bedacht dat we een ster uitgingen knippen... Dus heb ik Sam op een vel papier laten vingerverven, dit laten drogen en vervolgens zelf de ster eruit geknipt en gemaakt. Onder het toezicht oog van Sam. Koekjes bakken heb ik ook gelaten voor wat het was. Want ik merkte dat knutselen onze peuter nog niet zo ligt. 

Leerpunten
Even op een rijtje:
- Sluit aan bij de peuter. Hoe leuk deze pleegmoeder knutselen ook vind, haar pleegzoon heeft er minder mee en is er nog niet zo aan toe. De concentratie is ook niet optimaal. Daarentegen vind hij voorlezen en zingen wel erg leuk. 

- Begin op tijd met de voorbereiding. Ik ben te laat begonnen en had dus niet alles klaar liggen voor ik begon. 

- Het gaat ten diepste om het Evangelie. Ik voelde me wat gefrustreerd toen alles niet volgens plan liep. Maar Sam heeft de Boodschap van Kerst gehoord. Dat het knutselen niet ging zoals ik bedacht had was een bijzaak. 

Deze punten ga ik sowieso meenemen als we straks voorbereidingen gaan treffen voor de lijdenstijd. 

Tips en adviezen zijn natuurlijk altijd welkom, plaats ze gerust hieronder in de reactie. 

Als je graag op de hoogte blijft van nieuwe blogberichten dan kun je mij volgen via Blogger, Google+ en Facebook (zie de knoppen aan de rechterkant). Vaak plaats ik iedere dinsdag en vrijdag een blog.