Sommige dagen zijn loodzwaar. Vaak zijn dat hier de dagen waarop Sam van slag is. En Sam is vlug van slag. Het vraagt alle uithoudingsvermogen van mij. Aan het eind van de dag heb ik geen kruimel geduld meer over.
En...vandaag hebben we weer zo'n dag. Maar las ik net in een boek: 'Moeilijke momenten zijn ook qualitytime'.
Sam doet in principe geen middagslaapje meer, daar stopte hij al vroeg mee. Maar af en toe zijn er van die weken waarop hij eigenlijk wel een slaapje nodig heeft. In zo'n week zitten we dus vandaag.
Vanmorgen was het voluit drama in de supermarkt. Ik zal je de details besparen, maar ik zag mensen kijken en hoorde zelfs een opmerking. Het frustreerde me enorm. En de rest van de rit door de winkel voelde alsof ik met een tijdbom naast me liep die elk moment kon ontploffen. Zulke momenten kosten je alle energie, ik durfde Sam geen moment uit het oog te verliezen.
Toen er thuis nog eens iets volledig uit de hand liep en ik zag dat hij bijna omviel van de slaap hakte ik de knoop door: Sam ging een slaapje doen. Ik bereidde hem er alvast op voor. Maar hoe goed ik ook mijn best deed, Sam viel bijna om van de slaap, maar slapen no way. Hij gilde, hij stond voor het raam te kijken, hij heeft ontelbaar keer mijn naam geroepen, hij liep eruit... Na een uurtje heb ik hem naar beneden gehaald. Maar vervolgens ging hij door met alle grenzen op te zoeken. Uit pure frustratie las ik hem luid en duidelijk de les. Al mijn geduld was op en ik was er klaar mee. Sam in tranen en ik in tranen.
Vervolgens kon Sam wonderwel heel lief spelen en had hij dus wel begrepen dat de maat vol was. In de keuken stond ik mezelf ondertussen verwijten te maken. Ik wist van mezelf ook echt wel dat ik volledig de plank had misgeslagen. Ik wist ook dat ik mijn handen eigenlijk te vol had met als gevolg dat ik minder geduld heb met Sam.
Toen we om 3 uur een tussendoortje aten heb ik Sam opgebiecht dat ik veel te boos ben geweest en te hard tegen hem heb gepraat. Dat het fout was van mij. De verleiding is dan heel groot om te zeggen: 'Ik ben te boos geweest en heb te hard tegen je geschreeuwd maar jij...' Maar nee, die fout lag volledig bij mij dus slikte ik de laatste twee woorden met moeite in.
Sam kijkt me aan....'Mam, als je een boos hartje hebt wil de Heere jou een nieuw hartje geven hé mam?! En daar vragen we iedere dag om hè, voordat je gaat slapen.'
Och lieverd....
Tegelijk schiet me een tekst door mijn hoofd: Als u zich niet verandert en wordt als de kinderen, zult u het Koninkrijk der hemelen beslist niet binnengaan.
Inderdaad, moeilijke momenten zijn misschien juist qualitytime.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten