Van de boekenplank (6): Een (h)echte uitdaging

In dit blogbericht schreef ik al over het boek. Het stond al een heel tijdje op mijn lijstje om te lezen. In de bibliotheek kon ik het boek niet lenen. Uiteindelijk mocht ik het boek lezen van een collega-pleegouder (of hoe noem je dat??).

Dit boek is geschreven door een pleegouder en is voornamelijk voor andere adoptie-/pleegouders geschreven. Of voor mensen die te maken hebben met kinderen met hechtingsproblematiek. Uiteindelijk komt het er op neer dat deze kinderen in de basis flink beschadigd zijn in hun vertrouwen. Want welke reden hebben ze nog om volwassenen te vertrouwen? Juist een volwassen persoon heeft hun leven beschadigd. 

Tijdens het voeden van Niek heb ik het boek stukje bij stukje gelezen. Ondanks alle hectiek en drukte bleef dit boek trekken. Want in dit boek vond ik zoveel herkenning en dat is heerlijk. Weten dat je niet de enige (pleeg)ouder bent die tobt en er soms gewoon niet uitkomt. Maar wat vooral ook heel fijn was: er werden oplossingen aangereikt. Kortom een heel fijn en praktisch boek!

Terwijl ik het boek las heb ik sommige dingen meteen 'uitgeprobeerd' met Sam. Ik begreep zijn gedrag beter en kon er daardoor ook beter op reageren. 

Dingen die me voor altijd uit dit boek bijblijven:

- Pleegkinderen zijn geen 'gewone kinderen'. Daarom helpen die adviezen die iedereen je geeft niet. Daarom moet je pleegkinderen een andere opvoeding geven dan je biologische kinderen. Want ten diepste vertrouwen pleegkinderen je niet. 

- Blijf als opvoeder ten alle tijde kalm (hoe moeilijk is dat..) en wees een rots in de branding. Omdat dit enorm veel van je vraagt moet je zorgen dat je goed voor jezelf zorgt. 

- Goed gedrag afdwingen is als een laagje glansverf. Ten diepste veranderd dit het kind niet. 

- Focus niet op het lastige gedrag van een kind maar op ontwikkeling

- Grenzen opzoeken is betrouwbaarheid testen. 

- In plaats van time-out adviseert de schrijfster een time-in. 

- Gevoelens uiten. Niet alleen verdriet of blijdschap maar zeker ook boosheid. Je mág boos zijn, het is een emotie die menselijk is. Leer een pleegkind om op een juiste manier met emoties om te gaan. 

Ik zou alle adoptie-/pleegouders adviseren dit boek te lezen. Het kan je zoveel verder helpen! En niet alleen jezelf als adoptie-/pleegouder, maar indirect ook je adoptie-/ pleegkind. Het boek leest heel fijn en is heel overzichtelijk. Er worden hele praktische handvatten gegeven zoals bijvoorbeeld over eetproblemen. 

Mocht je meer willen lezen over hechtingsproblematiek is dit een boek wat ik zeker aan zou raden. Zelfs ik zet 'm op mijn lijstje om 'm aan te schaffen zodat ik 'm van mijn eigen boekenplank kan pakken om 'm zo nu en dan raad te plegen. 

Stel dat je twijfelt maar toch wat meer van Inge wil lezen: ze heeft ook een site/blog. Als aanvulling op haar boek geeft ze daar nog meer tips en adviezen.