Zwangerschapsupdate: 30 weken

Deze blogpost kwam helaas een paar weken te vroeg online, omdat ik enigszins vooruit werk. Ik heb hem even op de juiste datum gezet :)

De tijd vliegt...alweer 30 weken zwanger. En ik kan het eigenlijk nog steeds niet bevatten. Die 30 weken zijn als een droom. 

Heerlijk is het om de kleine uk te voelen bewegen. Zo bijzonder dat zo'n klein mensje contact met je zoekt. Als ik mijn hand op mijn buik leg komt het heerlijk er tegen aan liggen. Nu al een sociaal wezentje, zo mooi gemaakt. 

Ik heb wat meer echo's dan normaal. En ik word er zo blij van. Want dan realiseer ik me dat ik écht zwanger ben en ik écht een kleintje in mijn buik heb. Ik kan me er zo over verwonderen. Een compleet hartje te zien op de echo. Het gezichtje al wat te kunnen zien. Mijn lijf wat zich steeds meer gaat voorbereiden op een bevalling en het leven daarna. 

Voor degene die het zich afvragen: we weten niet of er een jongetje of meisje in mijn buik groeit. En dat is oké. Het wordt zooooo enorm vaak gevraagd of ik weet wat het is. Maar we hebben keurig de andere kant op gekeken tijdens de 20-weken-echo. We zagen zelf niet zo het voordeel ervan om het nu al te weten. Het kamertje is lichtgrijs. Het geboortekaartje hebben we al gevonden. En de namen staan ook al een paar maanden vast. Ik heb zelf wel een voorgevoel, maar daar durf ik niet zo goed op te vertrouwen. Na de bevalling hebben we een extra verrassing :) Maar het verbaasde me wel hoeveel mensen het geslacht al weten voor de geboorte en daar ook vrijuit over praten. Pas waren we met 7 zwangeren bij elkaar en iedereen wist wat het werd en praatte daarover ook vrijuit, behalve ik. 

Bron: Pixabay

Natuurlijk gaat een zwangerschap niet helemaal vanzelf en horen klachten er ook gewoon bij. Mijn buik is aardig bol en zit in de weg. Bandenpijn ken ik, bekkenpijn eveneens. Slapen gaat niet altijd even goed, zeker niet als er bijna iedere nacht een peuter minimaal 1x z'n bed uitloopt. Mijn energiepeil is niet om jaloers op te zijn. Fietsen en wandelen gaat moeilijker. Maar dit hoort er allemaal bij. Straks ben ik er vanaf en heb ik in plaats daarvan een mooi kindje in mijn armen. Daar probeer ik me aan vast te houden. 

De 30 weken is voor mij wel het begin van een nieuwe fase. Vanaf nu ga ik me focussen op de komst van de baby. Heel lang heb ik dat voor me uitgeschoven, puur uit zelfbescherming (hierover schrijf ik later meer). Maar nu is de tijd gekomen dat de voorbereidingen echt gaan beginnen. Ik heb een lijstje met poetsklussen, klusjes voor de babykamer en spullen die ik nog moet aanschaffen. Ik hoop dat het voor mij allemaal wat meer werkelijkheid word. En dat ik er echt van kan genieten. De laatste 10 weken probeer ik ook wat meer mijn gemak te gaan houden en vooral te genieten van het zwanger zijn. 

Macaroni zonder pakjes en zakjes

In principe kook ik zonder pakjes en zakjes. Al jaren en ik mis het totaal niet. In het begin was het even puzzelen, maar sinds ik ze niet meer gebruik vind ik het koken ook veel meer koken worden. Op vakantie hebben we een uitzondering gemaakt, maar we vinden babi pangang met een zakje echt niet zo lekker. 

Macaroni deed ik altijd beetje op gevoel, maar dat was een gerecht waarvoor ik nog niet echt 'de sleutel' had gevonden. Natuurlijk zijn er genoeg recepten voor macaroni te vinden (zoals hier), maar het was nog steeds niet helemaal zoals ik macaroni wou eten. 

Van de week maakte ik weer macaroni en we vonden het allemaal ontzettend lekker. Sam at zelfs nog meer dan ik at. En zo'n smullende peuter aan tafel is een genot om te zien (want dat gaat hier ook nog al eens anders..)

Met dit recept kun je ongeveer met 3 volwassenen eten, gebruik dan wel volkoren macaroni want dat vult beter. Ik maak 's zomers behoorlijk wat tomatensap in. Die gebruik ik voor de macaroni, maar je kunt natuurlijk ook tomatensap uit de winkel gebruiken. 

Een dingetje bij deze macaroni is dat de saus nogal veel vocht heeft. Dit kun je onder andere verhelpen door de saus minimaal een half uur op het fornuis laten pruttelen zonder deksel op de pan. 

Ingrediënten:

- 200 gram volkoren macaroni

- Pot verse tomatensap (ongeveer 750ml) of uit de winkel

- 200 gram rundergehakt

- 2 grote uien, gesnipperd

- 1 grote winterwortel, geraspt

- 1 paprika, in stukjes

- 2 teentjes knoflook, fijn gehakt

- 200 gram champignons, in plakjes

- halve eetlepel tijm

- theelepel zeezout

- peper uit de molen

- snuf cayennepeper (kun je eruit laten als je niet van pittig houdt)

Werkwijze:

1. Bak de gesnipperde ui in een scheut olie glazig, voeg dan ook de knoflook en gehakt erbij. Bak het gehakt rul in diezelfde pan. 

2. Als het gehakt gaar is, doe je de geraspte wortel erbij. Roer goed door elkaar. 

3. Voeg daarna champignons en vervolgens de paprika erbij. Bak ongeveer 5 minuten door en roer ondertussen goed. 

4. Giet de tomatensap erbij. 

5. Voeg er zout, (cayenne)peper en tijm bij. 

6. Laat dit geheel gerust een half uur of langer pruttelen (zonder deksel) zodat de saus wat indikt. Mocht je het meer willen laten indikken gebruik dan wat maizena. 

7. Macaroni koken volgens verpakking. 

8. Roer de macaroni door de saus of dien hem apart op. 

Deze macaroni is wel vrij vochtig, maar de smaak is super!

Sam wordt grote broer!

Sam wordt grote broer! Wij zijn er helemaal blij mee. Onze wens was om Sam niet zonder broertje of zusje op te laten groeien. Hoewel we nooit gedroomd hadden dat onze wens op deze manier in vervulling zou komen (dat lees je hier). Maar hoe vind Sam het? En hoe hebben we het hem verteld? En hoe gaan we hem verder voorbereiden op de komst van de baby?

De eerste weken was ik totaal niet lekker. Dat kon je hier lezen. En op de één of andere manier had Sam dat door. Hij heeft soms speciale voelsprieten om iets aan te voelen en zeker als het mij betreft. Zijn gedrag liep de spuigaten uit en uiteindelijk hebben we besloten om het hem te vertellen zodat hij hopelijk wat meer rust zou hebben. Nadat we de termijnecho hebben gehad vertellen we Sam dat hij grote broer word. We doen dit aan de hand van het boekje: Bobbi wordt grote broer. 

Sam keek vol ongeloof naar mijn buik. En wilde aan mijn blote buik zitten, kijken en voelen. Dit heeft hij ongeveer een week gedaan. En ja, hij had ook een baby in zijn buik en papa ook. Het boekje van Bobbi moesten we minimaal 3x per dag voorlezen en dat hebben we ook trouw gedaan :). 

Verder praat ik heel bewust vaak over de baby. Ik betrek hem overal bij. Ook bij het inrichten van het kamertje. Ik vertel hem wat ik eraan heb veranderd of heb gekocht. En vol belangstelling bekijkt hij alles. 

Ik las pas een boek over borstvoeding en dat lezen we dan ook samen. Hij bekijkt alle plaatjes. En ik vertel hem ook dat de baby, waarschijnlijk, ook bij mij gaat drinken. Dat de baby niet aan tafel mee kan eten. 

In de bibliotheek heb ik ook veel boeken opgezocht omtrent zwangerschap en baby's. Onderstaande prentenboeken vond ik erg geschikt:

Bij dit boek komt het aan de orde dat mama naar het ziekenhuis moet
en dat oma voor Milan zorgt. Dit stukje heb ik ook gebruikt als voorbereiding
voor Sam op de bevalling. Het lastige is dat dit op een onverwachts moment
gaat komen en ik hem daar niet goed op kan voorbereiden. 

Dit boek legt heel erg de nadruk op de spulletjes die de baby nodig heeft. Eerst speelt Kas
daarmee, maar later moet hij die afstaan aan de baby. Ook is er aandacht voor jaloezie en boosheid.
Het leren delen van aandacht. 

Voorbereiding op wat de baby allemaal kan en wat je 'taak' als
grote broer is. 

Verder vertel ik ook wat de baby allemaal wel kan (niet zoveel dus...) en wat de baby nog moet leren. Zodat hij niet het beeld krijgt van een speelmaatje, want dan valt het nogal vies tegen. Ook leg ik bewust de nadruk erop dat hij mag helpen met het verzorgen van de baby, maar dat hij het niet alleen mag doen. 

Alle zwangerschapsboxen hebben we samen uitgepakt. Zijn knuffelbeer heeft luier maat 1 om gekregen. Hij moest een uur oefenen en toen kon hij het redelijk zelf. 

Tegen de tijd dat de baby ongeveer geboren gaat worden gaan we samen een knuffel kopen voor de baby (net zoals Bobbi). 

Hij is een keertje mee geweest naar de verloskundige. Zodat hij ook de boenke-boenk kon horen. De baby voelt hij niet bewegen (hoewel die regelmatig beweegt zodra Sam bij mij op schoot kruipt) en hij heeft ook geen geduld om met zijn hand op mijn buik te voelen tot hij de baby voelt. 

Een half jaar duurt lang voor een peuter. Daarom hebben we allemaal mijlpalen bedacht die zouden passeren voor de baby komt. Eerst ben jij jarig, en dan is het Kerstfeest en dan... We merken dat dit heel goed helpt bij hem. Hij vraagt nooit wanneer de baby nu eindelijk eens komt. 

Zoals je leest heeft Sam de theorie aardig onder de knie. De praktijk zal weerbarstiger zijn verwacht ik. Ieder kind vind het moeilijk om (aandacht) te delen. Voor een pleegkind kunnen er ook gevoelens vanuit het verleden omhoog komen die hij niet kan vertellen of uiten. We verwachten wel dat Sam behoorlijk gaat reageren als de baby er eenmaal is en het dus voor ons een pittige tijd zal worden. 

Kijktip (1): A walk to remember

Allereerst wil ik alle lezers van mijn blog het allerbeste wensen voor 2019. Zoals ik al eerder heb geschreven zal ik komende tijd alleen op vrijdag een blogartikel plaatsen. Ik hoop dat ik je ook dit jaar weer kan bemoedigen en inspireren. 

Onze ideale avond samen: lekker tegen elkaar op de bank hangen, iets lekkers erbij en een mooi film. 

De films haal ik (bijna) allemaal uit de bibliotheek, zelf hebben we nauwelijks iets liggen. Op internet zoek ik christelijke films op (kijk bijvoorbeeld eens op dit blog) en vervolgens zoek ik die op in de bibliotheek. Vaak moeten ze vanaf een andere locatie komen. Dit kost in onze bibliotheek €0,20. Dus dan kun je 5 films kijken voor €1,00. Veel goedkoper kan het niet worden geloof ik. 

Als je de 'filmwereld' induikt kom je erachter hoe ongelooflijk veel troep er tussen zit. Daarom selecteren wij veelal op christelijke films. Wij houden van films waar een christelijke boodschap in verwerkt zit. 

Komend jaar wil ik regelmatig een film in de spotlights zetten. Ik hou er niet van om de afloop te verklappen, dus die hou ik dan ook open. Verwacht niet dat ik een uitgebreide recensie schrijf, maar ik geef alleen kijktips over films waar ik enthousiast over ben. 
De eerste film is 'A walk to remember'. 

Deze film valt niet meteen onder de noemer 'christelijk', maar het christen zijn heeft wel een duidelijk rol in deze film. Verder bevat deze film een groot portie romantiek. 

Landon Carter is een onverschillige jongen die een taakstraf krijgt. Tijdens deze taakstraf leert hij de dochter van de dominee, Jamie, steeds beter kennen. Jamie is een meisje die regelmatig wordt geplaagd door zijn vriendengroep. Ondanks alles bloeit er liefde op tussen Landon en Jamie. Op een gegeven moment moet Jamie open kaart spelen naar Landon. 

In verloop van de film zie je dat Landons gedrag veranderd door de invloed van Jamie. 

Film is geschikt vanaf ongeveer 12 jaar. 

Welke film is jouw favoriet? Deel ze gerust in de reactie!