Minimaliseren, mijn ervaring

Een beetje in de war van de week... Zo was het opeens vrijdag! Ik besloot er geen stress-project van te maken, dus komt het artikel iets later dan gewend online. Maarrrr het is wel een extra lang artikel geworden :)

Een jaar of drie terug kwam ik via Facebook bij de pagina 'Op orde' terecht. Gera is het gezicht achter deze pagina. Wat ze schreef vond ik interessant, dus ik ging haar volgen. En ik raakte besmet. Dus zo verdwenen hier ook de eerste spullen uit ons huis. 

Minimaliseren is voor mij meer dan opruimen. Ik doe de spullen weg die we niet meer nodig hebben of gebruiken. Verder koop ik veel bewuster. Bepaalde winkels vind ik daarom minder interessant, ik kom er wel, maar mét lijstje. Want alles wat er in ons huis komt, moet ook ergens een plekje hebben. Zodoende ben ik ook duurzamer oftewel bewuster gaan leven. 

Tegenwoordig lijkt minimaliseren een 'modebegrip'. Veel mensen zijn er mee bezig. Of het lukt of het mislukt. Met een grijns heb ik dit blog gelezen. En ja het is herkenbaar hoor. Minimaliseren vraagt moed om radicale beslissingen te nemen. Vandaag wil ik mijn verhaal met je delen. Over hoe ik ben begonnen, hoe ik het doe en hoe het nu gaat. '

Bron: www.minimalisereninhetgezin.nl

Ik ben dus een jaar of drie geleden begonnen. Toen ik Gera begon te volgen via Facebook bedacht ik al snel dat er bij ook wel overbodige spullen in huis waren. Ik dacht voorheen meer in de trant van: misschien heb ik het nog eens nodig, het eet geen brood, ik heb ruimte genoeg, zet maar neer. En geloof me: ik was eerste klasse verzamelaar. Ik kon alles gebruiken. Dat heb je met een creatieve geest. En wij hadden een groot huis en veel opbergruimte. Dus zodoende ligt het allemaal niet in de weg. Toch begon ik, want Gera beloofde meer rust, meer tijd (omdat poetsen en opruimen minder moeite kost). En daar was ik wel nieuwsgierig naar. 

En uiteraard kwam ik wat struikelblokken tegen. Ik merk dat dat ook een beetje te maken had met mijn opvoeding en mijn creatieve brein die overal nog een projectje in zag.

* Dingen gooi je niet zomaar weg, wees zuinig op je spullen. 
Inderdaad! Ik ben zuinig op de spullen die voor mij van waarde zijn. Door het minimaliseren ben ik van spullen gaan houden die tientallen jaren meegaan. Maar spullen die voor mij geen waarde meer hebben, daar maak ik iemand anders graag blij mee. 

* Wat doe je met al die spullen dan?
Nou ik gooide niet veel weg. Ik heb heel veel dingen via de plaatselijke weggeefhoek weggegeven. Maar ook dozen vol spullen weggebracht naar de kringloop. 

* De emotionele spullen zijn zo lastig
Dingen met een herinnering zijn lastig om weg te doen. Eerlijk gezegd heb ik ze ook niet meteen weggedaan. Ik borg ze weer op als ik het te lastig vond om ze weg te doen. 

* Mijn familie
Bij veel dingen die ik weg wil doen hoor ik zomaar de stem van mijn moeder in mijn hoofd. Of zegt Leon er iets van. Voor de duidelijkheid: als Leon ergens aangehecht is (dus er waarde in ziet) gaat het niet weg. Ik overleg altijd met hem als de spullen van ons gezamenlijk zijn of van hem. Gelukkig is Leon er makkelijk in, hij vind het heerlijk om minder spullen in huis te hebben.

En eigenlijk is de praktijk hier in huis dat er ieder jaar nog behoorlijk wat spullen weg kunnen. Dingen waar ik vroeger veel waarde aan hechtte vind ik nog steeds lastig om weg te doen. Ik ben dol op lezen, dus 'spaarde' ik vroeger boeken. Toch heb ik al heel wat boeken weggedaan, maar ik heb ze nog niet gemist. Ik heb ze ook stapje voor stapje weggedaan. Momenteel hik ik tegen een stapel cd's aan. In mijn hart weet ik dat ik ze eigenlijk helemaal niet draai. En ik weet ook dat ik ze binnen nu en een jaar weg doe. Ik laat mezelf altijd even 'afscheid nemen'. Hetzelfde had ik bijvoorbeeld ook bij mijn servies, bepaalde dingen gebruikte ik nooit. Die nemen alleen plek in, maar hebben geen nut in mijn huishouden. Dus pas heb ik die dingen dus weggedaan. En dat voelt werkelijk goed. Ik minimaliseer op mijn tempo. 

Je bent vast benieuwd hoe mijn huis eruit ziet. Voorheen had ik echt een beeld van witte muren en de hoognodige dingen. Haha..nee zo ziet ons huis er niet uit. Er staan gewoon gezellige dingen in, maar wel die wij oprecht mooi vinden (ook over 5 jaar nog) Ik zal vast een uitzondering zijn, maar mijn huis stylen is absoluut geen hobby van mij. Ik hou van rust om me heen.  In een doos heb ik wat spullen waarmee ik wat wissel in de seizoenen. Maar dat is dan ook echt een doosje vol. (En soms vergeet ik die dingen zelfs neer te zetten).
Ook mijn kledingkast is geminimaliseerd. En dat is ook erg fijn! Ik kan van bepaalde kledingstukken echt houden, daar hecht ik me erg aan. Ik heb kledingstukken die meer dan 5 jaar oud zijn. Dat zijn dus echt goede aanwinsten geweest. En ja, soms moet ik afscheid nemen van kledingstukken. Want ze zijn soms niet meer te reperaren, verkleurd, zweetvlekken of -luchtjes. Het moeilijke eraan vind ik om mijn kledingkast dan weer aan te vullen (waarschijnlijk herkennen niet alle vrouwen zich hierin ;)) ik wil namelijk alleen maar goede (en het liefst duurzame) aanwinsten. Heb soms bepaalde dingen in mijn hoofd die niet te krijgen zijn. Dus dan komt het voor dat ik wel een hele minimalistische kledingkast heb. 

Met kinderen is minimaliseren wel wat ingewikkelder. Kinderen ontwikkelen, groeien en veranderen en krijgen cadeautjes. Daardoor blijft minimaliseren ook echt een proces. Daarom spit ik ieder jaar al mijn kasten door. Haal er een doekje doorheen en alleen de spullen van waarde gaan er weer in terug. Alles heeft hier een vaste plek, ik weet alles in huis te staan en weet redelijk precies wat we hebben. We hebben geen zolder stampvol. Maar ik weet het, al die babyspullen doe je niet zomaar weg. Dat valt ook onder de emotionele dingen waar ik eerder over schreef. 

En nu ben je vast benieuwd of ik meer rust heb of sneller klaar ben met poetsen. Dat vind ik best lastig te zeggen. Wel vind ik het heel fijn dat ik 'controle' heb over mijn spullen. Dus ik weet wat we hebben en waar alles staat. Ik kom het ieder jaar ook tegen en beslis of het voor ons nog waarde heeft. 
Mijn huis poetst denk ik vrij vlot. Maar ik besteed er nog steeds genoeg tijd aan. Omdat het een proces is merk je het ook niet zo van de één op andere dag. 
Bij minimaliseren hoort ook rust inbouwen in je activiteiten per dag en het leven in eenvoud. Ik moet zeggen dat ik dat nog wel moet leren. Met kinderen kan dat soms knap lastig zijn. 
Toch merk ik dat wij, in vergelijking met anderen in onze omgeving, wel wat minder spullen hebben. 

Ik ben geen extreme minimalist. Minimaliseren is iets persoonlijks. Ik denk dat iedereen daar eigen grenzen in heeft. 

Minimaliseren is een proces. Ik durf zelf steeds extremer te gaan. Soms vind ik het eng. Dan stop ik de spullen in een zak, zet het in de garage neer. Daarna ervaar ik hoe het is om zonder te leven. Maar in 9 van de 10 gevallen gingen de spullen alsnog weg. En dat geeft een heel goed gevoel! 

Ik heb het boek Opgeruimd! van Marie Kondo gelezen over minimaliseren, het boek Op orde! van Gera en haar site. Persoonlijk ben ik fan van de laatste. Haar manier van minimaliseren past bij mij. Maar zoals ik al schreef, het is iets persoonlijks, dus minimaliseer ik op mijn eigen manier met de adviezen van Gera in mijn achterhoofd. 

Immanuël, our God is with us

Dit lied, Immanuël, our God is with us, hoorde ik afgelopen tijd, het raakte me. Daarom wil ik het op Kerstavond met jullie delen.

Het filmpje is Engels ondertiteld.  

Ik heb het proberen te vertalen, maar vind het nog vrij lastig. Soms kan de Engelse taal een bepaalde boodschap dichterbij mijn hart brengen dan de Nederlandse, ik vind dat dan erg lastig om te vertalen.  Mocht de vertaling beter kunnen, help me alsjeblieft door een reactie te plaatsen. Trouwens, heel veel zinnen zijn afgeleid uit de Bijbel, ik heb de vindplaatsen van de teksten erbij gezet.

Een teken word gegeven: een maagd zal zwanger worden
Een mens baart een baby, een onverminderde godheid
De glorie van de landen, een licht om te zien voor iedereen
De hoop voor iedereen die Zijn warme realiteit wil omhelzen
(Jesaja 7: 14, Lukas 2: 32)

Refrein:
Immanuël, onze God is met ons
En als God voor ons is, wie zal tegen ons zijn
Onze God is met ons
Immanuël

(Romeinen 8: 31)

Voor iedereen die leeft in de schaduw van de dood
Is een glorieus licht aangebroken
Voor iedereen die struikelt in de duisternis
Zie! Uw licht is gekomen
(Jesaja 9:1, Lukas 1: 79)

(Refrein)

Wat is je antwoord? Wil je de roep horen?
Hij die Zijn Zoon niet wou sparen, gaf Hem over voor ons
Op aarde is er geen kracht, er is geen diepte of hoogte,
dat ons zou kunnen scheiden van de liefde van God in Christus
(Romeinen 8: 38+39)

(Refrein 2x)

Ik wens jullie allemaal gezegende Kerstdagen!

Kijktip (4): Camp

Leon en ik kijken heel graag samen films. We kunnen allebei erg genieten van een goede film. Daarom hebben we onszelf in de wintermaanden getrakteerd op een abonnement op New Faith Network. 

Eerder schreef ik over de film The Blind Side.  En over het feit dat er zo weinig films zijn met het thema pleegzorg. Nou, we hebben er weer eentje gevonden. Hij is prachtig! Ik schat zomaar in dat we deze film wel twee keer gaan kijken (en dat gebeurd zelden, dus alleen bij hele goede films). 

We keken de film Camp. Ik ga natuurlijk niet alles verklappen, maar wel een beetje in grote lijnen het verhaal. De film is duidelijk Amerikaans en dat merk je ook wel in het kijken. Verder is de film wel gebaseerd op ervaringen.  Uit zakelijke overwegingen geeft Ken zich op om een kinderkamp voor pleegkinderen te leiden. Hij wordt gekoppeld aan Eli. Eli is een kind met een heel heftig verleden. En dat is ook duidelijk te merken aan zijn gedrag. Ken interesseert zich maar voor de helft in Eli en de andere kinderen. Hij overtreedt kampregels en houdt zich niet aan afspraken. Ondertussen test Eli uit of Ken werkelijk betrouwbaar is en doet wat hij zegt. Voor zowel Eli als Ken is dit kamp verrijkend. 

Het is een film met heel veel interessante aspecten: 
- Eli en zijn gedrag en verleden. Qua gedrag is het echt herkenbaar. 
- Ken, die zich mooier voordoet dan hij zich voelt. Maar ook zijn worsteling met het geloof. 
- Begeleiders, wat ze doen voor de kinderen. Wat dit met de kinderen doet maar ook wat het met hen doet. 

Eén punt vind ik jammer van zo'n film en daar zijn ze vooral in Amerika erg goed in. 'Red een kind!'. En eerlijk gezegd heb ik ook wel eens zo'n beeld gehad. Laat ik voorop stellen dat het heel goed is om een kind te helpen door het aandacht en liefde te geven. Maar in een film wordt het vaak heel makkelijk geschetst, terwijl in de praktijk een kind talloze keren terugvalt in zijn oude gedrag. Een beschadigd kind is niet zomaar te herstellen met een pleister op de wond, de littekens zitten vaak heel diep. 

Na het kijken van een film kreeg ik ook heel veel zin om op zo'n 'camp' te gaan als begeleider. Gelukkig hebben kinderen in Nederland vaak een pleeggezin waar ze alle liefde en aandacht krijgen die ze nodig hebben om te ontwikkelen. 

De trailer bekijk je hier:

Wil je de film ook kijken? Hier vind je hem op New Faith Network. 

Budgettip: besparen op postzegels

Zomaar weer eens een berichtje op dinsdag. 

Dit keer met een budgettip. En eerlijk gezegd is deze niet van mezelf, maar kwam ik 'm ook op internet tegen. 

Op de één of andere manier hou ik van post. Ik vind het heerlijk als er onverwachts een lief kaartje bij de post zit. En ik verstuur ook regelmatig kaartjes naar mensen die wel een hart onder de riem kunnen gebruiken. Of naar oma die verder weg woont. Of een beterschapkaartje voor iemand uit de gemeente die ziek is. Of christenen die het erg zwaar hebben. 

Maar postzegels worden steeds duurder. In 2020 worden ze nogmaals duurder. Zo wordt het best een dure hobby om post te versturen. 

Op de site www.postzegelsmetkorting.nl  kun je goedkoop aan postzegels kopen. Ik heb het eens geprobeerd. Ik bestelde 's middags de postzegels en binnen 24 uur had ik ze dan keurig netjes verpakt binnen. 

Wat bespaar je hiermee? 
Momenteel kost een postzegels €0,87, een velletje van 10 dus €8,70.
Via die site kost een velletje met 10 postzegels nu €7,85. 
Je bespaard per velletje €0,85. Ik bestelde meteen 50 postzegels dus bespaarde ik €4,25. 
Volgende maand betaal je trouwens €9,10 voor een velletje postzegels bij PostNL. Door deze maand nog even flink in te slaan bespaarde ik nog €2,00. En ik hoefde er niet eens de deur voor uit (verzendkosten zijn gratis). 

Er zijn overigens allerlei verschillende postzegels verkrijgbaar. Zo bestelde ik er ook mijn decemberzegels. 

Winterklus: huishoudschema opstellen

Hier ben ik weer met een winterklus! Ik zit ondertussen ook niet stil trouwens, dus hoogtijd om jullie mee te nemen naar de volgende winterklus. 

Het afgelopen jaar was ietwat chaotisch. Als ik nu terugkijk op het afgelopen jaar is het voor mij meer een soort overleven geweest. Een kindje erbij en wat taken extra. Ik snak naar routine. Nu ik in 'winterrust' ben heb ik alle tijd om na te denken hoe ik het ga aanpakken. 

Voordat ik verder ga; iedere vrouw heeft bepaald beeld bij 'het ideale huishouden'. En dat is prima. Hieronder beschrijf ik wat voor mij fijn zou voelen en wat daarbij mijn plan is. Mocht je je er totaal niet in herkennen; prima. Mocht je je wat aan mijn in ideeën hebben; dan is dat fijn. 

Qua huishouden geeft het mij heel veel rust als alles schoon en opgeruimd is. Of misschien moet ik het anders zeggen: het geeft mij rust als ik rond kom met poetsen. Ik kan er onrust door ervaren als ik weet dat ik die week de kamer niet heb gestoft. Wellicht zal een andere moeder hier hard om lachen (en ik wou dat ik dat ook kon). Ik wil graag alle zones in ons huis waar geleefd wordt iedere week gepoetst hebben. Natuurlijk komt aan het huishouden nooit een eind, stof dwarrelt achter je rug weer net zo hard neer en ook de wasmand vult zich vanzelf. Maar dat kan ik dan ook rustig laten liggen tot volgende week. 

Verder heb ik ook het idee dat ik heel veel met 'het huishouden' bezig ben. De kinderen komen tussendoor. En tijd voor mezelf schiet er overdag helemaal bij in. Dus wat meer tijd voor leuke dingen en een wat relaxtere moeder. 

Een oplossing voor mijn idee vond ik eigenlijk in het boek 'Een echtgenote naar Gods hart'. Zij schrijft: maak een plan voor wekelijkse, maandelijkse, driemaandelijkse, halfjaarlijkse en jaarlijkse karweitjes. Hiermee ben ik aan de slag gegaan. De wekelijkse zit in mijn hoofd (of eigenlijk in mijn planning die ik iedere week maak). In mijn hoofd ben ik alle ruimtes langs gegaan en heb ik de dingen opgeschreven die zo nu en dan een extra beurtje nodig hebben. Denk bij de keuken aan: ramen, oven, afzuigkap, vriezer, koelkast, voorraadkast etc. Toen ik de lijst compleet had heb ik de maandelijkse klusjes donkergrijs gemaakt, de driemaandelijkse middengrijs, de halfjaarlijkse lichtgrijs en de jaarlijkse wit. Erachter heb ik 12 vakjes gemaakt, voor iedere maand eentje, daarin kan ik afvinken wat ik heb gedaan. Mochten jullie interesse hebben om een format van deze lijst te hebben, laat het hieronder in de reacties even weten. Met zo'n lijst én mijn wekelijkse planning creeër ik in ieder geval overzicht. 

Zo ziet dat er ongeveer uit...

Verder betrap ik mezelf er heel vaak op dat ik niet doorwerk, en dat de badkamer poetsen een uur duurt in plaats van een half uur. En dat gaat dan meer in de vorm van: o ja, schuursponsje vergeten. Terug naar de keuken. O, kijken of ik reactie heb gekregen op mijn appje. Nou en als je dat ding eenmaal in je handen hebt dan zijn 5 minuten niks. Wat een tijdslurper! En het begint onschuldig met 'even kijken' of 'even muziekje opzoeken'. Ik denk dat een timer mij best zou helpen. Die gaan we dus ook inzetten. Al vind ik deze trouwens lastig als mijn kinderen aanwezig zijn en zo nu en dan je hulp of aandacht nodig hebben. Maar in de tijd dat Niek slaapt en Sam naar school is lukt dat best!

Afgelopen tijd heb ik ook gewerkt met routine. Routine klinkt heel saai, maar is ideaal als je graag tijd wil besparen. Ik wil er binnenkort een apart blogartikel over schrijven. Ik weet dat Flylady hier ook mee werkt, iemand ervaring hiermee? Heb er over gelezen maar twijfelde erg of deze methode wel bij mij paste. 

Nu ik mijn lijst met huishoudelijke klusjes weer eens doorlees twijfel ik over sommige dingen weer. Misschien ben ik te perfectionistisch bezig. Maar laten we 't zo stellen: ik ga dit gewoon een jaar proberen. Kom ik er na een maand achter dat het niet werkt, dan verander ik mijn lijstje weer. 

Weer een winterklus afstrepen..

Aardappeltjes uit de oven

Vandaag deel ik één van onze favoriete recepten. Komt bijna iedere week op tafel. Makkelijk om te maken; de oven doet het meeste werk. 

Aantal dingen vooraf:
- Neem de maten niet al te serieus. Ik vond het erg lastig om te bepalen hoeveel olijfolie, kruiden en zout ik gebruik. Ik doe het echt op gevoel. Experimenteer zelf voor het beste resultaat!
- Mocht je een oven hebben met hete lucht functie hebben dan heeft dit de absolute voorkeur. Maakt de aardappeltjes echt krokanter en ze zijn sneller gaar. 
- Qua aardappels gebruik ik altijd frietaardappelen. Van die grote bonken. Vooral als ze al wat oud en verrimpeld zijn, zijn ze uit de oven heerlijk!

Ingrediënten:
- ongeveer 800 gram aardappelen

- 1 eetlepel paprikapoeder
- 1 eetlepel oregano
- zout naar smaak
- 3 eetlepels olijfolie
- 2 eetlepels bloem

Werkwijze:
1. Schil de aardappels, snij ze in blokjes, was ze en dep ze droog met een theedoek.
2. Verwarm de oven voor op 200 graden (hetelucht, heeft de voorkeur) of 210 graden voor een elektrische oven (boven- en onderwarmte)
3. Doe de aardappelblokjes in een grote schaal en giet er wat olijfolie over en meng door de aardappelblokjes heen. 
4. Daarna de paprikapoeder, oregano en zout en meng de boel weer door elkaar
5. Tenslotte strooi je er wat bloem overheen (dit kun je op zich ook weg laten, maar geeft een extra knapperig resultaat) en roer het geheel voor de laatste keer goed door. 
6. Verspreid de aardappelblokjes over de bakplaat (met voorkeur zonder bakpapier!) en zorg dat ze niet te veel tegen elkaar aanliggen. 
7. Ze hebben ongeveer 30-45 minuten oventijd nodig. Tussendoor een keertje omhusselen. 
8. Eet smakelijk!

Voor ze de oven ingaan

En krokant er weer uit!

Woordenwensjes

Vandaag deel ik dit mooi gedicht van Woordenwensjes:

4 boekenseries

Het is weer heerlijk winterweer. Lange en donkere avonden. Wat denk je van een mooi boek? En een kop thee en een reep chocola erbij. 

Hier wat boekentips voor je. Dit keer romans. Ik heb 4 series voor je (13 boeken). Zo'n fijn idee als het eerste boek zo mooi was, het tweede boek al voor je klaar staat. Nog even geen afscheid nemen aan het eind van het boek. 

Serie: Op de grens van het Wilde Westen
Auteur: Tracie Peterson

Deze serie gaat over 3 zussen die zich settelen in het Wilde Westen. Serie heeft drie delen, in ieder deel staat een andere zus centraal. 

Serie: Rondom de vuurtoren
Auteur: Jody Hedlund

Serie die 4 delen heeft die allemaal afspelen rondom de vuurtoren. De hoofdpersonen van de boeken zie je in een ander deel weer terug al achtergrondpersoon. 

  

Serie: Eigen taart is goud waard
Auteur: Tricia Goyer en Sherry Gore

Dit is wederom een serie over zussen. In ieder boek staat een zus in de schijnwerpers. De zussen van dit gezin hebben allemaal heel specifiek hun eigen talent. Boek gaat over de Amish, maar is heel anders dan de Amish romans die je gewend bent om te lezen. De Amish in dit boek hebben wat ruimere regels, van een minder strenge orde. Wat ook ontzettend leuk is aan deze boeken is dat er veel recepten in staan. Wel moest ik bij ieder boek wat doorzettingsvermogen hebben om door te lezen. Pas later in het boek kreeg ik de smaak te pakken. Deel 3 is mijn favoriet. Ik ben benieuwd of er nog meer delen komen over de andere zussen. 

Serie: Zimmermantrilogie
Auteur: Kim Vogel Sawyer

Deze serie speelt zich af onder Mennonieten. De hoofdpersoon is Suzanne Zimmerman. Door heel de serie heen ben ik dit zo'n lieve vrouw gaan vinden! Ze is in haar verleden zwanger uit de gemeenschap. Na 20 jaar gaat ze terug. Ontmoet ze haar familie en oude jeugdliefde. Het heerlijke aan deze serie is dat deze niet geheel voorspelbaar is. 

Voorbereiding advent

Vorig week liep ik door het winkelcentrum en ik voelde me echt een beetje wereldvreemd. Overal zag ik sinterklaasspullen (oké die had ik in september ook al ontdekt), maar vooral ook veel kerstspullen. Blijkbaar winkel ik heel weinig en kom ik niet verder dan de supermarkt. 

Maar goed, er zat ook een leuke kant aan. Bij de christelijke boekenwinkel lagen er heel veel kerstspullen op een tafel midden in de winkel. Heerlijk vind ik dat! In onze bibliotheek kun je wel merken dat er weinig christelijk publiek komt, dus vind je daar zulke boeken ook nauwelijks. Nu heb ik even heerlijk zitten neuzen, voor zover Niek dat toeliet. 

En natuurlijk liep ik niet met lege handen de winkel uit. Ik ontdekte een boek waar ik super blij mee ben! Vorig jaar schreef ik in het artikel Advent met een peuter al over het boek De boom van Isaï. Het boek was niet meer leverbaar en ik leende het van de bibliotheek. Maar in de boekhandel zag ik het boek liggen! Het is dus opnieuw uitgegeven. Alleen nu als posterpakket. 

Het boekje heeft nu geen harde kaft, maar een zachte kaft. Erg leuk is dat er een grote poster A1-formaat bij zit met daarop een 'boom' en een plekje voor elk kaartje die je erbij kan hangen. Ook de kaartjes zitten erbij op kwaliteitspapier. Je moet ze alleen nog uitknippen. Het hele pakket kost €14,95. Je kunt het ook hier bestellen. 

Vorig jaar had ik het wat aangepast en wat makkelijker gemaakt zodat het voor Sam goed te begrijpen was. Dit jaar ben ik van plan het niveau wat hoger te maken. Ik ben van plan alle verhalen nu voor te lezen. En ook wat vragen eruit te behandelen. Want tenslotte is Sam geen peuter meer, maar een echte kleuter! Op het boekje staat de leeftijd van 3-8 jaar aangegeven. 

Update: een gezond BMI met tips (1)

Een heel tijdje geleden schreef ik dat ik wou afvallen zodat ik weer een gezond BMI heb. Vandaag een update van de stand van zaken. In al die weken leerde ik ook behoorlijk wat over mezelf en over afvallen. Ik deel het hieronder met je!

Bron: pixabay

Op het moment van schrijven ben ik 6 weken bezig met afvallen. Ik ben nu 4 kilo kwijt, gewoon weg! Wat een heerlijk gevoel. Zeker als je aan je lijf begint te merken dat je slanker word en dat je fijner in je vel begint te zitten. Ik val niet super vlug af, en dat vind ik prima. Ik heb een hekel aan 'honger lijden' en constant alle lekkere dingen afslaan. Ik weet van mezelf dat ik met een 'hongergevoel' heel kort en sacherijnig kan zijn. Als ik alleen bent kan ik op mezelf sacherijnen, maar als moeder is het voor mij geen optie. Dus dat probeer ik ten alle tijde te voorkomen. 

Mijn aanpak: ik eet gewoon 3 maaltijden mee met het gezin. Een paar keer per week vervang ik de broodmaaltijden door wat anders: bijvoorbeeld 's morgens yoghurt en tussen de middag een boerenomelet. Daar moet mijn lichaam best aan wennen, maar ik val er goed op af. Als tussendoortje eet ik fruit of iets van een maïswafel. Eén keer per dag heb ik een 'snoepmomentje' en eigenlijk is dat altijd 's avonds. Dan geniet ik voor 200% van een stukje chocola of stroopwafel (daar ben ik dus echt gewoon dol op). In het weekend snoep ik ook, maar gewoon de helft van wat ik voorheen deed. Geen halve zak chips, maar een handje. Een klein stukje taart. En daar kan ik zo van genieten! 

Eigenlijk ben ik bezig mijn levensstyle aan te passen. Het snaaien is verleden tijd. En ik merk dat ik nu veel bewuster eet en er ook veel meer van geniet. Ik geniet nu van een blokje chocola nog meer als voorheen van een hele reep. Deze manier van eten is goed vol te houden. Daarom wil ik ook geen extreme diëten. Ik eet gewoon wat ik voorheen ook had, maar ik houd me nu meer aan 80% gezond en 20% ongezond. 

Bewegen is wel een dingetje. Motivatie mist volledig. Ik heb er gewoon echt een hekel aan. Ik poets gewoon liever iedere dag de badkamer dan dat ik moet gaan sporten. En voor nu vind ik dat prima. Ik probeer regelmatig te wandelen en fietsen, voor zover het weer het toe laat. Ik probeer een actief leven te hebben door weinig te zitten en veel bezig te zijn. 

Wat ontdekkingen die ik deed en die voor jou misschien ook zo kunnen werken:
- Ik ontdekte dat ik een enorme stresseter ben. Zodra Sam een dag minder goed in z'n vel zit kan ik wel een slot op de voorraadkast zetten, want dan heb ik een enorme neiging om te snaaien. Mijn voeten lopen dan automatisch naar de voorraadkast. Absurd...
- Ook als ik hoofdpijn heb of moe ben pak ik automatisch naar chocola en cola om mezelf op te peppen. Vandaar dat ik heel veel diëtisten een voldoende nachtrust aan bevelen.
- Veel water drinken! Vooral als ik heel veel trek heb in iets ongezonds: eerst een groot glas water drinken.
- Soms heb ik heeeeel veeeel zin in iets lekkers. Ik kwam ergens de tip tegen: accepteer dat je er zin in hebt maar kijk pas na een uur of je er nog steeds zin in hebt en geef er dan pas aan toe. Misschien herken je het wel, na de maaltijd enorm veel zin om de snoeppot in te duiken. Vaak heb je na een uur die neiging niet meer. Heeft iets met het opnemen van suikers te maken. 
- Ik kauw meer op mijn eten, zo'n 20 a 30 keer op een hap. Helpt mij om sneller verzadigd te voelen. Het voelt in het begin heel overdreven, maar het werkt zeker. 
- Haal niet te veel lekkere dingen in huis. Ik ben gek op chocola, maar we hebben nu alleen chocola in huis met 70% cacaogehalte. Ik vind die chocola ook lekker, maar ik kan er geen hele reep van op. Terwijl ik dat met witte of melkchocolade wel heel sterk heb. Mocht je snoep ik huis willen hebben voor je kinderen, koop dan zo'n deelzak met van die kleine zakjes. Kleine kans dat jij zo'n hele deelzak in je uppie op eet. 
- Trakteer jezelf bij overwinningen. Deze vind ik best lastig, ik ben behoorlijk streng voor mezelf. Mijn garderobe is nu vrij klein. Dus als ik een gezond BMI heb bereikt mag ik van mezelf nieuwe kleding kopen. 
 - Ik ontdekte dat ik sneller afval als ik minder brood eet. Maar eigenlijk ben ik dol op brood. Ik mis het echt heel erg als ik het een dag niet zou eten. Maar zo nu en dan vervang ik de broodmaaltijd, zoals je hierboven al las. 

We gaan weer verder. Zodra ik weer op een gezond BMI (nog 3 kilo te gaan) zit zal ik nog eens een bericht typen. En dat kan even duren met veel verjaardagen en feestdagen in het vooruitzicht. 

Week van de pleegzorg; leestip

Deze week is het de week van de pleegzorg. Dat betekent dat pleegzorg net wat meer aandacht krijgt. In de media zie je bijvoorbeeld pleegzorg wat vaker voorbij komen. Als pleeggezin worden we ook extra verwend: we kregen een lief kaartje als blijk van waardering en we mogen als gezin gratis naar het zwembad. Met dat laatste was Sam erg blij :), deze pleegmoeder vind het best een onderneming. Maar goed, schouders eronder en we gaan ervoor. 

Omdat het de week van de pleegzorg is, wil ik met jullie een artikel delen die ik van de week las. Zij heeft zo'n mooie blik op pleegzorg dat het me altijd weer motiveert. Het artikel vind je hier. 

Lief zorgenkind

Het is alweer een tijdje geleden dat ik over pleegzorg schreef. Terwijl dat eigenlijk de grootste aanleiding was om te beginnen met bloggen. Dus vandaag besloot ik dat het weer hoog tijd was voor een blogartikel over pleegzorg. Mede doordat ik op het artikel: 'Uit balans' zoveel lieve reacties van jullie kreeg. 

Toen we besloten voor een pleegkindje te gaan hadden we wel een bepaald beeld over hoe het zou zijn. Er zouden problemen bij komen kijken maar die konden we wel aan. En hechting kon een dingetje zijn, maar ook dat zouden we vast overwinnen. Ik zou namelijk mijn baan opgeven en volledig thuis zijn met ons pleegkind. Maar hoe de werkelijkheid écht zou zijn is van te voren moeilijk in te schatten. 

Pixabay

Want Sam is een zorgenkind. Ons lief zorgenkind. En vooral deze pleegmoeder kan zich zorgen maken, onze pleegvader staat er altijd wat relaxter in. 

Sam is nu 3 jaar bij ons. En wat een hobbels hebben we moeten overwinnen. Heel erg veel gebroken nachten en avonden waarop hij niet in slaap kon komen. Zindelijkheidsproblemen die nog niet helemaal over zijn. Woedeaanvallen waardoor heel veel spullen kapot zijn gegaan en de sfeer in huis vaak gespannen is en was. Moeite met gezag, waardoor het soms een strijd is hier in huis. Het lastig vinden als andere mensen op visite komen, waardoor ik beperkt afspreek met anderen als Sam aanwezig is. Bij andere mensen op visite met twee kinderen is voor mij nauwelijks te doen, dit doe ik alleen bij familie. Sam heeft een grote emotionele achterstand. En zo zijn er nog meer dingen die spelen. 

Het opvoeden van Sam vraagt van mij heel veel energie. Ik denk zo'n 75% van mijn 'accu'. Dat is er ongemerkt in geslopen. Maar toen hij laatst een nachtje ging logeren zat ik 's avonds op de bank nog te stuiteren van de energie. Als ik de zorg voor Sam heb, ben ik altijd alert. Ik luister voortdurend of het nog goed gaat. Ik heb het overigens wel meer leren loslaten, de dingen laten gebeuren. Maar toch zorg ik ervoor dat ik altijd bereikbaar ben voor hem. Ik ken hem beter dan dat ik mezelf ken. Ik begrijp zijn gedrag, zijn woede, zijn angst, zijn paniek. 

Heel lastig vind ik het naar de buitenwereld toe. Zelfs naar onze familie en vrienden. Ja, Sam moet mij gehoorzamen, maar soms bereik ik dat via een omweg. Nee, Sam mag andere kinderen niet slaan, maar ik begrijp wáárom hij het doet. Nee, Sam mag geen dingen kapot maken in zijn woede, maar ik voel zijn paniek. Ja, Sam hoort in zijn eigen bed te slapen, maar ik ben degene die zijn angst proef en daarom mag hij bij ons tussenin slapen. Mijn kind heeft een rugzak bij zich. Zijn gedrag is niet 'normaal', daarom krijgt hij ook geen 'normale' opvoeding omdat dat niet bij hem werkt. 

Wij wisten van te voren dat Sam een rugzakje bij zich had vol problemen, zoals alle pleegkinderen. Dat het in de praktijk vaak lastiger is dan we van te voren hadden kunnen bedenken is soms lastig. Maar zelf heb ik ook veel respect voor ouders kindje kregen, wat later een zorgenkind blijkt te zijn. Wat moet je dan veel verwerken en accepteren. Ondanks dat je veel van je kind houdt en er misschien zelfs een hele speciale band mee hebt, denk ik dat die ouders in een moeilijker positie zitten dan wij. Mocht je zo'n ouder zijn, dan hoop ik dat de boodschap in dit artikel je net zo mag troosten als het mij deed. 

Toch zou ik helemaal nooit zonder Sam kunnen. Wat hou ik veel van dat joch! Hij voelt als 200% mijn zoon. Ondanks dat ik zorgen heb om hem kan ik vaak ook van hem genieten. En wat een feest als hij weer een stap vooruit doet! Al weet ik dat hij de dag erna soms weer twee stappen terug kan doen.Sam heeft mij geleerd om bij de dag en bij het moment te leven. Al heb ik soms de neiging om me al zorgen te maken om de toekomst. Sommige problemen lossen zich vanzelf op. Het leven met hem is nooit saai. Hem opvoeden is mijn 'levenswerk'. En het is de meest mooie, uitdagende en moeilijkste taak die ik ooit op mijn schouders had. 

Gods weg in je leven is soms zo wonderlijk. Zelf had ik mijn levenspad zo heel anders bedacht. Maar door duistere tijden in je leven kan er soms zoiets moois ontstaan. Mijn leven als pleegmoeder is niet rooskleurig. Maar ik weet dat God mij deze taak gaf en dat helpt mij om door te gaan. God gaf me dit kind (evenals Niek) om voor te zorgen en op te voeden tot Zijn eer. 

Deze week is het de week van de pleegzorg. Er staan 700 (!!!!) pleegkinderen in de wachtrij voor een pleeggezin. Kinderen met een rugzak. Kinderen die liefde en geborgenheid ontzettend hard nodig hebben. 

10 herkenbare situaties voor moeders (met kleintjes)

Ondertussen ben ik het leven met twee kleintjes al wel gewend. Vandaag beschrijf ik 10 herkenbare situaties die je vast wel herkent als je ook één of meerdere kleintjes thuis hebt rondlopen. Gewoon om af en toe te glimlachen en te relativeren, of als feest der herkenning. 

Pixabay

1. Mijn baby heeft zich zo vies gemaakt dat ik me twee dingen afvraag: 1. hoe pak ik hem vast? 2. Hoe ga ik dit schoon krijgen? Eerlijkheid gebied te zeggen dat onze peuter er soms ook wat van kan. 


2. Ik vind het altijd een spannend momentje na het stofzuigen: de stekker uit het stopcontact trekken. Gespannen luister ik: slaapt hij (al) of is hij (al) wakker?


3. Ik wens soms echt dat ik vier dingen tegelijk kan doen: een baby voeden, telefoon opnemen, in een pan met eten roeren en mijn peuter op de wc helpen. 


4. Ergens op bezoek gaan is een sport. Je komt armen, benen en ogen te kort. 


5. Wat heb ik nu eigenlijk gedaan vanmorgen?  Waarschijnlijk neuzen poetsen, luiers verschonen, baby in bad gedaan, peuter 3 keer op de wc gezet, telefoontje beantwoord, ontbijttafel afgeruimd, mail gecheckt, fruithap klaargemaakt, baby gevoed en een emmer met sopje klaargezet en uiteindelijk beseft dat het weer tijd voor de lunch was.


6. Onze kinderen lijken het met elkaar af te spreken om je tegelijk nodig te hebben. De peuter een driftbui en de baby met een hongerige maag. 



7. Emoties, emoties, emoties. Huilen om doorkomende tandjes. Een driftbui omdat mijn peuter niet krijgt wat hij wil. Schaterlachende baby. Een vastklemmende peuter aan m'n been. Met al die emoties is mijn leven net een achtbaan. 


8. Mijn rustmomenten van de dag: de tijd dat ik even naar de wc kan (en ik geluk heb dat de peuter niet aan de deur staat de rammelen)


9. Eten is een dingetje: de peuter zit in de 'lus-ik-nie-fase' en de baby wil heeeel erg graag eten. 


10.  Overdag even rustig op de bank zitten betekent tegenwoordig: knuffelmoment met de hele familie! Wel even oppassen dat er ondertussen geen oog uitgestoken wordt, een arm uit de kom draait of een vinger gebroken. 

Nogmaals....met een knipoog ;)
Later verlang ik vast heel erg naar deze periode terug!

Winterklus: foto-archief bijwerken

Hoe snel en onverwachts is het najaar aangebroken! Ik had zo gehoopt op nog wat mooie najaarsdagen, maar helaas is de laatste maand alleen maar regenachtig geweest. Ik mis het buitenleven, ik mis het werken in mijn tuin. Anderzijds geeft het ook rust. Buiten werken gaat met dit weer nauwelijks en 's avonds is het al heel vroeg echt donker. Tijd om binnen wat klussen op te pakken! 

Omdat we in het voorjaar en zomer veel buiten leven, 'spaar' ik klussen op voor de winter. Dat geeft me in het voorjaar en zomer wat rust. Momenteel liggen er best wat klussen op mij te wachten, omdat ik de vorige winter zwanger was en ik druk was met onze twee kids. Niks erg, maar deze winter moet ik aan de bak. En ik neem jullie mee! Wie weet motiveer ik je nog om ook aan de slag te gaan :)

Pexels

Ik begin met het foto-archief. Altijd een heel dingetje. Ik probeer het netjes bij te houden, maar dat lukt lang niet altijd. Ik heb dit keer heel erg veel foto's, wat vrij logisch is met de komst van Niek. Ik ga ze nu selecteren, bestellen en (heel ouderwets) in plakken. 

Ik doorloop de volgende stappen:

1. Als eerste verzamelde ik al mijn foto's van mobiel en fototoestel. De mislukte foto's gaan weg en de mooie foto's hou ik. 

2. Vervolgens bestelde ik de foto's. Dat doe ik altijd online, ongestoord en wanneer ik tijd en zin heb. En ja ik ben nog van de ouderwetse versie: ik maak fotoalbums, gewoon plak- en af en toe knipwerk. Voor de vakanties maak ik de albums digitaal. Maar ik hou er gewoon van om een album in handen te hebben waar foto's in geplakt zijn. 

3. Daarna haalde ik heel veel afgedrukte foto's op bij de winkel. Het is dit keer echt een berg! Ik sorteerde ze. Stapel voor Sam, stapel voor Niek, stapel voor ons en een stapel om weg te geven. 

4. Ik heb ze per stapel op chronologische volgorde gelegd en ben ik begonnen met plakken. Ik schrijf er ook meestal wat bij. Bijvoorbeeld de leeftijd, of als ik naar het consultatiebureau ben geweest rond die tijd schrijf ik ook lengte en gewicht erbij. Leuke weetjes en feitjes, waarvan je later nog kan genieten. 

5. Als alle foto's zijn ingeplakt zorg ik ervoor dat de digitale versie netjes in mapjes terecht komen op mijn laptop. Ik sorteer ze per kind, dan per jaar en dan per maand.

Het album voor Sam en Niek maak ik ook echt voor hun. Ik probeer een eerlijk beeld te geven van hoe ze waren, maar ook hoe wij ervan genieten. Ik hoop dat Niek en Sam daar later van kunnen genieten en onze liefde voelen. Bij Sam is hij niet helemaal compleet, van het eerste stuk van zijn leven heb ik niet veel foto's. Zo nu en dan krijg ik wat doorgestuurd van zijn familie. Die foto's plak ik er ook in. 

Voor onszelf maak ik ook een album. Sam en Niek krijgen later hun album mee (en dat duurt nog heeeeel lang). En zo houden wij ook onze eigen foto's in ons album. Die is altijd wel iets beknopter. 

Foto's zijn voor mij belangrijk. Ik kan heerlijk terug dromen terwijl ik mijn eigen foto's van vroeger zit te bekijken. Door die foto's kan ik me nog veel meer herinneren. 

Ook met Sam kijken we regelmatig zijn fotoalbum terug. 

Deze klus vind ik altijd een berg. Maar als ik hem beklommen heb is het uitzicht prachtig. Normaliter probeer ik deze klus regelmatig af te werken zodat hij niet zo groot is. Maar door de komst van Niek is het allemaal een beetje vooruit geschoven. 

Momenteel ben ik nog aan het plakken, hoewel ik al avonden verder ben. Heeft waarschijnlijk ook iets met emoties te maken. Sjonge jonge..wat ontwikkeld zo'n kleintje hard! Gelukkig heb ik nog foto's van toen hij een klein hummeltje was. 

Kopen bij de boer

Vorig week deelde ik al mee dat ik zoveel mogelijk producten van Hollandse bodem ga kopen. En het liefst bij de boer zelf. Geen woorden maar daden. 

Afgelopen week ben ik er best mee bezig geweest. Want waar ga ik nou wat kopen? Wat kan ik hier in de buurt kopen? 

Pixabay

Sommigen gaven in een reactie aan om met me mee te doen. Dus het leek me een goed idee om vandaag wat over mijn zoektocht te delen. 

1. Er zijn een aantal sites die je kunnen helpen om verkooppunten bij boeren bij jou in de buurt te vinden. 
Producten van de boer
Lekkersdichtbij
Boerderijzuivel

2. Online bestellen. 
Je kunt echt van alles online bestellen, zo ook je groente, fruit, vlees enzovoorts. Deze sites zijn vaak streekgebonden. En natuurlijk zijn er nog veel meer sites die ik nog niet gevonden heb :)
Hofweb
Boerschappen
Bestel je aardappel
De streekboer
Jandlismeat

3. Kijk om je heen
Hier in de buurt zijn er veel boeren die hun producten verkopen. Maar voor bijvoorbeeld vlees moest ik ook wel even op internet zoeken. Mocht je middenin een stad wonen, dan wordt dat wat lastig. 

4. Koop op de markt
Als het niet lukt om je producten bij de boer te kopen, kun je nog beter op de markt kopen dan in de supermarkt. Supermarkten zijn heel prijsbepalend voor een boer. Vooral fruittelers hebben hier last van. Supermarkt wil hun fruit alleen maar tegen bodemprijzen kopen. Terwijl het fruit vervolgens voor veel hogere prijs in de supermarkt te koop ligt. 

5. Kijk wat je koopt
Mocht je toch je groenten en fruit in de supermarkt kopen, kijk naar land van herkomst. Het zal je verbazen. Nederland heeft zelf tomaten, paprika's, appels, peren, komkommers etc een heel jaar rond, die hoeven we dus echt niet vanuit het buitenland te halen. En misschien daarnaast nog een interessant weetje: in het buitenland mogen boeren vaak veel meer gewasbeschermingsmiddelen (gif) spuiten die in Nederland verboden zijn. Dus alleen voor je gezondheid zou je al niet voor het buitenlands product moeten kiezen!

6. Vraag
Vraag in je buurt rond. Bij ons stond pas een vraag of de Facebookgroep uit onze streek waar je bij de boer kunt kopen. Er kwamen heel veel reacties op. Twee weten meer dan één. 

Jij nog tips? Deel ze hieronder!

Kijktip (3) Onze boerderij

Dinsdag 1 oktober. De dag waarop boeren massaal naar Den Haag vertrokken. Zelf leef ik middenin het boerenleven en ben er 'naast' opgegroeid. Ik begrijp de boeren heel goed. Heel veel dingen in de maatschappij zijn 'oneerlijk'. Dit is één zo'n ding. Binnen in mij borrelt het deze week. Mocht ik in dit blogartikel iets feller over komen dan normaal...excuses... Het is overigens ook niet de bedoeling om op dit blog hierover in discussie te gaan. Al zijn reacties zeker welkom. 

Ik loop al heel lang met het idee in mijn hoofd om erover te bloggen. Omdat ik ervaar dat de consument en de boer soms mijlenver uit elkaar staan. Ooit ben ik echt sprakeloos geweest toen een collega van mij de ontdekking deed dat aardappels onder de grond groeiden. En zelfs al weet je heel veel van het boerenleven af, dan weet je nog lang niet alles. Afgelopen jaar leerde ik bijvoorbeeld dit: 

...dat jonge stiertjes na de geboorte vrij snel afgevoerd worden? Daar krijgt een boer niks voor. 

...dat ongeveer 15% - 20% van de winterwortels afgekeurd worden? Daar krijgt een boer dus helemaal niks voor. Maar vervolgens worden die afgekeurde winterwortels in de winkel voor € 0,80 per kilo verkocht. 

... dat er bij ons in de supermarkt heel vaak buitenlands vlees ligt? (En dat die dieren in het buitenland het vaak veel slechter hebben dan in Nederland?)

... dat een groot deel van het bedrag dat jij voor groente en fruit betaald niet eens bij de boer terecht komt? (Die er wel het hele seizoen zorg voor gedragen heeft)

... dat degene die de regels in de landbouw maken, niet eens de praktijk kennen? 

...dat er soms maatregelen genomen worden waardoor een boer nóg meer moet spuiten om zijn gewas te redden?
... dat biologische teelt niet toereikend is om de wereldbevolking te voeden?

... dat suikerbieten niet biologisch geteeld kunnen worden? 

Maandag 30 september keken manlief en ik het programma 'Onze boerderij'. Ik wil het je graag als kijktip meegeven. Normaal zijn wij niet van de programma's kijken, maar omdat dit ons vakgebied is kijken we graag mee. Wil je de boeren ook begrijpen? Kijk dan gewoon één aflevering. Je kunt ze overigens ook allemaal gratis terug kijken.  

Hier een klein fragmentje uit één van de afleveringen:

Deze week zie ik op Facebook allemaal mensen die hun profielfoto aangepast met een profielkader om te laten zien dat ze de boeren steunen. Zelf heb ik het heel bewust niet gedaan. Want hoe makkelijk is het om te laten zien dat je #boerentrots bent maar vervolgens 's avonds je Egyptische boontjes met een runderlapje van Ierse afkomst zit te eten. Veel mensen zeggen hun mening, maar het is wat mij betreft geen tijd voor praten maar voor daden. 

Zelf heb ik na het meekijken van dit programma de knoop doorgehakt: ik ga zoveel mogelijk producten van Nederlandse bodem kopen. En het liefst zoveel mogelijk bij de boer zelf aanschaffen. Degene die zorg draagt voor het product verdient wat mij betreft het geld en niet de handelaar of supermarkt die er tussen zit. Doe je mee? 

Strubbels van een thuisblijfmoeder

Wat ben ik blij dat ik thuisblijfmoeder mag zijn. Fulltime thuis om voor mijn kinderen te zorgen! Daar geniet ik van. Ik besef ook dat er moeders zijn die dat heel graag zouden willen, maar om welke reden dan ook, niet kunnen. 

Ik ben gewoon een enorme moederkloek ben die haar kinderen moeilijk af kan staan (al is het voor een uur) aan een ander. Ik merk wel dat ik Sam makkelijker weg breng. Ik weet dat hij zich prima redt en dat hij daar geniet. En dat het leerzaam voor hem is om de wereld zonder zijn pleegmoeder te ontdekken. Maar bij Niek merk ik hetzelfde als ik voorheen bij Sam ook had. De neiging om na 5 minuten al te bellen of het wel goed gaat. Hoewel ik ook merk dat ik makkelijker op kan laden als ik zonder kinderen weg ben. 

Toch merk ik dat het 'thuisblijfmoederen' me soms ook enorm op kan breken. En dit schrijf ik niet om te klagen, maar wel om een eerlijk beeld te geven. 

Bron: Unsplashed

Sam wordt binnenkort 4 jaar. Wat een mijlpaal! Dan begint het schoolleven voor ons. Dat zal wennen worden. Hoewel deze moeder die mijlpaal heel wat vind, helpt Sam me wel over een drempel heen. Hij is ontzettend aan school toe. Hij wil het liefst dat ik de hele dag met hem speel. Als ik hem mijn tijd en aandacht geeft is het het liefste kind van de wereld, maar o wee als ik dat niet doe. Het geeft heel wat strijd. En het zuigt me ook helemaal leeg. En als hij merkt dat ik uitgeput ben (dus niet echt mezelf), dan gaat hij daar ook op reageren. Negatief spiraal noemen ze dat. 

Niek wordt ook wat ouder. En wat een zonnetje in huis is het! Nu hij wat ouder wordt is hij ook meer wakker, wil ook meer aandacht en krijgt ook duidelijk een eigen willetje. Prima en ook helemaal gezond. 

Mijn leefomgeving of sociale omgeving werkt ook niet helemaal mee. We wonen prachtig, maar eenzaam. Ver bij familie, vrienden en kennissen vandaan. Sociale contacten zijn miniem. Buitenom whatsapp spreek ik weinig andere moeders. En natuurlijk; dit is een keuze. Normaliter red ik dit ook goed. Maar ik mis soms wel die buurvrouw die eventjes op kan passen. Ik mis wel dat jongetje in de straat die een goed speelmaatje voor Sam kan zijn. Contacten opbouwen kost veel energie. 

Maar je snapt het wel. Onder de streep hou ik nauwelijks energie over. Wat er voor zorgt dat ik me 's avonds behoorlijk uitgeput voel. En ik totaal geen vrolijke echtgenote en moeder ben, maar eerder een uitgewrongen dweil. 

De laatste tijd speelt het heel erg door mijn hoofd dat het anders moet! Wil ik die vrolijke mama zijn, dan moet er nu iets veranderen. En dat vind ik erg moeilijk. 

Het is moeilijk om toe te geven dat Sam te veel van mij vergt, want ik hou ook zoveel van hem. Ik ben degene die een stap moet gaan zetten. Maar voor mij is dat een loodzware stap. 

Verder is het hoog tijd dat ik een avondje per week voor mezelf ga plannen óf buitenshuis ga werken. Ik moet er af en toe even uit. Mezelf opladen. Terwijl ik een enorme huismus ben. Ik hou erg van het huisje-boompje-beestje-leven. Wat ik ga doen: no idea. Echt niet. Hobby's genoeg, maar dat past allemaal in mijn huisje-boompje-beestje-leven. Misschien word het vrijwilligerswerk in de avond. Het betekent ook dat we een oppas achter de hand moeten hebben voor de keren dat Leon ook weg moet. 

Genoeg te denken. 

Herken jij dit? Hoe los jij dit op?