Regelmatig zal ik op dit blog een dag uit mijn leven
beschrijven. Puur, eerlijk en echt. Dagen met een gouden randje en dagen waarop
het tranen regent. Vandaag de eerste dag…
Leon heeft vanmorgen al heel vroeg zijn wekker staan. Ik
besluit er niet meteen mee uit te gaan. Het enige wat ik ermee zou bereiken is
dat ik aan het eind van de middag echt uitgeteld ben. En Leon is toch binnen
no-time vertrokken. Ik geniet van de mogelijkheid dat ik de tijd aan mezelf heb
zolang Sam nog niet wakker is tenminste.
Als ik me echt uitgeslapen voel ga ik alvast naar beneden.
Brood uit de vriezer halen en ik strijk ‘even’ op de bank neer. Geniet van alle
rust en van de tijd die ik alleen door kan brengen. Ik hou stille tijd. Ideaal
op dit tijdstip. Daarna pak ik de tablet nog even. Ik hoor met ’n half oor Sam
boven wakker worden. Meestal laat ik hem gewoon rustig wakker worden totdat hij
mij gaat roepen of gaat huilen. Kan ik
me lekker nog op het gemak aankleden en opstarten. Even later vis ik hem uit
bed. Ik kan daar zo van genieten. Zo’n lekker warm slaaplijfje tegen je aan en
hij ruikt zo lekker. Zou iedere moeder dat hebben? Ik vind hem zo lekker
ruiken, niet naar Zwitsal ofzo, maar hij ruikt gewoon naar Sam.
Het is vandaag maandag en dat is ’n dag waarop ik best een strak
programma heb qua huishouden. Wat er op maandag is gebeurd hoeft de rest van de
week niet meer. Dat geeft een goed gevoel. Ik begin met de badkamer en ruim nog
snel een was op. Beneden draait de wasmachine al. Alle ramen staan open.
Heerlijk zo’n maandagochtend. Na een uur ben ik klaar en eet ik fruit met Sam.
Boodschappen doen op de fiets en ik kom blij weer terug. Ik ben niet veel geld
kwijt en dat kon ik wel gebruiken aan het eind van m’n budget. Thuis ruimen we
samen de boodschappen op. Ik zet ondertussen een paar potten koffie want ik ga
straks samen met Sam koffie naar Leon (en collega’s/personeel) brengen. Wij
eten daar meteen ook broodje mee. Sam heeft daar ook gelijk zijn tijd met papa
Leon.
Terug naar huis zit Sam in de auto al een beetje te
dommelen. Thuisgekomen leg ik hem op bed. Ik verwacht niet dat hij slaapt, maar
dan rust hij toch even uit. Ik heb dan een uurtje mijn handen vrij. Halverwege
de middag mogen we nog een keertje kannen koffie en verse appelflappen (die
bakte ik nog even tussendoor) brengen. Het is best een beetje gedoe, maar het
is maar een periode in het jaar en ik ben blij dat ik Leon ermee kan helpen.
Sam is weer helemaal blij als hij papa Rien ziet. Na een uurtje vertrekken we
weer naar huis.
Thuis besluit ik eerst tijd voor Sam te nemen. We tekenen
wat en het eindigt met voorlezen op de bank. Dat laatste vind hij geweldig, hij
slurpt alle informatie in zich op. Leon eet vanavond niet thuis en Sam en ik
eten kliekjes uit de vriezer. Lekker makkelijk! Ik probeer Sam zoveel mogelijk
zelf te laten eten, zodat ik ook aan eten toe kom. Gelukkig is hij vandaag in
een goed humeur en hebben we het erg gezellig samen.
Na het eten ruimen we samen op. Kukelt er nog een glas van
het aanrecht af (1001 stukjes natuurlijk). Douche ik Sam en leg hem op bed. Hij
kan zijn gebedje al zelf en ik kan er zo van genieten. ‘Ikke slapen, ikke moe…’
Daarna ruim ik de was op, kijk een vlog, beantwoordt wat mails en typ nog een
stukje. Ondertussen komt Leon ook thuis. Vandaag op tijd naar bed. Goede
nachtrust is voor mij essentieel voor een nieuwe dag.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten